Αργύρης Λούλατζης: «Αν ένα τραγούδι είναι καλό θα βρει τον δρόμο του»

Συνέντευξη στον Γιώργο Ιατρίδη


Ο Αργύρης Λούλατζης είναι 29 χρονών κατάγεται από τις Σέρρες, αλλά τα τελευταία χρόνια έχει μετακομίσει στην Αθηνά. Έχει συνεργαστεί επί σκηνής με τον Λάκη Παπαδόπουλο, ενώ έχει ανοίξει συναυλία του Craig Walker (πρώην τραγουδιστή των Archive). Πρόσφατα ανέβηκε στην σκηνή του Τεχνόπολις για να τραγουδήσει παρέα με τον Μίλτο Πασχαλίδη το πρόσφατο ντουέτο τους. Έχει ήδη κυκλοφορήσει μια δισκογραφική δουλειά με το συγκρότημα Anasa, καθώς και μια προσωπική με τίτλο “Τον κόσμο αν αλλάξεις”. Η πιο πρόσφατη δισκογραφική δουλειά του είναι το “Ονειρομάγεια”, όπου κυκλοφόρησε τον περασμένο Μάη και αποτελεί ξεχωριστό δίσκο. Ο Αργύρης σε μια συζήτηση “εκ βαθέων” μας μιλάει φυσικά για το δίσκο του, για τις εμπνεύσεις του, αλλά και πως βιώνει την μουσική πραγματικότητα.


Πες μας λίγα λόγια για τον επερχόμενο δίσκο σου “Ονειρομάγεια”, αλλά και για τις συνεργασίες που προέκυψαν.
Αργύρης Λούλατζης: Tα τραγούδια για τον δίσκο “Ονειρομάγια” ξεκίνησα να τα γράφω το 2011. Ο “Αμέθυστος” και τα “Ονειρομάγια” ήταν από τα πρώτα τραγούδια που έγραψα για τον δίσκο. Ξεκίνησα λοιπόν να τα ηχογραφώ στο στούντιο σιγά - σιγά και με μεράκι χωρίς βιασύνες. Πειραματιζόμουν με διάφορα όργανα, παραδοσιακά κυρίως (λαούτα, νταούλια, κλαρίνα και άλλα διάφορα). Έτσι άρχισαν να τελειώνουν το ένα κομμάτι μετά το άλλο και να ολοκληρώνεται το άλμπουμ. Το “Ονειρομάγια” ήταν το πρώτο τραγούδι που κυκλοφόρησε τον Δεκέμβριο του 2012 σαν προπομπός. Ένα τραγούδι που άκουσε ο Χρήστος Θηβαίος και το είπαμε παρέα. Υπέροχος άνθρωπος, όπως και ο Μίλτος Πασχαλίδης με τον οποίο ήρθαμε σε επικοινωνία προς το τέλος των ηχογραφήσεων του δίσκου, λίγο πριν την κυκλοφορία του. Του έδωσα να ακούσει τον “Αμέθυστο” και το τραγουδήσαμε παρέα. Μεγάλη μου τιμή, καθώς είναι δύο καλλιτέχνες τους οποίους ακούω χρόνια και πολλά τραγούδια τους έχω μέσα στην καρδιά μου. Πραγματικά τους ευχαριστώ. Όπως επίσης ευχαριστώ θερμά και τον Μίλτο Καρατζά που έδειξε εμπιστοσύνη και αγάπη για τα τραγούδια του άλμπουμ και κυκλοφόρησαν από την εταιρία του Final Touch.

- Το έβδομο τραγούδι του δίσκου είναι το “Μπαρ το ναυάγιο”. Υπάρχει κάποια ιστορία πίσω από αυτή την διασκευή;
Α.Λ.: Το μπαρ το ναυάγιο είναι ένα αγαπημένο τραγούδι που έχει γράψει η Αρλέτα, το οποίο παίζω στα live από τα φοιτητικά μου χρόνια. Με ηπειρώτικη γκρούβα και μπαγλαμάδες. Πάντα σκεφτόμουν να το βάλω σε κάποιο δίσκο σαν διασκευή και η αλήθεια είναι ότι ταίριαξε πολύ στο σύνολο.

- “Αν θες ν’ αγιάσεις πρέπει ν’ αμαρτήσεις”. Συμφωνείς με αυτό το στιχάκι;
Α.Λ.:  Μέσα από τα λάθη σου μαθαίνεις και γίνεσαι άνθρωπος καλύτερος και στο χρόνο το πνεύμα σου σοφότερο. Τα λάθη μπορεί να είναι γλυκά ή πικρά στη γεύση, αλλά όπως και να ‘χει μαθαίνεις και πας παρακάτω. Κάποτε είχα ακούσει πως η σοφία κατακτάται από την αποτυχία, παρά από την επιτυχία και πως συχνά καταλαβαίνεις το σωστό, ανακαλύπτοντας πρώτα το λάθος. Όποιος δεν έκανε ποτέ του λάθος, δεν ανακάλυψε ποτέ του τίποτα. Οπότε από αυτή την σκοπιά ναι συμφωνώ πως αν θες ν' αγιάσεις, πρέπει να αμαρτήσεις...

- Ακούγοντας το δίσκο, διακρίνω παραδοσιακά στοιχεία. Πόσο σημαντικό είναι οι καινούριοι καλλιτέχνες να φέρουν το στοιχείο αυτό στα τραγούδια τους;
Α.Λ.: Ο κάθε καλλιτέχνης πρέπει να γράφει όπως αισθάνεται. Παραδοσιακά όργανα ή όχι, δεν έχει να λέει, η αισθητική είναι που μετράει και το πως θα τοποθετηθούν και θα μιλήσουν αυτά τα όργανα. Προσωπικά είμαι λάτρης της παράδοσης, αλλά μου αρέσει και το μπλέξιμο ας πούμε του παραδοσιακού στοιχείου με αυτό του ροκ ή του ρεμπέτικου.

- Θα ήθελα την άποψή σου για αυτό που ονομάζουμε μουσική βιομηχανία. Τον δίσκο σου όποιος θέλει μπορεί να τον αγοράσει, παρ’ όλα αυτά, προτίμησες εσύ ο ίδιος να αναρτήσεις τα τραγούδια σου και στο YouTube.
Α.Λ.: Σε μια περίοδο κρίσης πνευματικής και οικονομικής που διανύουμε είναι λίγο δύσκολο να μιλάμε για μουσικές “βιομηχανίες” και σταριλίκια. Όλα αυτά υποστηρίζονται με χρήμα και χρήμα δεν υπάρχει. Υπάρχουν όμως ακόμα άνθρωποι και θα προτιμήσω να μιλήσω σε αυτούς. Το πιο υγειές είναι να βρεθεί ένας ή μια ομάδα ανθρώπων που θα πιστέψει στο έργο και τη δύναμή σου και μέσα από συνεργασία, κουβέντα, ειλικρίνεια και αγάπη να πάμε λίγο πιο μπροστά όλοι μας. Δεν βρίσκονται βέβαια, η αλήθεια είναι, εύκολα, ειδικά για έναν νέο και πρωτοεμφανιζόμενο καλλιτέχνη. Οι περισσότεροι προτιμούν να τρώνε από τα εύκολα και από τα ήδη φτασμένα. Τώρα όσον αφορά την έκδοση CD ή δίσκου, στις μέρες μας, είναι καθαρά για το ρομαντικό αν θες στοιχείο. Να έχεις κάτι στα χέρια σου. Φυσικά και τα τραγούδια πρέπει να υπάρχουν στο YouTube ελεύθερα και να τα ακούει ο κόσμος. Έτσι κι αλλιώς οι περισσότεροι ακούμε μουσική διαδικτυακά. Όποιος πραγματικά θέλει να αγοράσει το CD και να το προσθέσει στη συλλογή του, ξέρει που θα το βρει.

- Όσο πιο σκληρά φτιάχνετε η μουσική, τόσο πιο δύσκολη και απρόσιτη είναι για το ευρύ κοινό. Αντίθετα, όσο πιο γρήγορα και ανώδυνα γράφει κάποιος ένα κομμάτι, τόσο πιο εύπεπτο είναι. Εσύ γιατί δεν κατέφυγες σε τέτοιες λύσεις;
Α.Λ.: Κοίτα, αν ένα τραγούδι είναι καλό θα τον βρει τον δρόμο του αργά ή γρήγορα. Αν πάλι είναι τραγούδι φτωχό σε στίχο και του ποδαριού, ίσως με την κατάλληλη προώθηση να ακουστεί στο ευρύ κοινό, όπως λες, για κάνα δυο τρεις μήνες. Αλλά όταν περάσουν τα χρόνια δεν θυμάται κανείς τίποτα, ούτε ποιος το έγραψε, ούτε ποιος το τραγούδησε.

- Πιστεύεις πως ένας μουσικός πρέπει να περνάει τις ώρες του στα ωδεία ή να προσπαθεί να ξεφύγει από τις φόρμες και να γράψει την δικιά του μουσική;
- Α.Λ.: Στο ωδείο θα πάει κάποιος για να μάθει και να σπουδάσει ένα όργανο. Θα μελετήσει, θα λυθεί και θα γίνει ένα με αυτό. Το γράψιμο είναι μια άλλη υπόθεση. Είναι υπόθεση ψυχής και απομόνωσης. Είναι το ποιος είσαι, τι ψάχνεις, τι αναζητάς από το σύμπαν σου. Δεν σημαίνει ότι όποιος παίζει κάποιο όργανο γράφει κιόλας. Σαφώς χρειάζεται και βοηθάει να είσαι γνώστης οργάνου και μουσικής γενικότερα, αλλά η γραφή είναι μια άλλου είδους αναζήτηση. Ίσως ο συνδυασμός και των δύο να είναι το καλύτερο.

- Εσύ είσαι αυτοδίδακτος;
Α.Λ.: Εγώ σπούδασα στο ωδείο κλασσική κιθάρα, αλλά περισσότερο έχω μελετήσει μόνος μου. Είναι κάποια πράγματα που δεν τα μαθαίνεις στα ωδεία. Αυτοδίδακτος είμαι σε άλλα όργανα που έμαθα μετέπειτα, όπως λαούτο, μπαγλαμά και μπουζούκι. Είμαι υπέρ του να σπουδάσει κάποιος ένα όργανο, αλλά και υπέρ της μοναχικής μελέτης. Αν τα πετύχεις κα τα δυο είναι πραγματικά όμορφος συνδυασμός.

- Το τραγούδι “Να αδράξεις το σκοτάδι” είναι εμπνευσμένο από το ποίημα “12 εις την 13” του Μακάριου Σιγάλα. Πως πρόεκυψε η σύμπραξη αυτή, πως δούλεψες για να βγει αυτό το υπέροχο αποτέλεσμα;
Α.Λ.: Ένα καλοκαίρι που είχα παίξει στην Σαντορίνη, γνώρισα έναν υπέροχο άνθρωπο τον Μακάριο Σιγάλα. Ταιριάξαμε και κρατήσαμε επαφές, οπότε ένα άλλο καλοκαίρι που ξανακατέβηκα Σαντορίνη, μετά το τέλος του live μου έδωσε τους στίχους από το ''12 εις την 13'' που βρίσκεται στην ποιητική του συλλογή ''Εις πεδίον Άλφα Κενταύρου''. Ήταν ένα κείμενο από το οποίο εμπνεύστηκα το τραγούδι “Να αδράξεις το σκοτάδι”. Είναι ένα μπλέξιμο και μια ανταλλαγή στίχων κα συναισθημάτων μεταξύ εμού και του Μακάριου. Το τραγούδι αυτό το τραγούδησα παρέα με τον φίλο μου και συνεργάτη Νίκο Σαπουντζάκη, Κρητικός με βαθιά και ζεστή φωνή, και θα βρίσκεται στην επερχόμενη δισκογραφική δουλειά του.

- Έχεις σκεφτεί να μελοποιήσεις κάποιο ποίημα, εξ’ ολοκλήρου και όχι διασκευή;
- Α.Λ.: Ναι το έχω σκεφτεί πως θα μπορούσε να γίνει, αλλά όλα στην ώρα τους.

- Πως γράφεις τα τραγούδια; Ποια είναι η διαδικασία που ακολουθείς; Mουσική πρώτα ή στίχο ή παράλληλα;
Α.Λ.: Ανάλογα πως θα μου ’ρθει... πολλές φορές πρώτα γράφω στίχο κι άλλες τη μουσική. Όπως νιώσω εκείνη την στιγμή.

- Ποιες είναι οι μουσικές σου επιρροές; Από πού εμπνέεσαι;
Α.Λ.: Μουσικές επιρροές έχω πάρα πολλές. Από παραδοσιακά, ρεμπέτικα, ροκ και διάφορα άλλα είδη μουσικής, που έχω ακούσει κι ασχοληθεί κατά καιρούς. Όλα αυτά ζυμώθηκαν με τον καιρό έγιναν ένα με μένα. Έχω έμπνευση από προσωπικά βιώματα και καταστάσεις, αλλά και από ανθρώπους που μπορεί να μην έχω γνωρίσει και ποτέ. Απλά να τον έχω συναντήσει μια φορά σε μια γωνιά του κόσμου.

- Παλιότερα οι μουσικοί, οι τραγουδοποιοί γενικότερα συγκεντρωνόντουσαν σε μαγαζιά και μίλαγαν για δίσκους που άκουσαν, εσύ έχεις φίλους από το σινάφι σου; Μαζεύεστε για να “διαλογιστείτε” με τα τραγούδια; Ή οι ρυθμοί της κοινωνίας δεν το επιτρέπουν αυτό σήμερα;
Α.Λ.: Ευτυχώς με τις παρέες μου, που τυχαίνει να είμαστε και φίλοι και συνεργάτες, βρισκόμαστε πολύ συχνά και κάνουμε τέτοιου είδους κουβέντες. Πρέπει να βρίσκουμε όλοι μας χρόνο και να καθόμαστε με τους ανθρώπους μας όπως παλιά “γύρω από τη φωτιά”, να συζητάμε, να επικοινωνούμε. Αυτό θα μας κρατά ενωμένους.

- Πως βλέπεις την Αθήνα, σε σχέση με την γενέθλια πόλη σου τις Σέρρες. Ποιες οι διαφορές;
Α.Λ.:  Μου αρέσει στην Αθήνα το γεγονός ότι μπορείς να χάνεσαι. Στην Αθήνα βρέθηκα πριν μερικά χρόνια λόγω της μουσικής η αλήθεια είναι. Μου αρέσει η Ελλάδα γενικότερα. Λατρεύω την Κρήτη, την Ήπειρο, τις επαρχίες, τα χωριά. Ζούμε σε έναν τόπο που παντού τα χώματά του κρύβουν μαγεία. Οι διαφορές τώρα Αθήνας με επαρχία είναι αρκετές. Σίγουρα η βουή και η φασαρία είναι κάτι που με εκνευρίζει και το βαριέμαι στη μεγαλούπολη. “Και στην Αθήνα βρέθηκα και τη βουή βαρέθηκα” που λέει κι ο Σωκράτης Μάλαμας. Από την άλλη υπάρχουν μέρη και πλατείες στην Αθήνα που είναι τόσο όμορφα εκεί που νομίζεις ότι βρίσκεσαι σε άλλο μέρος. Παντού ωραία είναι αρκεί να ξέρεις να το ζεις και να το απολαμβάνεις.

- Σε φοβίζει αυτή η εποχή; Σε φοβίζει που βλέπεις ανθρώπους που έχουν ταλέντο να μην προχωράνε;
Α.Λ.: Αν με φοβίζει κάτι είναι το γεγονός ότι οι άνθρωποι δεν μιλάνε μεταξύ τους πια. Είναι κλεισμένοι στους εαυτούς τους και στο άγχος της επόμενης μέρας. Που χρόνος για όνειρα... πολυτέλεια έγινε κι αυτό. Το θέμα είναι ότι δεν ξεσηκώνεται και δεν ξεσπά αυτός ο άνθρωπος και βυθίζεται όλο και περισσότερο στο χάος. Χάος στο νου και στην ψυχή. Αυτό μπορούμε να το αποφύγουμε. Τουλάχιστον μεταξύ μας πρέπει να υπάρχει εμπιστοσύνη κι η ειλικρίνεια. Να συζητάμε, να ξεσπάμε και να μην πνίγουμε τα πάντα μέσα μας. Όπως είπα και παραπάνω πρέπει να μαζευόμαστε “γύρω από τη φωτιά”.

- Επόμενα σχέδια, εμφανίσεις;
Α.Λ.: Ήδη ξεκίνησαν τα πρώτα φθινοπωρινά live στην Αθήνα. Θα ακολουθήσουν και κάποιες περιοδείες σε επαρχεία τον χειμώνα. Ο κόσμος μπορεί να ενημερώνεται για τις ημερομηνίες από την σελίδα “Αργύρης Λούλατζης” στο facebook.

- Θέλω να σε ευχαριστήσω για την όμορφη κουβέντα, και να σου ευχηθώ καλή επιτυχία στα μελλοντικά σου σχέδια.
Α.Λ.: Να είσαι καλά και εγώ σ' ευχαριστώ θερμά για την πρόσκληση.

Μαίρη Λίντα: «Τα έχω ζήσει όλα!»

Συνέντευξη στον Κώστα Πατσαλή

   Τι να πει κανείς για την Μαίρη Λίντα! Από πού ν΄αρχίσει και πού να τελειώσει! Το «παιδί-θαύμα» που ξεκίνησε από τα ταλέντα του Ορέστη Λάσκου, πέρασε από τα Βαριετέ και τα Καμπαρέ της εποχής τραγουδώντας, ώσπου συνάντησε τον Πυγμαλίωνά της, τον Μανώλη Χιώτη και μαζί έγιναν ένα από τα δημοφιλέστερα ντουέτα της εποχής του ’60, διαγράφοντας μια λαμπερή διαδρομή κι αμέτρητες επιτυχίες όπως «Δεν θέλω πια να ξαναρθείς», «Περασμένες μου αγάπες», «Ηλιοβασιλέματα», «Το γκαρσόνι», «Τέτοια χαρά δεν θα τη δεις», «Θλίψη» κ.ά. Στη συνέχεια συνεργάστηκε με τον Μίκη Θεοδωράκη και χάραξε με τις ερμηνείες της το έργο «Αρχιπέλαγος». Μαζί με τον Θεοδωράκη θα πάρει το 1ο βραβείο στο Γ΄Φεστιβάλ του ΕΙΡ  με την «Απαγωγή». Τραγούδια όπως «Μυρτιά», «Ροδόσταμο», «Αν θυμηθείς τ΄όνειρό μου», «Μαργαρίτα-Μαργαρώ» και «Απαγωγή» ακούστηκαν και ακούγονται ακόμα απ’ όλα τα ραδιόφωνα με την κρυστάλλινη φωνή της. Έχει εμφανιστεί σε πολλές ταινίες του ΄60 μαζί με τον Χιώτη κι έτσι – ευτυχώς -αποτυπώθηκαν και δυο για πάντα, ως εικόνα,  στην αθανασία.
Πριν λίγες μέρες ανακοινώθηκαν συναυλίες από τον Πρέσβη του Καναδά στην Ελλάδα με σκοπό την υποστήριξη της ελληνικής γλώσσας στα σχολεία του Καναδά (27/9 έως 4/10/2013). Η Μαίρη Λίντα είναι η πρωταγωνίστρια των συναυλιών αυτών. Μαζί της θα είναι και ο Πέτρος Ίμβριος. Με αφορμή τις συναυλίες αυτές συναντηθήκαμε στην συνέντευξη τύπου και μιλήσαμε για τον σκοπό των συναυλιών αυτών αλλά και την τόση σπουδαία καριέρα της.

- Κυρία Λίντα μπορείτε να μας πείτε γιατί αποδεχτήκατε την πρόταση να κάνετε τις συναυλίες στον Καναδά;
- Μ.Λ. Δέχτηκα, καταρχάς, γιατί ήταν σοβαρός ο σκοπός, για τα παιδιά, για τα ελληνικά σχολεία. Για να διατηρηθεί η ελληνική γλώσσα! Και πάμε με λίγα χρήματα κι εγώ κι ο Ίμβριος, δηλ. ίσα - ίσα τα έξοδά μας. Πάμε για να προσφερθούμε γι’ αυτά τα παιδιά, για να παραμείνει η ελληνική γλώσσα ζωντανή.

- Ξεκινώντας την πορεία σας από τον Λάσκο, τα Βαριετέ , τα Καμπαρέ τι είναι αυτό που σας έχει μείνει στη μνήμη πιο έντονα τώρα; Άξιζαν όλα αυτά;
- Μ.Λ.  Άξιζαν γιατί είναι εμπειρίες! Αν δεν περάσεις από κάποια στάδια δεν μπορείς να πεις ότι έφτασες κάπου. Έχω παλέψει! Με «σκάψιμο» γίναν όλα αυτά που έκανα, δε γίναν  εύκολα! Μια καριέρα δε χτίζεται εύκολα…

- Στην αφίσα των συναυλιών για τον Καναδά, διάβασα ότι θα γίνει αφιέρωμα στον Μανώλη Χιώτη. Τι είναι αυτό που θυμάστε από κείνη την εποχή που μεσουρανούσατε;
- Μ.Λ. Μπορεί να ξεχαστεί ο πρώτος έρωτας; Παραμένει και θα παραμείνει ώσπου να πεθάνω!

- Από την καλλιτεχνική σας διαδρομή τι είναι αυτό που σας σημάδεψε και το ζήσατε μαζί;
- Μ.Λ.  Κάθε εμφάνιση ήταν ξεχωριστή. Μία όμως εμφάνιση που κάναμε στην Ουάσιγκτον, στον Λευκό Οίκο, ήταν πραγματικά κάτι πολύ σπουδαίο! Εκεί μετά ο Πρόεδρος των ΗΠΑ μας έδωσε και την πράσινη κάρτα. Μας ρώτησε αν μας αρέσει η Αμερική και του απάντησα  «βεβαίως». «Θέλετε να μείνετε;» μας ρώτησε κι εγώ απάντησα «Ναι, μα πρέπει να φύγουμε γιατί είμαστε Έλληνες δεν έχουμε την άδεια παραμονής» κι έτσι μας έδωσε την κάρτα.

- Έχετε πολλές φορές δηλώσει πως τα χρόνια που μείνατε στην Αμερική, τελικά, δεν σας έκαναν καλό ούτε καλλιτεχνικά ούτε στην προσωπική σας ζωή.
- Μ.Λ. Φυσικά! Όχι μόνο στην καριέρα αλλά και στη ζωή μας! Χωρίσαμε!

- Τι νομίζετε ότι έφταιξε;
- Μ.Λ. Ήταν τα πράγματα διαφορετικά εκεί. Βρεθήκαμε σε έναν κόσμο που δεν είχαμε τους φίλους μας. Όλα τα αντρόγυνα μαλώνουν κάποια στιγμή. Αν είχαμε φίλους κοντά μας, θα μας έσμιγαν! Όμως εμείς βρεθήκαμε ξεκρέμαστοι. Έφυγα εγώ από δω, έφυγε εκείνος από κει… Τελειώσαμε! Και χαλάσαμε τη ζωή μας! Πιστεύω ότι  με τον Χιώτη θα πεθαίναμε μαζί, αν δεν ήταν η Αμερική στη μέση…

- Τι έχετε να πείτε για τη συνεργασία σας με τον Μίκη Θεοδωράκη;
- Μ.Λ.  Σπουδαία συνεργασία! Δεν το συζητώ! Μετά  από αυτά που έζησα κι έκανα με τον Χιώτη, μόνο με τον Θεοδωράκη μπορώ να πω ότι έκανα κάτι σπουδαίο μετά… Τον αγαπάω υπερβολικά! Δεν υπάρχει μεγαλύτερη αγάπη, τον λατρεύω!

- Η συνεργασία σας με τον Χατζιδάκι πώς ήταν;
- Μ.Λ. Και ο Χατζιδάκις ήταν υπέροχος άνθρωπος! Σπουδαίος στη συνεργασία του. Καταπληκτικό παιδί! Τι μπορείς να πεις γι΄αυτούς τους ανθρώπους! Είναι τέλειοι! Με τον Θεοδωράκη , όμως, συνεργάστηκα πιο πολύ. Με τον Θεοδωράκη πήραμε κι ένα πρώτο βραβείο…

- Την περίοδο εκείνη των φεστιβάλ πώς τη βιώσατε;
- Μ.Λ. Όλο ο Χατζιδάκις κέρδιζε τότε και η Μούσχουρη. Μου λέει ο Θεοδωράκης «Προχώρα!». «Πάλι θα το χάσουμε το βραβείο, θα το πάρει η Μούσχουρη με τον Χατζιδάκι!» του λέω. «Προχώρα!», μου λέει εκείνος κι μ’ έσπρωξε για ν΄ανέβω στην πίστα. Μόλις άρχισα το πρώτο κουπλέ άρχισε ο κόσμος να ζητωκραυγάζει κι έτσι «αρπάξαμε» το βραβειάκι! (γέλια).

- Την εποχή εκείνη (αρχές του ’60)  όταν τραγουδούσατε αυτό το νέο ύφος τραγουδιού σε μουσικές του Θεοδωράκη και του Χατζιδάκι πώς το αποδεχόταν τότε ο κόσμος που είχε πρόσφατα στ’ αυτιά του τα λαϊκά και τα ρεμπέτικα;
- Μ.Λ. Πολύ καλά το αποδέχτηκαν. Κι η φωνή η δική μου, δεν θέλω να λέω για τη φωνή μου, πάει σε όλα τα τραγούδια. Ακόμα και όπερα μπορούσα ,τότε ,να πω. Αν θυμάστε στο «Αν θυμηθείς τα’ όνειρό μου» κάνω vocalism που τα κάνει η Κάλλας!

- Στην συνέχεια, μετά το ΄70 ,  με την επιστροφή σας στην Ελλάδα κάνατε συνεργασίες και μ΄άλλους δημιουργούς αλλά δεν γνώρισαν την ίδια απήχηση όπως παλιά; Πώς το εξηγείτε;
- Μ.Λ. Δεν ήθελα να κάνω τίποτα άλλο… Βαρέθηκα κι εγώ…. Κουράστηκα, προφανώς. Ήταν διαφορετικά τα πράγματα. Από τότε, βέβαια, δουλεύω συνεχώς και κάνω επιτυχίες, ποτέ δεν σταμάτησα!

- Ο κόσμος θυμάται  κυρίως την περίοδο του Χιώτη…
- Μ.Λ. Φυσικό δεν είναι; Αφού μας είχε ζήσει μαζί.  Είπα τραγούδια που έγιναν επιτυχίες κι άλλων συνθετών. Αλλά όπου πάω ζητάνε του Χιώτη.

- Τραγουδήσατε και Τσιτσάνη.
- Μ.Λ. Έχω πει του Τσιτσάνη καταπληκτικά τραγούδια! «Περιπλανώμενη ζωή», «Φτωχό κορμί κουράστηκες»… και τι δεν έχω πει! Και του Καπλάνη πολύ ωραία τραγούδια.

- Το πρώτο σας τραγούδι του Καπλάνη δεν ήταν;
- Μ.Λ. Ναι. Το πρώτο μου τραγούδι ήταν του Καπλάνη , το «Πικρό ποτήρι» κι έκανα επιτυχία με το πρώτο τραγούδι που είπα!

- Την περίοδο που ξεκίνησε το κεφάλαιο Χιώτης και καλλιτεχνικά, για σας,ήσαστε σε διαφορετική εταιρία και τα τραγούδια τα δισκογράφησαν άλλες , έτσι δεν είναι;
- Μ.Λ. Ακριβώς! Τρία τραγούδια, η Μεγάλια και η Δούκισσα. Μετά πήγα στην ίδια εταιρία και τέλειωσε αυτό.

- Είχατε και μια μικρή θητεία ως ηθοποιός αλλά σταματήσατε…
- Μ.Λ. Με σταμάτησε ο Χιώτης! Δεν ήθελε. «Ή τραγουδίστρια ή ηθοποιός θα είσαι», μου έλεγε.

- Εμφανιστήκατε και σε μια ταινία του Τσιφόρου που λεγόταν  «Τρεις κούκλες κι εγώ» (1960).
- Μ.Λ. Ακριβώς. Από κει με σταμάτησε! Μόλις είδε τις αγκαλιές και τα φιλιά… (γέλια).

- Ζήλευε;
- Μ.Λ. Πολύ!

- Πώς βλέπετε σήμερα τα δισκογραφικά πράγματα;
- Μ.Λ. Δεν υπάρχει πια δισκογραφία. Τώρα μου λένε πολλοί συνθέτες να κάνουμε κάποιο cd. Τι να το κάνω βρε παιδιά; Να το βάλω στο ντουλάπι; Έχω τόσα cd να καμαρώνω.

- Στους  νέους συναδέλφους σας που τώρα ξεκινάνε τι έχετε να τους πείτε εσείς με την μεγάλη και σπουδαία καριέρα.
- Μ.Λ. Κοίταξε, η δουλειά αυτή έχει πάρα πολλές τρικλοποδιές. Πρέπει να είναι καλοί με τον κόσμο, καλοί με τους συναδέλφους τους, να μην κατηγορούν κανέναν, να είναι τίμιοι με το επάγγελμα, δηλ. να μη ζητάνε πλάγια μέσα για να γίνουν γιατί ακόμα κι αν γίνεις κάτι θα το χάσεις στην πορεία…

- Κι αν σας ζητούσα να κάνετε μια αποτίμηση αυτής της μεγάλης σας διαδρομής…
- Μ.Λ.  Για μένα είναι μια υπέροχη διαδρομή με σκαμπανεβάσματα και με επιτυχίες και με δάκρια και με γέλια και με χαρές… Τα έχω ζήσει όλα! Δόξα τω Θεώ είμαι χορτάτη, δεν μου λείπει τίποτα πια. Το μόνο που θέλω είναι να εξακολουθεί να μ’ αγαπάει ο κόσμος γιατί εγώ τον αγαπώ.

- Κυρία Μαίρη Λίντα σας ευχαριστώ!
- Μ.Λ. Να είστε καλά!

Λευτέρης Βαζαίος: Γουστάρω να πηγαίνω κόντρα στον άνεμο

Συνέντευξη στην Άννα Τσιάλτα
 
 
Είναι ροκάς ασυμβίβαστος και γεμάτος ενέργεια. Δηλώνει πανηγυρτζής και το γουστάρει. Είναι λαϊκός τραγουδιστής και λαϊκό παιδί. Ο Λευτέρης Βαζαίος μιλάει για όλα και για όλους μέσα από έναν άλλο κώδικα επικοινωνίας. Τον δικό του. Αυτόν που θέλει να πάρει μαζί του εκεί στην Αμοργό, αφού θέλει να μείνει μόνιμα και να τραγουδάει για τους φίλους του! Έρωτας, δόξα, λεφτά οικογένεια, παιδιά και μια ζωή γεμάτη, όπως λέει και ο ίδιος αποφασισμένος πια να τραγουδάει μόνος του και να κάνει μόνο αυτό που γουστάρει! Απολαύστε τον σε μια συνέντευξη μοναδική που είμαι σίγουρη πως θα συζητηθεί!
 
 
 
Καινούργια δισκογραφική δουλειά ετοιμάζεις; Είσαι στούντιο και τι κάνεις;
 
Καινούργια δουλειά ναι. Είμαι σχεδόν έτοιμος είμαι στούντιο και πιστεύω πως μέχρι τις γιορτές θα είμαι έτοιμος για να κυκλοφορήσει. Μου λείπουν κάτι τραγούδια ακόμα που θα μου τα δώσει ο Νεκτάριος Μπήτρος και είμαι έτοιμος για μια πολύ καλή δουλειά. Πιστεύω να την αγαπήσει και ο κόσμος πολύ!
 
Που σε συναντάμε αυτό τον καιρό; Είσαι Αθήνα ή επαρχία; Θα σε δούμε σε κάποια πίστα τον χειμώνα που έρχεται;
 
Αυτό τον καιρό, όπως καταλαβαίνεις, είμαι επαρχία. Η επαρχία είναι αυτή που μας ζει, όπως ξέρεις, τον τελευταίο καιρό. Δεν μπορώ να κανονίσω κάτι για Αθήνα ακόμα και δυστυχώς η Αθήνα πλέον είναι μονοήμερα διήμερα και χρειαζόμαστε λεφτά, με δυο μέρες δουλειά δεν βγαίνει. Συζητώ βέβαια με κάποια μαγαζιά στην Αθήνα, αλλά, κατά βάθος, δεν θέλω, να σου πω την αλήθεια. Προτιμώ να δουλεύω εκεί που θα με βλέπουν άνθρωποι που με στηρίζουν. Θα το κάνω βέβαια και στην Αθήνα, αλλά για να προωθήσω τα νέα μου τραγούδια και τον δίσκο, και για να έρθουν όλοι αυτοί που με στηρίζουν από Αθήνα. Θα φύγω βέβαια και για αρκετές μέρες για συναυλίες στην Αυστραλία.
 
 
Είσαι άνθρωπος που πάς κόντρα γενικά στην ζωή σου; Σε έχει ωφελήσει όλο αυτό ή όχι και πού;
 
Πάντα πάω κόντρα. Εμένα με έχει ωφελήσει μπορώ να σου πω, στην προσωπική μου ζωή πιο πολύ, όχι στην καριέρα μου. Γουστάρω να πηγαίνω κόντρα στον άνεμο. Και θα το κάνω γιατί εγώ δεν συμβιβάζομαι εύκολα ξέρεις. Είμαι ροκάς και το ροκ σημαίνει ελληνική μουσική και κυρίως λαϊκή ελληνική μουσική. Και ροκάς σημαίνει ασυμβίβαστος. Άλλωστε εμείς οι πανηγυρτζήδες είμαστε λαϊκά παιδιά!
 
 
Θεωρείς τον εαυτό σου πανηγυρτζή; Έτσι όπως σε ονομάζουν κάποιοι αλλά ακόμα και εσύ ο ίδιος;
 
Φυσικά και είμαι. Τι είμαι; Δεν είμαι; Αφού παίζω σε πανηγύρια πως θα με λένε; Να σου πω κάτι Άννα μου, όποιος τραγουδιστής δεν έχει τραγουδήσει σε πανηγύρι, δεν είναι τραγουδιστής. Φέρε μου έναν τραγουδιστή, ειδικά αυτά που κυκλοφορούν τώρα, να τραγουδήσουν και αν αντέξουν όλες αυτές τις ώρες, εγώ θα τους πληρώσω διπλά λεφτά. Εγώ στο πανηγύρι, τραγουδάω δεκάωρα και όχι αστεία. Ποιος από τα σημερινά τραγουδιστάκια θα το αντέξει αυτό; Κανείς σε πληροφορώ! Όλοι στο τέλος δεν αντέχουν. Δυο τρεις ώρες το πολύ… μην πάθει κάτι η φωνή τους!
 
Ο κόσμος ρωτάει γιατί έχεις ψιλοχαθεί αυτό τον καιρό από τα διάφορα; Συμβαίνει κάτι η απλά είναι επιλογή σου;
 
Ήταν επιλογή μου. Να ξέρεις πως ότι κάνω είναι επιλογή μου. Γιατί θα κάνω πολύ δυνατή επανεμφάνιση, γι’ αυτό. Οι πραγματικοί φίλοι πελάτες, να σου πω την αλήθεια, είναι πάντα μαζί μου και με στηρίζουν. Για αυτούς δεν έχω χαθεί, ξέρουν που θα με βρουν. Αν εννοείς από τις πίστες ότι έχω χαθεί, είναι επιλογή μου. Να σου πω πως σε όλα τα πανηγύρια και τα γλέντια φέτος έβαλα 4000 και 5000 άτομα μέσα. Αυτές τις εποχές. Αυτά είναι γλέντια, γιατί ο κόσμος τα έχει ανάγκη. Βέβαια και με την κρίση έχουν μειωθεί λίγο και τα χρήματα με τις ζωντανές ορχήστρες και εγώ αυτά τα μισά πλειμπάκ, και τις δηθενιές δεν τα κάνω. Δεν μου αρέσουν. Δεν συμμετέχω σε όλο αυτό εγώ. Δεν μπορώ να τραγουδάω σε καθρέφτες, τα δικά μου τραγούδια έχουν ψυχή. Δεν μπορώ να τραγουδήσω εγώ πλειμπάκ. Εγώ είμαι σχολή Καζαντζίδη… η τραγουδάμε ή όχι!!
 
 
Έχουν περάσει πολλά λεφτά από τα χεριά σου; Έχεις κάνει κάτι για σένα;
              
-Πολλά λεφτά. Τα οποία λεφτά τα έχω χαλάσει στα παιδιά μου και στην ζωή μου, σε μένα τίποτα. Έτσι… άπορος όπως  έλεγα (γέλια πολλά)!!
 
 
Είχες δηλώσει άπορος κάποια εποχή. Θα μου απαντήσεις γιατί είχες κάνει αυτή την δήλωση τότε και ο κόσμος αναρωτιέται για αυτό;
 
Επίτηδες την έκανα. Είχαν βρει τότε στο β, Βοσκόπουλος Βαζαίος, και έλεγαν πως βρίσκομαι στο Αιγαίο με την θαλαμηγό μου. Τραγούδαγα τότε στο Αιγαίο, σε ένα νησί αφιλοκερδώς για κάποια συναυλία και με ήμουν με το φουσκωτό μου το οποίο το τονίζω είναι 5.70 μέτρα . Είχα πάει με την ορχήστρα μου τότε και τραγουδούσα τσάμπα, και με έβγαλαν ότι κάνω κρουαζιέρα… Έτσι και εγώ ξεκίνησα να τους δουλεύω. Έτσι το ξεκίνησα και είπα ότι είμαι Άπορος. Μου άρεσε να τους δουλεύω. Γιατί όταν γύρισα έβαλα τον λογιστή μου να ψάξει κάποια πράγματα και μου είπε πως το κράτος μου χρωστάει, αλλά δεν μου τα δίνει πίσω. Μου τα δίνει λίγα - λίγα. Να σου πω και κάτι, με κοίταγαν καλά - καλά τότε ο κόσμος, περίεργα… λες και είχα κάνει κάτι. Σαν να μου έλεγαν ότι εσύ είσαι κάποιος έχεις όνομα και λεφτά και εμείς πεινάμε. Και το αποτέλεσμα ποιο είναι; Να μου χρωστάνε λεφτά από την ΑΕΠΙ και να τα παίρνω με δόσεις. Αν όμως έπρεπε να τα δώσω, θα με έκλειναν μέσα ,αν δεν θα είχα να τα δώσω!!
 
 

Κάτι που θυμάσαι και γελάς τώρα; Υπάρχει κάτι;
 
Υπάρχει να σου πω κάτι. Με είχανε πιάσει πριν κάνα τρίμηνο στην Σύρο και έκατσα  4 ημέρες μέσα. Στην φυλακή. Τώρα γελάω βέβαια... αλλά παλιά είχα δείρει έναν μουσικό, μου είχε κάνει μήνυση και έγινε το δικαστήριο ερήμην μου και κάποια στιγμή με έπιασαν. Τώρα γελάω βέβαια, τότε δεν γέλαγα γιατί έχασα 4000 από ένα γάμο που είχα να πάω να παίξω. Πέρασα καλά όμως… αααα να τα λέμε κι αυτά..(γέλια πολλά)!!
 
 
Θέλεις να μου πεις λίγο για το διαζύγιο που περάσατε στην δουλειά με τον συνάδελφο σου Ματθαίο Γιαννούλη;
 
Άκου … ήμουνα 10 χρόνια παντρεμένος και χώρισα… Άρα το επόμενο μου διαζύγιο ήταν εντελώς ανώδυνο…(γέλια πολλά)!! Για μένα δεν ήταν διαζύγιο, ήταν κλείσιμο ενός κύκλου, καλλιτεχνικά δεν μπορούσα να κάνω κάτι άλλο. Έπρεπε να τραγουδήσω πάλι. Σε όλες αυτές τις επιτυχίες που γνώρισε ο κόσμος… εγώ δεν τραγουδούσα, ένιωσα λοιπόν την ανάγκη να τραγουδήσω ξανά! Αυτό ήταν! Ξέρεις γιατί δεν τραγούδαγα; Επειδή θεωρώ τον εαυτό μου πολύ καλό τραγουδιστή,  δεν μπορούσα να καταδικάσω έναν πολύ κατώτερο τραγουδιστή. Και ενώ εγώ θα τραγουδούσα δεν θα μπορούσε να με ακολουθήσει, θα έπρεπε λοιπόν να κάνω την πάπια και εγώ Άννα μου πάπια δεν είμαι! Και έτσι έκλεισε αυτός ο κύκλος και τέλος!!
 
 
Περάσατε πολύ καλά όμως με πολλές επιτυχίες. Αυτό δεν ξεχνιέται έτσι;
 
Αυτό δεν το αμφισβητώ καθόλου. Έκλεισε όμως ο κύκλος. Μπορεί να τραγουδάει μόνος του; Και εγώ μόνος μου λοιπόν γιατί θέλω να τραγουδάω! Είμαι 42 χρονών. Τα δυνατά χρόνια στον καλλιτέχνη είναι αυτή η δεκαετία 40-50. Είμαι στην καλύτερη περίοδο μου λοιπόν και θέλω να τραγουδήσω για τα φιλαράκια μου και για μένα και φυσικά για αυτούς που με αγαπούν.
 
Επιστροφή λοιπόν με πολύ δυνατό come back …
 
Επιστρέφω λοιπόν πολύ δυνατά και δεν τραγουδάω μόνο νησιώτικα. Είμαι λαϊκός τραγουδιστής και μπορώ να τραγουδήσω τα πάντα. Πολύ Καζαντζίδη και πολύ λαϊκό πρόγραμμα. Αυτός είναι ο Λευτέρης τραγουδάει τα πάντα. Είμαι από την σχολή του Κώστα Κόλλια. Και λέω πάντα την κουβέντα πως ο πατέρας μου με έκανε Χριστιανό και ο Καζαντζίδης τραγουδιστή.
 
Δεύτερο γάμο σκέφτεσαι να κάνεις; Είσαι ερωτευμένος αυτό τον καιρό;
 
Προς το παρόν δεν τον σκέφτομαι το γάμο, αν προκύψει, ναι, θα τον κάνω. Ο μεγάλος μου έρωτας είναι τα παιδιά μου… Αλλά, για να γελάσεις, να σου πω πως καμιά φορά που βλέπω το «Πάμε Πακέτο», φοβάμαι μήπως με ψάχνει κάνα παιδί μου..(γέλια πολλάααα)!!!! Ερωτευμένος είμαι αυτό τον καιρό και είμαι καλά. Περνάω καλά και μου αρέσει να είμαι καλά!!
 
 
Ένα όνειρο που δεν έχεις εκπληρώσει και θα ήθελες να πραγματοποιήσεις;
 
Αυτό που θέλω πολύ, είναι να είμαι μόνιμος κάτοικος Αμοργού, και να τραγουδάω για τα φιλαράκια μου. Μακάρι να είμαι καλά οικονομικά και να τα κάνω όλα αφιλοκερδώς. Επίσης άλλο ένα όνειρο μου, το οποίο εύχομαι να πραγματοποιήσω κάποια στιγμή με τον φίλο μου τον Μπάμπη, είναι να κάνω στον Κώστα Κόλλια στα Μεσόγεια ένα άγαλμα στην μνήμη του. Θέλω να καταφέρω και τα δύο!!
 
Οικονομική κρίση πολιτική στην Ελλάδα. Ποια είναι η γνώμη σου;
 
Η ιστορία κάνει κύκλους και επαναλαμβάνετε. Έτσι πιστεύω εγώ. Για μένα όλοι είναι φουκαράδες τελικά. Κάποτε έπαιρνα πολλά λεφτά για κάθε βράδυ που τραγουδούσα. Δεν δέχομαι κάποια πράγματα, έτσι κι αλλιώς, δεν θέλω να κάνουν κακό στην παιδεία και γενικότερα στα νέα παιδιά που τα χαντακώνουν.  Όλα είναι ισοπεδωμένα. Ούτε πολιτική υπάρχει ούτε πολιτικοί. Αυτό που θα πω εγώ είναι ένα… Καλύτερα να σε κλέβει ένας… παρά όλοι τους!!
 
 

 

Βασίλης Σκουλάς: Παν μέτρον… άνθρωπος

Συνέντευξη στην Έλενα Κοσμά

Είναι ένας αληθινός θρύλος της Κρητικής μουσικής, ένας από τους πιο σημαντικούς λυράρηδες, που επάξια έχει κατακτήσει την πρώτη θέση στην καρδιά μας. Ο Βασίλης Σκουλάς γεννήθηκε στα Ανώγεια Μυλοποτάμου Ρεθύμνου Κρήτης και εκπροσωπεί την ευγένεια, την περηφάνια, το σέβας, τη φιλοξενία και την λεβεντιά όλης της κρητικής κληρονομίας.
Η φωνή του μας ταξιδεύει σε μέρη που ίσως να μην έχουμε δει ποτέ, στην υπέροχη Κρήτη, εκεί που οι παιδικές του αναμνήσεις στο καφενείο του χωριού, να βλέπει τον λυράρη να δίνει την ψυχή του και να τραγουδά τις αξεπέραστες κρητικιές κοντυλιές, τον σημάδεψαν βαθιά. Ήταν επτά χρονών όταν πρωτοέπιασε την λύρα και από τότε δεν σταμάτησε να την έχει πάντα μαζί του.

Κύριε Σκουλά, έχετε 50 χρόνια στο τραγούδι και εκπροσωπείτε την παραδοσιακή Κρητική μουσική. Μέσα σ’ αυτές τις δεκαετίες υπάρχουν πράγματα που θα θέλατε να κάνατε και δεν έχετε κάνει, ακόμα;

Πάντα ο κάθε άνθρωπος θα ήθελε να κάνει πράγματα ξεχωριστά. Τ’ όνειρό μου από μικρό παιδί ήτανε να διανύσω τη ζωή μου μέσα από τις επιρροές του περιβάλλοντος μου – μέσα κι έξω από την οικογένεια - με μια ανθρώπινη στάση, να μην παρεκκλίνω απ’ αυτά που κληρονόμησα τις αρχές που μου παραδώκανε οι πρόγονοι μου. Ήθελα να με αγαπούν όχι σαν καλλιτέχνη λυράρη ή τραγουδιστή, αλλά σαν Βασίλη, σαν άνθρωπο. Όσον αφορά το καλλιτεχνικό, κάθε ένας που ασχολείται με την τέχνη έχει όνειρα να φτάσει ψηλά. Εγώ άφηνα το χρόνο να κυλήσει και τα γεγονότα ερχόταν μόνα τους χωρίς να βιάζω τις καταστάσεις. Είμαι ικανοποιημένος από όσα γίνανε και ήσυχος για όσα θαρθούνε.

Σ’ αυτή την καλλιτεχνική σας πορεία έχετε κάνει εκπτώσεις στη δουλειά σας;

Θέλω να πιστεύω ότι το πάλεψα και δεν έκανα εκπτώσεις κι ας το πλήρωσα αυτό με υψηλό κόστος.

Ζείτε με τις παιδικές σας αναμνήσεις και πόσο αυτές έχουν σταθεί οδηγός στην καλλιτεχνική σας πορεία;  

Είναι οι  μυρουδιές οι εικόνες οι γεύσεις οι ανάσες που κουβαλάει η σκέψη κι η καρδιά μου. Αρχές  που με γαλούχησαν, που σαν φύλακες άγγελοι με κράτησαν  να μην ξενοπατήσω... Είναι και  οι άνθρωποι της καθημερινότητας, βοσκοί, μεροκαματιάρηδες που μου φωτίζανε το παρελθόν για να διαβώ στο μέλλον.

Τι είναι για εσάς η Κρήτη;

Η Κρήτη είναι η πηγή μου, ο τόπος μου, η καταγωγή μου, είναι εγώ, είναι οι δικοί μου. Είναι το φως και το σκοτάδι μου.

Υπάρχουν πράγματα που σας εμπνέουν στις μέρες μας;

Υπάρχουν άνθρωποι που εκπέμπουν μια ευγένεια μια λεβεντιά που παίρνεις δύναμη απ’ τα λόγια τους και την συμπεριφορά τους. Με εμπνέει η αγάπη, η ντομπροσύνη, η φιλία, η ευγένεια.

Η μουσική περνάει κρίση;

Οι εκφραστές της περνάνε κρίση. Η ίδια η μουσική δεν επηρεάζεται. Τα πρόσωπα κλονίζονται, οι νότες μένουν ίδιες εδώ και τόσες χιλιάδες χρόνια.

Τι έχει μεγαλύτερη σημασία: η μουσική ή ο άνθρωπος;

Παν μέτρον άνθρωπος.

Οι εμφανίσεις σας στο Γυάλινο Μουσικό Θέατρο έχουν χαροποιήσει ιδιαίτερα τους θαυμαστές σας. Μιλήστε μας για αυτές τις μουσικές βραδιές. Τι θα παρουσιάσετε;

Κατ’ αρχάς χαίρομαι που φιλοξενώ και με τιμούνε δυό εξαιρετικοί φίλοι και σπουδαίοι καλλιτέχνες, η Γιώτα Νέγκα και ο  Παντελής Θαλασσινός. Ύστερα χαίρομαι που παίζουμε στο Γυάλινο Μουσικό Θέατρο, έναν χώρο αρχοντικό και μοναδικής ακουστικής. Μόνιμος συνεργάτης μου ο Κώστας Καλέργης, που είναι στο πλάϊ μου  20 χρόνια με το λαούτο του. Στην κιθάρα ο  Κώστας Ανετάκης, ο Αλέξης Επιτροπάκης  στο μαντολίνο, η Μαρία Καναβάκη πλήκτρα και ακορντεόν και στο μπάσο Χρήστος Παύλης. Στον ήχο, ο φίλος μου Γιώργος Καριώτης. Θα σας παρουσιάσουμε διανθησμένο το πρόγραμμα που παίξαμε στο Ηρώδειο που τόσο το αγάπησε ο κόσμος.

Καλεσμένοι σας στη σκηνή θα είναι ο Παντελής Θαλασσινός και η Γιώτα Νέγκα. Τι σας συνδέει με τους δύο αυτούς καταξιωμένους καλλιτέχνες;

Με τον Παντελή και την Γιώτα  μας συνδέει μιά βαθειά εκτίμηση και μια θερμή φιλία. Μετά έρχονται τα καλλιτεχνικά, με τα τραγούδια του Παντελή που τραγούδησα, τις κοινές εμφανίσεις που κάμαμε και με την Γιώτα. Εκτιμώ την ευγένεια και την αφοσίωση τους. Συναυλίες, τραγούδια, φιλία αγάπη και αλληλοεκτίμηση.

Ποια είναι η αγαπημένη σας μαντινάδα;

Η κάθε μια εκφράζει και κάτι απ’ τη ζωή. Αλλά η πρώτη που ηχογράφησα με έχει σημαδέψει και εκφράζει κι εμένα και την εποχή μας  «Χέρια που δεν αρπάξανε ξένο ψωμί να φάνε, αυτά κρατουνε την τιμή όσο βαριά και να ’ναι».

Κύριε Σκουλά είστε αισιόδοξος για το αύριο της Ελλάδας;  

Αλλοίμονο αν δεν είμαστε αισιόδοξοι. Με τις ελπίδες έκαμα τις πιο καλές παρέες, γιατί έρχονται ογλήγορα και φεύγουν τελευταίες.

*Ο Βασίλης Σκουλάς θα βρεθεί την Παρασκευή 18, και το Σάββατο 19 Οκτωβρίου, καθώς και στις 25 και 26 του ίδιου μήνα (Παρασκευή και Σάββατο), στο Γυάλινο Μουσικό Θέατρο. Καλεσμένοι του επί σκηνής θα είναι ο Παντελής Θαλασσινός και η Γιώτα Νεγκα.  

Ώρα προσέλευσης: 22.00, Ώρα έναρξης: 23:00
Γυάλινο : Λεωφόρος Συγγρού 143, Ν. Σμύρνη
Τηλ. 210 9316101
15€ είσοδος με ποτό στο bar,

25€ ποτό στο τραπέζι,

120 η φιάλη στο τραπέζι ανά 4 άτομα,

140  η σπέσιαλ φιάλη στο τραπέζι ανά 4 άτομα,

Από 60€ η φιάλη κρασί στο τραπέζι ανά 2 άτομα.

ΚΑΙΤΗ ΧΩΜΑΤΑ ΤΡΙΑ ΧΡΟΝΙΑ ΜΕΤΑ…

Γράφει ο Δημήτρης Κραουνάκης


Κάθε Οκτώβριο του Αγίου Δημητρίου δέχομαι διάφορα τηλέφωνα για ευχές από «φίλους»… Ανθρώπους που μπορεί σε όλη την διάρκεια του χρόνου να μην έχουμε ανταλλάξει ούτε ένα τηλεφωνικό γεια… Πως το βαριέμαι αυτό το… ετήσιο, δήθεν ενδιαφέρον κάποιων…
 
Χάθηκε πια η  ανθρώπινη επαφή, που είχαμε πριν λίγα χρόνια με τους ανθρώπους που ξεχωρίζαμε και αγαπούσαμε… Τώρα oι περισσότεροι συνομήλικοι μου… βαριούνται που ζουν και οι νεότεροι έχουν «χαθεί» μέσα  στα… facebook, τα twitter  και τα skype… Δεν λέω, χρήσιμα «εργαλεία» όλα αυτά, όμως πολλούς τους έχουν οδηγήσει στην απομόνωση, στην κατάθλιψη και άλλους – δυστυχώς - σε ακόμα χειρότερα…

Όμως, κάθε Οκτώβριο είχα και εγώ να θυμηθώ κάποιους ανθρώπους που αγαπούσα και που δεν τους θυμόμουν μια φορά τον χρόνο… Ανάμεσα τους και μία φίλη που δούλεψα μαζί της είκοσι δύο  χρόνια. Η Καίτη Χωματά που «έφυγε» την ημέρα των γενεθλίων της στις 24 Οκτωβρίου 2010.

Σήμερα σκέφτηκα να γράψω δυο λόγια για την Καίτη, μια κι αυτές τις μέρες συμπληρώνονται τα τρία χρόνια από το φευγιό της…

Δυνατός άνθρωπος η Χωματά με μεγάλες αντοχές, πάλεψε με τον καρκίνο περισσότερα από είκοσι πέντε χρόνια και πάντα με το μικρόφωνο στο χέρι… Μάλλον το τραγούδι της έδινε την δύναμη για ζωή και η αγάπη του κόσμου που την συντρόφευσε 46 ολόκληρα χρόνια…

Έγραφα πριν δυο χρόνια: «…Η περιπέτεια της υγείας της κράτησε πολλά χρόνια, την βασάνισε…  Εκεί στα 1986 όλοι νομίζαμε ότι τα προβλήματα  είχαν ξεπεραστεί…
Τότε  την γνώρισα, στα πρώτα νέα της βήματα στην μπουάτ «Μαρκίζα» του αγαπημένου μου φίλου Κώστα Γεραπετρίτη στα Εξάρχεια, που έφυγε και αυτός νωρίς… Μαζί της έκανα τις πρώτες  μουσικές παραγωγές μου το 1987, τις πρώτες συναυλίες της σε όλη την Ελλάδα, παρέα με τον Γιάννη Σπανό και το άλλο κορίτσι του ’60, την Αλέκα Μαβίλη.

Μαζί τον χειμώνα του ίδιου χρόνου φτιάξαμε την μπουάτ «Αυλαία» στην Πλατεία Κολιάτσου, μαζί γιορτάσαμε το 1989 τα είκοσι πέντε χρόνια της στο τραγούδι με μια θριαμβευτική συναυλία στο θέατρο «Λυκαβηττού», μαζί γεμίσαμε ασφυκτικά το «Παλαί ντε σπορ» της Θεσσαλονίκης το 1990 και όλα τα μεγάλα υπαίθρια θέατρα της Ελλάδας το 1992. Μαζί βρεθήκαμε σε κάθε γωνιά της πατρίδας μας, από το 1992 ως το 2008 που ήταν και η τελευταία συναυλία μας στην Τήνο… Είκοσι δύο χρόνια παρέα με την Καίτη…».

Αν θέλεις να μάθεις περισσότερα για εκείνη, διάβασε κάποια κείμενα που έγραψα πριν δυο χρόνια…

http://www.protothema.gr/culture/article/87215/mia-agaph-gia-to-kalokairi-poy-esbhse/
http://www.mediasoup.gr/node/44696
http://tinyurl.com/ojqu29m

Μ’ ένα τραγούδι της που αγαπώ πολύ, το «Μιλάς» του Γιάννη Σπανού σε στίχους του Κώστα Γεωργουσόπουλου(1969), που πάντα της ζητούσα να λέει σε όλες τις συναυλίες μας (αφιερωμένο σε όλους τους «φίλους» που «μιλούν» με την… «σιωπή»!) και έντεκα φωτογραφίες της - από τις εκατοντάδες που έχω στο αρχείο μου - θα κλείσω αυτό το μικρό σημείωμα - στην αγαπημένη φίλη που έφυγε εκείνη την Κυριακή του Οκτώβρη του 2010… Την κορυφαία του «νέου κύματος» που σημάδεψε με την φωνή και την  παρουσία της μια ολόκληρη εποχή…

«Μιλάς…»
{denvideo http://www.youtube.com/watch?v=QPc_oVWqTnE}

Φωτογραφίες:

1. Η πρώτη επαγγελματική φωτογραφία της Καίτης το 1964 όταν τραγούδησε το «Μια αγάπη για το καλοκαίρι» του Γιάννη Σπανού  και Γιώργου Παπαστεφάνου.
2. Η φωτογραφία στην μπουάτ «Μαρκίζα» στα Εξάρχεια, του φίλου μου Κώστα Γεραπετρίτη – που αναβίωσε εκεί  την εποχή των μπουάτ του 1960  φιλοξενώντας στον χώρο του σπουδαία ονόματα όπως η Φλέρυ Νταντωνάκη, η Αρλέτα, ο Γιάννης Σπανός κ.ά. Εκεί γνώρισα την Καίτη το 1986. Στην φωτογραφία ο Κώστας Γεραπετρίτης,  μαζί με την Καίτη Χωματά και την Ρένα Κουμιώτη.
3. Νέο ξεκίνημα για την Καίτη – μετά το δυνατό πρώτο κτύπημα του καρκίνου, που νίκησε  - με την συναυλία που της οργάνωσα το 1987 στο Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας. Η φωτογραφία από το «πάρτι» που προηγήθηκε της συναυλίας. Από αριστερά: Καίτη Χωματά, Γιάννης Σπανός, Ιρένε Μαραντέϊ, Γιώργος Σταυριανός, Άννα Αδριανού, η Τζένη Ρουσσέα στα κόκκινα, η Κωστούλα Μητροπούλου και η Γωγώ Αντζολετάκη μ’ ένα… περίεργο ύφος!
4. Αναμνηστική φωτογραφία  από τις πρώτες μας συναυλίες το 1987. Ο Νικόλας Μητσοβολέας, ο Γιάννης Σπανός, ο Βασίλης Τζίμας  η Καίτη Χωματά και η άλλη αγαπημένη μου η Αλέκα Μαβίλη(τι έχει γίνει αυτό το κορίτσι;).
5. Η Καίτη Χωματά τραγουδά στην μπουάτ «Αυλαία» που έφτιαξα το 1987 για εκείνη. Ανάμεσα στους φίλους που διακρίνω στη φωτογραφία η Μαρία Ζαχούρ, η Κάτε Παπανικολάου, ο Σπύρος Μπιμπίλας, η Σόνια Ζαχαράτου…
6. Εγώ μαζί με την Καίτη στο μπαρ της  «Αυλαίας» το 1988 μετά τον… «τσακωμό» μας το 1987!!
7. Η Καίτη Χωματά τραγουδά  στις 9 Σεπτεμβρίου του 1989 στο θέατρο Λυκαβηττού στη συναυλία μας για τα 25 χρόνια της στο τραγούδι… Τι ονειρεμένη βραδιά, με σχεδόν 7000 θεατές να τραγουδούν όλες τις αγαπημένες μελωδίες του «νέου κύματος»…
8. Ωραίες στιγμές στο Βαθύ της Καλύμνου στις 27 Αυγούστου του  1999, την επομένη συναυλίας μας που οργάνωσε το  Υπουργείο Εθνικής Άμυνας στο ακριτικό νησί. Στη φωτογραφία η Καίτη Χωματά, η αφεντιά μου και η Φωτεινή Σαββατιανού. Τίποτα δεν έμεινε από τότε…
9. Ο Μιχάλης Κανίνης, η Πέπη Θεοχάρη και η Καίτη Χωματά τον Ιανουάριο του 2001 στην σκηνή του νέου τότε θεάτρου «Κατερίνα Βασιλάκου» - στην παρουσίαση που έγινε για τους δημοσιογράφους - με αφορμή μεγάλη περιοδεία που έγινε με την συνεργασία του ΟΑΕΔ που για πρώτη φορά τότε ασχολήθηκε με τον πολιτισμό.
10. Από την ίδια βραδιά το 2001. Ο αγαπημένος μου φίλος ηθοποιός Φάνης Κερανίδης, η Φωτεινή Σαββατιανού, η Καίτη Χωματά, έχοντας στο κέντρο την Κατερίνα Βασιλάκου, σε μια από τις τελευταίες φωτογραφίες της. Πέντε μήνες μετά η πολύ αγαπημένη μου Κατερίνα «έφυγε»..
11. Και μια τελευταία φωτογραφία από εκείνη την περιοδεία στην ακριτική Σύμη στις 25 Ιουλίου του 2001. Οι τραγουδιστές Μιχάλης Κανίνης και Φωτεινή Σαββατιανού, ο τότε Δήμαρχος Μιλτιάδης Σαρρής και η Καίτη Χωματά μετά την συναυλία  που την αφιερώσαμε στη μνήμη της Κατερίνας Βασιλάκου, που είχε «φύγει» είκοσι μέρες πριν... Και τι δεν θυμάμαι από εκείνες τις μέρες σε αυτό το πανέμορφο νησί… Και από τότε δεν έμεινε τίποτα… Μόνο θυμός - τότε και τώρα - από την άθλια συμπεριφορά των ίδιων… «φίλων»…

Χάρης Μακρής: «Θεωρώ τον εαυτό μου αμιγώς λαϊκό τραγουδιστή»

Συνέντευξη στον Τάσο Π. Καραντή

 Ο Χάρης Μακρής είναι μια νέα λαϊκή φωνή, απ’ αυτές όμως, που διαθέτουν ταυτότητα και ξεχωρίζουν, γι’ αυτό και θα μας απασχολήσει στο μέλλον, ακολουθώντας τον δρόμο των καλών μας λαϊκών τραγουδιστών.
 Ήδη έχει ξεκινήσει τα πρώτα δισκογραφικά του βήματα(τραγούδια), αλλά, με το live στο «ΡΥΘΜΟΣ STAGE», μας δίνεται η ευκαιρία να τον απολαύσουμε σε ένα ορίτζιναλ λαϊκό πρόγραμμα, «να το πιεις στο ποτήρι», για να παίξω και λίγο με τον τίτλο του(«Σε βλέπω στο ποτήρι μου»).
 Τραγούδια, που όλοι ξέρουμε απ’ έξω, λοιπόν, κι ο Χάρης Μακρής μίλησε στο e-orfeas γι’ αυτό το live του, που το συνιστώ, ανεπιφύλακτα, αφενός για μια πρώτη, ολοκληρωμένη, γνωριμία με το νεαρό ικανό ερμηνευτή κι, αφετέρου, γιατί είναι χορταστικό και ποιοτικό, για τους λάτρεις του λαϊκού μας τραγουδιού.  

Χάρη, αυτήν την  περίοδο εμφανίζεσαι στο «ΡΥΘΜΟΣ STAGE», σε μια προσωπική εμφάνιση, με τον τίτλο «Σε βλέπω στο ποτήρι μου». Θα ήθελα να μου δώσεις το στίγμα αυτής της παράστασης και να μου πεις το γιατί της συγκεκριμένης επιλογής τίτλου της, από το γνωστό κι αγαπημένο τραγούδι του Πλέσσα.

- Η παράστασή μας έχει τον τίτλο «Σε βλέπω στο ποτήρι μου» και  περιλαμβάνει τα τραγούδια που ξέρουμε όλοι μας απ’ έξω και έχει άτυπα καθιερωθεί να τα συναντάμε στο κλασικό «δεύτερο» λαϊκό μέρος των περισσότερων προγραμμάτων. Οι αγαπημένες δηλαδή στιγμές του λαϊκού μας τραγουδιού. Τραγούδια τα οποία έχουμε αγαπήσει και τα έχουμε συνδυάσει και με τους σπουδαίους ερμηνευτές και δημιουργούς τους. Η ιδέα για τον τίτλο ήταν του Δημήτρη Βραχνού, που έχει αναλάβει την καλλιτεχνική επιμέλεια της παράστασης αυτής. Είναι ίσως το πιο ταιριαστό τραγούδι σε σχέση με αυτό που φιλοδοξεί να μεταδώσει στον κόσμο το περιεχόμενο αυτής της παράστασης. Ένα τραγούδι χαρακτηριστικό, εμβληματικό και όπως αναφέρεις πολύ σωστά κι εσύ «γνωστό κι αγαπημένο». Νομίζω βοηθά στο να βάλει στο κλίμα κάπως τον κόσμο, σε σχέση με το τι θα ακούσει στο Ρυθμό στα live αυτά.

Την επιμέλεια του προγράμματος την ανέλαβε ο ραδιοφωνικός παραγωγός Δημήτρης Βραχνός. Αφέθηκες στις επιλογές του ή επιλέξατε μαζί το ρεπερτόριο; Και με ποιο κριτήριο δομήθηκε το πρόγραμμα;

Το πρόγραμμα το έστησε εξολοκλήρου ο Δημήτρης. Ήθελα το στίγμα του να μην χαθεί στο πρόγραμμα των παραστάσεων αυτών. Ο Δημήτρης είναι ένας άνθρωπος που δουλεύει σε καθημερινή βάση πάνω στο ρεπερτόριο των τραγουδιών, μιας και είναι ραδιοφωνικός παραγωγός ενός πολύ μεγάλου ραδιοφωνικού σταθμού και ήθελα να έχει το χαρακτήρα του το πρόγραμμα. Σαφώς για να διαλέξουμε τι τελικά θα συμπεριλάβουμε, η «δεξαμενή» των τραγουδιών ήταν πάρα πολύ μεγάλη και εκεί επέλεξα κι εγώ ότι μου άρεσε ή ότι ίσως πίστευα ότι θα μου ταίριαζε περισσότερο. Το κριτήριο με το οποίο δομήθηκε το πρόγραμμα ήταν να συμπεριλάβουμε όσο το δυνατόν περισσότερα από τα αγαπημένα λαϊκά μας τραγούδια, χωρίς να χαλάσει η ροή του προγράμματος αλλά και χωρίς να μας ενδιαφέρει να έχουμε εισαγωγικά τραγούδια, τραγούδια για να χορέψει ή για να «ακούσει» ο κόσμος. Μας ενδιέφερε να του θυμίσουμε τις μεγάλες λαϊκές επιτυχίες όπως τις αντιλαμβανόμαστε εμείς. Σίγουρα δε μπορούμε σε ένα 3ωρο πρόγραμμα να συμπεριλάβουμε όλα τα αγαπημένα μας λαϊκά τραγούδια, καθώς έχουμε αμέτρητα. Κάποια τραγούδια ή κάποιους τραγουδιστές μπορεί να τους αδικήσαμε, αλλά δεν ήταν ο σκοπός μας αυτός.

Στη σκηνή, συναντιέσαι, και συμπρωταγωνιστεί μαζί σου, η Ειρήνη Τουμπάκη. Πως προέκυψε αυτή η συνεργασία και σύμπραξη;

Η συνεργασία μου με την Ειρήνη Τουμπάκη προέκυψε από δική μου πρωτοβουλία και επιθυμία, καθώς όταν ο Δημήτρης (σ.σ. Βραχνός) μου είπε πως καλό θα ήταν να υπάρχει και μια γυναικεία παρουσία στην παράσταση δε το σκέφτηκα και πολύ. Μου ήρθε κατευθείαν η Ειρήνη στο μυαλό και το ήξερα πως θα δεχόταν με χαρά όπως και έγινε. Θέλαμε και οι δυο κάποια στιγμή να συνεργαστούμε, καθώς ενώ γνωριζόμασταν προσωπικά, δεν είχαμε ποτέ τη χαρά να μοιραστούμε και τη σκηνή. Γίνεται πρώτη φορά τώρα στην παράσταση αυτή  στο Ρυθμός stage.

Τι είναι αυτό που σας ενώνει με την Ειρήνη και τι εκτιμάς σ’ αυτήν ως τραγουδίστρια;


- Αυτό που με ενώνει με την Ειρήνη νομίζω πως είναι, κατεξοχήν, η αγάπη μας για το καλό λαϊκό τραγούδι. Παρακολουθώ την πορεία της αρκετά χρόνια και τη θεωρώ πολύ συνεπή τραγουδίστρια σε σχέση με την πορεία της. Οι συνεργασίες της σπουδαίες και η δε φωνή της πραγματικά φανταστική. Αυτό που εκτιμώ πιο πολύ και το έζησα από τις πρόβες ακόμα είναι ο τρόπος που προσεγγίζει τα τραγούδια. Είτε είναι πρόβα, είτε είναι live η Ειρήνη ερμηνεύει και αποδίδει το ίδιο τέλεια.   

Στο live σε ακούμε τραγούδια όλων των μεγάλων τραγουδιστών μας, αλλά διακρίνω μια συμπάθεια σ’ αυτά του Νταλάρα ή που τα έχει αναδείξει με δεύτερες εκτελέσεις του(π.χ. «Ήρθα κι απόψε στα σκαλοπάτια σου»). Είναι σωστή η παρατήρησή μου;

- Στην παράσταση αυτή τραγουδάμε τα αγαπημένα λαϊκά μας τραγούδια, όπως τα έχουμε αγαπήσει από τους μεγάλους μας τραγουδιστές. Ο Γιώργος Νταλάρας είναι ένας από αυτούς και αναμφισβήτητα δε θα μπορούσε να λείπει. Όχι όμως, δε νομίζω πως το πρόγραμμα δείχνει μία συμπάθεια σε κάποιον τραγουδιστή συγκεκριμένα. Ίσως το γεγονός ότι οι δεύτερες εκτελέσεις Νταλάρα έχουν «στιγματίσει» πολλά τραγούδια συνειρμικά σε οδηγεί σε εκείνον. Όμως δε νομίζω ότι λέω περισσότερο τραγούδια του Γιώργου Νταλάρα από ότι του Πουλόπουλο, του Πάριου ή του Μητροπάνου.

Θα ήθελες να εστιάσεις στις τραγουδιστικές σου αγάπες, όπως αποτυπώνονται στο συγκεκριμένο πρόγραμμα;

Είναι το πιο αγαπημένο πρόγραμμα που θα μπορούσα να τραγουδήσω αν αναλογιστώ το ρεπερτόριο που αγαπώ κι έχω μελετήσει, που περιέχει με τραγούδια που θα θέλω πάντα να τραγουδάω. Τραγουδάω τις μεγάλες μου αγάπες, τόσο σε επίπεδο τραγουδιστών όσο και σε επίπεδο δημιουργών. Μπόλιασαν όλες μαζί σε ένα και έγιναν ένα πρόγραμμα κομμένο και ραμμένο στις τραγουδιστικές μου επιθυμίες και αγάπες. Θα αναφέρω και πάλι πως δε χωράνε όλα τα τραγούδια που αφορούν το περιεχόμενο τις παράστασης και πιστέψτε με, θα μπορούσαμε να έχουμε 3 διαφορετικά προγράμματα για τις 3 Παρασκευές των live. Τόσες μεγάλες αγάπες μου κρύβονται στα τραγούδια που οι δημιουργοί και τραγουδιστές μας έχουν χαρίσει κατά καιρούς.

Το πρόγραμμα είναι καθαρά λαϊκό. Θα έλεγες πως είσαι αποκλειστικά λαϊκός τραγουδιστής; Ή θες, στο μέλλον, να δοκιμαστείς και σε άλλα είδη;

Θεωρώ τον εαυτό μου αμιγώς λαϊκό τραγουδιστή. Αυτό δε σημαίνει πως τραγουδάω αποκλειστικά λαϊκά τραγούδια και δεν δοκιμάζω ή δεν έχω δοκιμάσει και σε άλλα είδη. Δε θα σταματήσω όμως ποτέ να πιστεύω στο λαϊκό τραγούδι και να το υπηρετώ.

Να σου κάνω και μια πιο «δύσκολη» ερώτηση, το δελτίο Τύπου αναφέρει : «Μία νέα λαϊκή φωνή, ο Χάρης Μακρής, παρουσιάζει σ’ ένα τρίωρο πρόγραμμα τα τραγούδια που ξέρουμε όλοι απ’ έξω, και τα συναντάμε στο κλασικό «δεύτερο», λαϊκό μέρος των περισσότερων συναυλιών». Υπάρχουν όμως και τα σύγχρονα λαϊκά, που όλοι ξέρουμε απ’ έξω (π.χ. «Η κόκκινη γραμμή» τους Θεοφάνους με τη Θεοδωρίδου, που την έχω ακούσει, τόσο σε πίστες αλλά και σε μουσικές σκηνές / είναι, ας πούμε, η άλλη πλευρά του νομίσματος της «Πριγκηπέσας» του Μάλαμα, που ακούγεται, πλέον, σε όλες τις πίστες), τα οποία απουσίαζαν από το πρόγραμμά σου. Η απουσία τους οφείλεται στο κόνσεπτ του συγκεκριμένου προγράμματος ή σε μια γενικότερη ιδεολογική καλλιτεχνική στάση σου;

Η απουσία κάποιων τραγουδιών οφείλεται σε δύο λόγους: ο πρώτος είναι το concept του προγράμματος και ο δεύτερος ότι όπως ανέφερα και προηγουμένως, δυστυχώς ή ευτυχώς, πρέπει να επιλέξουμε κάποια τραγούδια για να χωρέσουν σε ένα 3ωρο πρόγραμμα.

Παρών στην πρεμιέρα ήταν κι ο Μιχάλης Κουμπιός, ο οποίος και σε σύστησε ως τραγουδιστή. Ποιος είναι ο ρόλος του στην μέχρι τώρα πορεία σου;

Ο Μιχάλης Κουμπιός… Από το Φεβρουάριο του 2009 που γνωριστήκαμε τα πράγματα για μένα είναι πολύ διαφορετικά προς το καλύτερο πάντα. Από πού να ξεκινήσω; Από το τεράστιο δώρο που μου έκανε, από κοινού με το Γιώργο Νταλάρα, και είναι η συμμετοχή μου στο δίσκο «Φεύγουν τα τραγούδια», αφιέρωμα στον Ηλία Κατσούλη, 4ο δίσκο της σειράς «Άξιος Λόγος», δίνοντάς μου το τραγούδι «Πες μου ποιος μπορεί»; Για το ότι με έχει επιλέξει από το 2011 να είμαι ένας από τους ερμηνευτές στα προσωπικά του live; Πρόσφατα μου χάρισε ένα ακόμη δισκογραφημένο τραγούδι, σε επανεκτέλεση αυτή τη φορά, το «Θα σε ξεπεράσω» σε στίχους του Λευτέρη Παπαδόπουλου, σε μια συλλογή που κυκλοφόρησε με την εφημερίδα «Δημοκρατία», που περιείχε τα ωραιότερα τραγούδια από ζωντανές ηχογραφήσεις. Ο Μιχάλης είναι ένας άνθρωπος που είναι δίπλα μου σε κάθε βήμα και μοιράζεται αυτή την αγωνία μου να υπάρξω σαν ένας νεότερος τραγουδιστής στο χώρο του ελληνικού ρεπερτορίου. Έχουμε περάσει ατελείωτες ώρες δουλεύοντας πάνω σε παραστάσεις και συζητώντας για πράγματα που αφορούν τη μουσική. Τον ευχαριστώ πολύ γιατί στη ζωή μου έχει 3πλό ρόλο. Συνεργάτης, πατέρας και κολλητός φίλος. Ελπίζω να τον δικαιώσω για την στήριξη και τα όσα μέχρι στιγμής μου έχει προσφέρει.    

Στο άμεσο μέλλον να σε περιμένουμε σε ανάλογα προσωπικά λαϊκά προγράμματα ή θα σε ενδιέφερε, παράλληλα, κι η συμμετοχή σε προγράμματα γνωστών και καταξιωμένων συναδέλφων σου;

Στο άμεσο μέλλον θα επιδιώξω να βρεθώ σε κάποιο σχήμα για το χειμώνα που έρχεται και παράλληλα αν προκύψει το ενδιαφέρον να εμφανιστώ σε προσωπικά live θα το κάνω και αυτό. Νιώθω πολύ καλά με την εν λόγω παράσταση που στήθηκε στο Ρυθμός Stage και μακάρι να πάει καλά και συνεχιστεί. 

Πίτσα Παπαδοπούλου: «Ο νταλκάς βγαίνει μόνο από το λαϊκό τραγούδι»

Συνέντευξη στην Άννα Τσιάλτα
 
 
Απλή προσιτή και πολύ ευγενική, ως γνήσια σταρ, μιλάει για όλους και για όλα. Η πιο αυθεντική λαϊκή φωνή, με πολύ μεγάλη ιστορία, η Πίτσα Παπαδοπούλου, σχολιάζει εκείνα τα χρόνια της καριέρας της δίπλα στον Γιώργο Ζαμπέτα, τον άρχοντα όπως τον αποκαλεί, αλλά και για το σήμερα της ελληνικής μουσικής, όπως εκείνη μοναδικά το έχει ζήσει. Μια συνέντευξη απλή, προσιτή, χωρίς σταριλίκι και πάνω από όλα Αληθινή και ανθρώπινη. Όπως ακριβώς είναι και η Πίτσα Παπαδοπούλου Αληθινή και Αυθεντική! Απολαύστε την!
 
 
Μετά από δισκογραφική απουσία έχετε ετοιμάσει μια νέα δουλειά και έχετε συνεργαστεί και με νέους καλλιτέχνες, πείτε μας λίγα λόγια για αυτήν τη νέα δουλειά.
 
Ναι, ήθελα να κάνω έναν δίσκο με νέους δημιουργούς, γιατί πιστεύω στα νέα παιδιά και ξέρω ότι έχουμε πολύ καλούς δημιουργούς, βέβαια σ’ αυτόν τον δίσκο υπάρχουν και τραγούδια μεγάλων καταξιωμένων δημιουργών.
 
Είστε μια γυναίκα που ερμηνεύει με πάθος. Τι σκέφτεστε κάθε φορά που ερμηνεύεται ένα κομμάτι;
 
Η ερμηνεία είναι κατάθεση ψυχής, κάθε φορά που λέω ένα τραγούδι περνάνε διάφορες παραστάσεις από το μυαλό μου, στιγμές που έχουμε ζήσει και ταυτίζουμε τις εικόνες αυτές με ένα τραγούδι. Νομίζω πως συμβαίνει σε όλους αυτό.
 
Τι είναι αυτό που αγγίζει τον κόσμο από τα τραγούδια σας;
 
Δεν ξέρω ακριβώς, ίσως αυτό που είπα πριν, ότι αυτά που έχουμε ζήσει, αυτά που μας έχουν κάνει να χαρούμε να λυπηθούμε, αυτά ίσως να βγαίνουν πολύ έντονα προς τα έξω και να δημιουργούν πολύ δύναμη, ώστε να αγγίζει το ακροατή και να ταυτίζει δικές του στιγμές με το τραγούδι μου.
 
Ξεκινήσατε την καριέρα σας στο τραγούδι με τον Γιώργο Ζαμπέτα, ο οποίος ήταν και ακόμα θεωρείται ένας «θρύλος» για την ελληνική μουσική, πως ήταν η συνεργασία μαζί του;
 
Δεν είχα καταλάβει το τι μου συμβαίνει, ήταν λες και ζούσα στιγμές παραμυθιού και πραγματικότητας ταυτόχρονα. Έγιναν τόσο γρήγορα τα πράγματα που άργησα να συνειδητοποιήσω ότι τώρα εγώ είμαι τραγουδίστρια. Είμαι σε ένα μαγαζί που λέγεται «Ξημερώματα» και τραγουδάω εγώ, δίπλα στον Γιώργο Ζαμπέτα, στην Πόλυ Πάνου.
 
Τι σας συμβούλεψε πριν εμφανιστείτε για πρώτη φορά σε κοινό, ήσασταν πολύ μικρή σε ηλικία και φαντάζομαι θα είχατε τρακ.
 
Τίποτα, το μόνο που μου έλεγε είναι κάτσε εδώ, γιατί εγώ ήθελα να φύγω, μου πονούσαν τα πόδια από τα παπούτσια. (γέλια) Του έλεγα Κύριε Γιώργο, αφήστε με να φύγω, δεν θέλω να γίνω τραγουδίστρια, μου πονάν τα πόδια. (γέλια)
 
Τι θυμάστε από την συνεργασία μαζί του;
 
Ο Γιώργος Ζαμπέτας ήταν Άρχοντας, με όλη τη σημασία της λέξης.


Το παιδικό σας όνειρο ήταν να γίνεται ηθοποιός, όταν ξεκινήσατε την καριέρα σας στο τραγούδι και καταξιωθήκατε ως τραγουδίστρια, εγκαταλείψατε εντελώς αυτή την ιδέα ή είχατε πάντα κάποιο «απωθημένο» με το θέατρο;
 
Αυτά δεν εγκαταλείπονται, ακόμα και τώρα σκέφτομαι πως θα ήταν αν ήμουν Ηθοποιός, αλλά δεν ξέρω αν θα τα είχα καταφέρει.
 
Ζήσατε το λαϊκό τραγούδι στις μεγάλες του δόξες, σήμερα όμως περνάει κρίση, καθώς ο κόσμος προσανατολίζεται σε νέα είδη μουσικής, πως το σχολιάζεται αυτό, ποια πιστεύετε ότι θα είναι η εξέλιξη του;
 
Το λαϊκό τραγούδι δεν μπορεί να φύγει από τον Έλληνα, είναι μέσα στις φλέβες μας, στο DNA μας, ο πόνος, ο «νταλκάς», αν θέλεις να το πω έτσι, βγαίνει μόνο από το λαϊκό τραγούδι.
 
Πιστεύεται ότι σήμερα βγαίνουν καλά λαϊκά τραγούδια;

Βεβαίως… Έχουμε πολύ καλούς δημιουργούς!
 
Είστε μια από τις καλύτερες τραγουδίστριες του ελληνικού τραγουδιού, τι νιώθετε κάθε φορά που το ακούτε αυτό;
 
Ευγνωμοσύνη. Η Αγάπη του κόσμου με κράτησε και με κρατάει όλα αυτά τα χρόνια σ αυτόν τον χώρο και μου δίνει δύναμη.
 
Σας έφερε ποτέ κάποιος θαυμαστής-ρια σας σε δύσκολη θέση από την εκδήλωση θαυμασμού του;
 
Κακοπροαίρετα ποτέ! Μπορώ να πω πως δεν ήταν περιστατικά που με έφεραν σε δύσκολη θέση.            
 

Αυτή την εποχή η δισκογραφία βιώνει μια μεγάλη κρίση, καθώς δεν πωλούνται πλέον εύκολα τα cd, γιατί ο κόσμος έχει τη δυνατότητα να κατεβάζει τα τραγούδια που του αρέσουν από το ιντερνέτ. Ποια πιστεύεται ότι θα είναι η εξέλιξη αυτής της κατάστασης;
 
Κοίταξε να δεις, όταν ο κόσμος δεν έχει να πάρει τα απαραίτητα για να ζήσει την οικογένεια του, δεν μπορεί να πάει να αγοράσει ένα cd 15 και 20 ευρώ. Αυτό πρέπει να το καταλάβουν οι εταιρίες. Σαφώς και με στενοχωρεί το γεγονός της πειρατείας, γιατί κι αυτό είναι ένα μέρος της πειρατείας όταν δεν κατεβαίνουν τα τραγούδια από σελίδες που συνεργάζονται οι εταιρίες για να μπορεί ο δημιουργός και ο καλλιτέχνης να πάρει τα δικαιώματα του, αλλά και τι να κάνουμε; Πιστεύω πως αυτός που πραγματικά αγαπάει έναν καλλιτέχνη, θα κάνει λίγο υπομονή κι όταν έχει, θα πάει να αγοράσει το αυθεντικό cd της εταιρίας για να στήριξη τον αγαπημένο του καλλιτέχνη.
 
Βλέπουμε ότι καινούργιες δισκογραφικές δουλειές πωλούνται στα περίπτερα μαζί με περιοδικά και εφημερίδες. Εσείς θα δεχόσασταν να γίνει κάτι τέτοιο στη δική σας δισκογραφική δουλειά;
 
Σαφώς, γιατί όχι; Κι εμείς πρέπει να απλώσουμε λίγο το χέρι μας σ’ αυτούς που μας κρατάνε χρόνια στον χώρο. Ο κοσμάκης μας κρατάει, μας βάζει μες στα σπίτια του, μας έχει σε μια βιτρίνα να μην σκονιστούμε, εφόσον δεν μπορεί πλέον να έχει την οικονομική άνεση, γιατί να μην το δεχτώ. Έτσι καταπολεμάτε και η πειρατεία, γιατί είναι αυθεντικά.
 
Υπάρχει κάποιος καλλιτέχνης της νέας γενιάς που να θέλετε πολύ να συνεργαστείτε μαζί του, είτε αυτός είναι τραγουδιστής είτε συνθέτης;
 
Έχουμε πολύ σπουδαία νέα παιδιά στον χώρο μας, δεν θέλω να ονομάσω τώρα κάποιους, αλλά θεωρώ ότι όλοι εμείς «οι μεγάλοι» μπορούμε και θα έπρεπε να δώσουμε την ευκαιρία και στα νέα παιδιά για να ξεδιπλώσουν το ταλέντο τους.
 
Πέρα από την κρίση που βιώνει το λαϊκό τραγούδι και η δισκογραφία, ολόκληρη η χώρα ζει μια μεγάλη κρίση με το ΔΝΤ, σας φοβίζουν τα νέα μέτρα αλλά και η καθημερινότητα των επόμενων χρόνων στη χώρα μας.
 
Όποιος λέει πως δεν τον φοβίζουν, να ξέρεις πως λέει ψέματα! Είναι δυνατόν; Με φοβίζουν, γιατί δεν είναι ένας τομέας που χτυπήθηκε από την κρίση. Όλοι οι τομείς αντιμετωπίζουν φοβερά προβλήματα. Έχουμε οικογένειες, παιδιά, φίλους, που σκεφτόμαστε όλοι το τι θα κάνουμε.
 
Έχω παρατηρήσει πως σε συνεντεύξεις σας μιλάτε με νοσταλγία για τα παιδικά σας χρόνια, τι είναι αυτό που νοσταλγείτε περισσότερο;
 
Την αθωότητα της ψυχής! Τότε δεν υπήρχε η πονηριά, τότε ότι είχε ο ένας είχε και ο άλλος, δεν υπήρχε η ζήλια και η κακία, τώρα ο ένας προσπαθεί να βγάλει το μάτι του άλλου γιατί έχει περισσότερα υλικά αγαθά. Τότε ήταν αλλιώς, τρέχαμε και ξυπόλυτοι στις αλάνες, όχι γιατί δεν είχαμε παπούτσια, αλλά γιατί δεν μας ένοιαζε, τώρα αν τα παιδιά μας δεν φοράνε «φίρμες» είναι κατώτεροι των άλλων. Αστεία πράγματα κι όμως μας έχουν βάλει στο τρυπάκι του παγκόσμιου μάρκετινγκ.
 
Υπάρχει κάτι που θέλατε να αλλάξετε από όλα όσα έχετε στην ζωή σας;
 
Όχι, νιώθω καλά, πάνω απ’ όλα με τον εαυτό μου, δεν έχω πειράξει κανέναν, δεν έχω κάνει κακό σε κανέναν, κι αν έχω κάνει κάποια στιγμή κάποιο κακό, θα είναι στον εαυτό μου με τα λάθη μου και τις επιλογές μου.
 
Όλα αυτά τα χρόνια της καριέρας σας και με τις συνεργασίες που έχετε κάνει, τι είναι αυτό που έχει χαραχθεί στη μνήμη σας;
 
Ότι πρέπει να παραμένουμε άνθρωποι, τι σημασία έχει αν εγώ είμαι η Πίτσα και εσύ η Άννα, Είμαστε Άνθρωποι; Έχουμε τον σεβασμό ο ένας απέναντι στον άλλον; Δεχόμαστε τον συνάνθρωπο μας με τα καλά και τα κακά του; Κράτα αυτό!
 
Που θα σας απολαύσει ο κόσμος τον Χειμώνα που έρχεται;
 
Φέτος θα είμαστε μαζί με τον αγαπημένο μου Βασίλη Λέκκα σε έναν πολύ όμορφο και ζεστό χώρο. Θα ξεκινήσουμε στις 26 Οκτωβρίου στο Antart στην Γλυφάδα κάθε Σάββατο.
 
Μια ευχή για να κλείσουμε όμορφα την συνέντευξη μας;
 
Να παραμείνουμε Άνθρωποι και να έχουμε την υγεία μας, όλα τα άλλα θα φτιάξουν γιατί είμαστε γερός λαός! Έλληνες!

Ειρήνη Τουμπάκη: «Οποιοδήποτε τραγούδι είναι στο ύφος μου φυσικά και θα το ερμήνευα»

Συνέντευξη στον Τάσο Π. Καραντή

Όπως έγραφα και στο ρεπορτάζ(για το e-orfeas) για την παράσταση «Σε βλέπω στο ποτήρι μου» : «Η Ειρήνη Τουμπάκη, επειδή, δεν είχε τύχει να την δω live, αποτέλεσε μια έκπληξη γα μένα! Τραγουδίστρια με φινέτσα, θηλυκότητα κι ενέργεια ως σκηνική παρουσία, και, κυρίως, βέβαια, μια πάρα πολύ καλή, δυνατοτήτων, φωνή, που με κέρδισε οριστικά!
Έδενε, με καλή χημεία, με το Χάρη Μακρή, τραγουδώντας, κι οι δυο τους, τραγούδια απαιτήσεων, σ’ ένα πρόγραμμα που έπρεπε να κερδίσει το στοίχημά του και το κέρδισε!».
Άδραξα λοιπόν την ευκαιρία και μετά την πρεμιέρα της παράστασης, κάναμε μια μικρή κουβέντα.
Διαβάστε τα όσα, λιτά μα ουσιαστικά, μου είπε η Ειρήνη Τουμπάκη για το πρόγραμμα και μη χάσετε το αποψινό φινάλε του στο «ΡΥΘΜΟΣ STAGE»!

Ειρήνη, αυτήν την  περίοδο εμφανίζεσαι, μαζί με τον Χάρη Μακρή, στο «ΡΥΘΜΟΣ STAGE», στην μουσική παράσταση με τον τίτλο «Σε βλέπω στο ποτήρι μου». Θα ήθελα να μου δώσεις το στίγμα αυτής της παράστασης και τι ήταν αυτό που σε έκανε να επιλέξεις τη σύμπραξη σ’ αυτό το κόνσεπτ.  

Όπως μας προδίδει ο τίτλος της παράστασης «Σε βλέπω στο ποτήρι μου», έχει να κάνει με βραδιές που περιλαμβάνουν γνωστά λαϊκά αγαπημένα τραγούδια. Μια υπέροχη θεματολογία, με νέα ενδιαφέρουσα συνεργασία, σ’ έναν όμορφο και ζεστό χώρο αρκούν!

Τι είναι αυτό που σας ενώνει με τον Χάρη και τι εκτιμάς σ’ αυτόν ως τραγουδιστή;

Η συνεργασία μου με τον Χάρη στο «ΡΥΘΜΟΣ STAGE», ήταν η αφορμή για να γνωριστούμε καλύτερα μουσικά και να τον εκτιμήσω ακόμα περισσότερο και ως τραγουδιστή και ως άνθρωπο. Ο Χάρης όταν ερμηνεύει έρχεται πολύ κοντά με το κοινό και πάνω στη σκηνή δίνει τον καλύτερό του εαυτό. Στοχεύει πολύ σ’ αυτό που αγαπάει, με ευγένεια και ήθος, τόσο στα τραγούδια που ερμηνεύει, αλλά και απέναντι στους συνεργάτες του.

Στο live σε ακούμε σε τραγούδια όλων των μεγάλων τραγουδιστριών μας. Θα ήθελες, όμως, να εστιάσεις στις τραγουδιστικές σου αγάπες, όπως αποτυπώνονται στο συγκεκριμένο πρόγραμμα;

Όλα τα τραγούδια του προγράμματος τα αγαπώ, το καθένα για διαφορετικό λόγο και χαίρομαι πολύ που ο Δημήτρης Βραχνός, ο οποίος έχει την επιμέλεια του προγράμματος της παράστασης «Σε βλέπω στο ποτήρι μου», μου έδωσε την ευκαιρία να ερμηνεύσω τραγούδια που πάντα ήθελα, αλλά και να ξαναπώ τραγούδια που αγαπώ.

Στη σκηνή βγάζεις, ανάλογα με το τραγούδι, μια δραματικότητα και αυθεντική λαϊκότητα, αλλά και μια άκρως ενεργειακή και θηλυκή εξωστρέφεια που κερδίζει τις εντυπώσεις. Είναι τραγουδιστικοί ρόλοι που τους δουλεύεις, μελετώντας τα εκάστοτε τραγούδια ή τα τραγούδια μας αποκαλύπτουν πλευρές της Ειρήνης;  

Έτσι κι αλλιώς για μένα το κάθε τραγούδι είναι μια ιστορία, άρα κι ένας ρόλος, που κάθε φορά ερμηνεύοντας τον και ανάλογα τα εξωτερικά ερεθίσματα κι όχι μόνο, βγαίνει κι η ανάλογη ενέργεια στον κόσμο.

Να σου κάνω - τελειώνοντας αυτήν την μικρή κουβέντα μας - την ίδια «δύσκολη» ερώτηση, που έκανα και στον Χάρη, μιλώντας μαζί του. Στο δελτίο Τύπου αναφέρεται : «… παρουσιάζονται σ’ ένα τρίωρο πρόγραμμα τα τραγούδια που ξέρουμε όλοι απ’ έξω, και τα συναντάμε στο κλασικό «δεύτερο», λαϊκό μέρος των περισσότερων συναυλιών». Υπάρχουν όμως και τα σύγχρονα λαϊκά, που όλοι ξέρουμε απ’ έξω(π.χ. «Η κόκκινη γραμμή» τους Θεοφάνους με τη Θεοδωρίδου, που την έχω ακούσει, τόσο σε πίστες αλλά και σε μουσικές σκηνές / είναι, ας πούμε, η άλλη πλευρά του νομίσματος της «Πριγκηπέσας» του Μάλαμα, που ακούγεται, πλέον, σε όλες τις πίστες), τα οποία απουσίαζαν από το πρόγραμμά σας. Η απουσία τους οφείλεται στο κόνσεπτ του συγκεκριμένου προγράμματος ή σε μια γενικότερη ιδεολογική καλλιτεχνική στάση σας;

Η επιλογή των τραγουδιών αυτής της παράστασης με θέμα «Σε βλέπω στο ποτήρι μου» εξηγείται από τον τίτλο της. Οποιοδήποτε τραγούδι είναι στο ύφος μου και στο θέμα της κάθε παράστασης, φυσικά και θα το ερμήνευα.

Πάνος Πολίτης & Πέτρος Καρπαθάκης
H προσπάθεια και η αφοσίωση είναι απαραίτητα συστατικά σε ένα δύσκολο ή εύκολο εγχείρημα!

Συνέντευξη στην Κωνσταντίνα Μακρογιάννη

Eν όψει ενός πρωτοπόρου εγχειρήματος που θα πραγματοποιηθεί στο Passport του Πειραιά, στις 10 Νοεμβρίου 2013, επικοινωνήσαμε  με τον δημιουργό της ιδέας, παραγωγό και ενορχηστρωτή Πάνο Πολίτη και με τον διευθυντή ορχήστρας Πέτρο Καρπαθάκη. Πρόκειται για ένα αφιέρωμα στον μουσικό και ιδρυτικό μέλος του παγκοσμίου φήμης ροκ συγκροτήματος Deep Purple. Πρόκειται σύμφωνα με τους συνομιλητές, για μία σύμπραξη ροκ μπάντας και κλασσικής ορχήστρας με επιθυμητό αποτέλεσμα μια πανδαισία ήχων και χρωμάτων.

Στις 10 Νοεμβρίου θα πραγματοποιήσετε μια πολύ ενδιαφέρουσα μουσική παράσταση. Μπορείτε να μου πείτε λίγα λόγια γι’ αυτό το concept;

Πάνος Πολίτης (Παραγωγός-Ενορχηστρωτής): Το concept αυτό αφορά σε ένα ζωντανό μουσικό αφιέρωμα, στον εκλιπόντα εδώ και ενάμισι περίπου χρόνο, Βρετανό συνθέτη/ενορχηστρωτή, οργανίστα και πιανίστα, ιδρυτικό μέλος του επίσης Βρετανικού παγκοσμίου φήμης ροκ συγκροτήματος Deep Purple, τον Jonathan Douglas Lord (9/6/1941-16/7/2012). Εκτός από την λαμπρή του πορεία με τους Deep Purple, ο Lord, μετά την απόφαση "σταθμό" που πήρε το 2002 να αποχωρήσει από το δικό του δημιούργημα, ξεκίνησε μία επίσης εξέχουσα σόλο καριέρα, όντας πλέον πλήρως αφοσιωμένος σε αυτό που πάντα επιθυμούσε διακαώς αλλά ελλείψει ελεύθερου χρόνου δεν μπορούσε να δοθεί,  την προώθηση μέσω δισκογραφίας αλλά και ζωντανών εμφανίσεων, αμιγώς προσωπικής του δουλειάς που χαρακτηρίζεται πολύ περισσότερο από κλασικά και λιγότερο από ροκ μουσικά στοιχεία. Εξέχων χαρακτηριστικό της μουσικής του είναι ο άκρατος λυρισμός και η συνθετική έμπνευση που προέρχεται κυρίως από την απώλεια των γονέων του που λάτρευε αλλά και από την ίδια την φύση που είχε την τύχη να βιώνει σε όλο της το μεγαλείο κυρίως λόγω του τόπου καταγωγής και διαμονής του.
Με το project αυτό φιλοδοξούμε να αποτίσουμε φόρο τιμής στον σπουδαίο αυτό καλλιτέχνη, παρουσιάζοντας αποσπάσματα από τα κυριότερα προσωπικά του έργα, παλαιότερα αλλά και νεότερα. Για το σκοπό αυτό, δύο ξεχωριστά μουσικά σχήματα, μία ροκ και μία κλασική μπάντα ενώνουν τις δυνάμεις τους επί σκηνής με ένα κοινό στόχο, την κατά το δυνατόν πιστότερη μουσική απόδοση μέρους του έργου του Jon Lord...

Πώς εμπνευστήκατε να κάνετε ένα αφιέρωμα για τον  Jon Lord;

Πάνος Πολίτης (παραγωγός-Ενορχηστρωτής): Για μένα,  ο Jon Lord σημαίνει τα πάντα στη μουσική. Είναι ο λόγος που σπούδασα μουσική, που ασχολήθηκα και πειραματίστηκα με διάφορες μπάντες, η αιτία που εξακολουθώ και μαθαίνω και εμπνέομαι από τις συνθέσεις του. Από νεαρή ηλικία, μέσα στα διάφορα μουσικά ακούσματα που δεχόμουν, αυτό που πάντα ξεχώριζε ήταν ο πολύ ιδιαίτερος ήχος που είχε στο Hammond organ και τον καθιέρωσε σαν τον καλύτερο όλων των εποχών ροκ οργανίστα. Αργότερα, υπέπεσε στην αντίληψή μου ένας δίσκος που είχε κάνει με τους Deep Purple, το "Concerto for group and orchestra", βασισμένο σε αποκλειστικά δική του σύνθεση. Όπως και ο τίτλος του album προδικάζει, αφορά στο συνδυασμό ροκ και κλασικής μουσικής σε μία εποχή που τέτοιου είδους πειραματισμοί, φάνταζαν απλώς απαγορευμένο και προσβλητικό είδος μουσικής στα αυτιά των υπερσυντηρητικών μουσικόφιλων βρετανών (και όχι μόνο). Αποφάσισα πως κάτι παρόμοιο θα ήθελα πολύ να κάνω κι εγώ. Έτσι, τα πάντα στον  μουσικό μου εαυτό κινήθηκαν γύρω από αυτά τα πράγματα. Πολύ αργότερα γνωριστήκαμε και προσωπικά και έκτοτε διατηρούσαμε συχνή αλληλογραφία. Και όταν του είπα ότι θέλω πολύ να διοργανώσω μία γιορτή προς τιμή του, εκείνος ενθουσιάστηκε και αμέσως προθυμοποιήθηκε να βοηθήσει όσο και όπως μπορεί! Βεβαίως και επειδή πολλές φορές τα πράγματα δεν μας έρχονται όπως τα υπολογίζουμε, το αφιέρωμα  αυτό πραγματοποιείται εν τέλει μόλις ενάμισι χρόνο περίπου μετά τον απρόσμενο θάνατό του και χωρίς την φυσική του παρουσία σαν τιμώμενο πρόσωπο. Παίζοντας όμως την μουσική του, αισθάνομαι ότι θα βρίσκεται εκεί μαζί μας.

Ποιος  θέλετε να είναι ο στόχος της μουσικής παράστασης;

Πάνος Πολίτης (Παραγωγός-Ενορχηστρωτής) : Θα ήμουν πολύ ικανοποιημένος εάν μέσα από την απόδοσή μας τη βραδιά εκείνη, το κοινό μπορέσει να εισπράξει το μεγαλείο της μουσικής ευφυΐας του Jon Lord που με τον πλέον αριστοτεχνικό τρόπο αποδίδεται μέσω της μουσικής του. Θα ήθελα επίσης ο κόσμος να (ανα)γνωρίσει τον Lord σαν ένα ταλαντούχο καλλιτέχνη και με άλλες μουσικές διαδρομές, όχι μόνο σαν έναν άνθρωπο που διατέλεσε υπέροχος μουσικός και άριστος δεξιοτεχνικά οργανίστας των Deep Purple, Whitesnake, Paice Ashton & Lord κ.ά.

Πόσο εύκολο ή δύσκολο είναι να γίνει σύμπραξη μίας ροκ μπάντας και κλασσικής ορχήστρας αλλά και να καταφέρετε και να τη διευθύνετε;

Πάνος Πολίτης (Παραγωγός-Ενορχηστρωτής): Τίποτα δεν είναι εύκολο εάν δεν προσπαθήσεις και τίποτα δεν είναι δύσκολο εάν αφοσιωθείς σε αυτό που κάνεις. Και επειδή οι περισσότεροι από εμάς το κάνουμε με πολλή αγάπη, πιστεύω ότι μέσα από την δυσκολία της μελέτης και προσέγγισης του εγχειρήματος αυτού, τελικά θα μπορέσουμε εύκολα να φτάσουμε στο επιθυμητό αποτέλεσμα, μία πανδαισία ήχων και μελωδιών. Βέβαια, η αλήθεια είναι ότι χρειάζονται αρκετές πρόβες για να "στηθεί" όλο αυτό το πράγμα. Aρχικά ξεκινήσαμε χωρίς την πολύτιμη βοήθεια του εκλεκτού μας φίλου Πέτρου Καρπαθάκη, νομίζοντας ότι πρόκειται για εύκολη υπόθεση! Στην πορεία όμως και διαπιστώνοντας στην πράξη την δυσκολία του πράγματος, κυρίως λόγω της διαφορετικής προσέγγισης της ορχήστρας μας, απευθυνθήκαμε στον Πέτρο ο οποίος αγκάλιασε την προσπάθεια με μεγάλη αγάπη και έτσι φτάσαμε σε ένα πολύ καλό αποτέλεσμα. Εξάλλου εγώ έπρεπε απερίσπαστος να αφιερωθώ στο ενορχηστρωτικό και οργανωτικό κομμάτι, ενώ ο Πέτρος, στην πολύ καλή προετοιμασία της ορχήστρας μας. Όμως, στο σημείο αυτό, θα ήθελα ο Πέτρος να σας εξηγήσει από την πλευρά του μαέστρου,  πόσο εύκολο ή δύσκολο είναι τελικά ένα τέτοιο εγχείρημα...

Πέτρος Καρπαθάκης (Μαέστρος): Θα συμφωνήσω με τον Πάνο ότι η προσπάθεια και η αφοσίωση είναι απαραίτητα συστατικά σε ένα δύσκολο ή εύκολο εγχείρημα! Πρώτα απ'ολα η σύμπραξη μιας κλασικής ορχήστρας και μιας ροκ μπάντας καθιστά απαραίτητη την συμβολή του μαέστρου καθότι οι δυο ορχήστρες ανήκουν σε διαφορετικά μουσικά ιδιώματα. Εκεί ακριβώς χρειάζονται τον μαέστρο να κατευθύνει και να ενώσει μουσικά τα δυο στυλ. Επίσης η δομή της ενορχήστρωσης με τα μελωδικά σχήματα των διαφόρων οργάνων που εναλλάσσονται μέσα στην παρτιτούρα, οι συχνές παύσεις μέρους ή και όλης της ορχήστρας, η μουσική εκφραστικότητα και οι συχνές αλλαγές στα tempi μέσα στα κομμάτια καθιστά υποχρεωτική την παρουσία του μαέστρου. Δεν είναι λίγες οι φορές που η κλασική ορχήστρα μετρά δεκάδες παύσεις μέχρι να μπει, σε σχέση με την ροκ μπάντα που παίζει σχεδόν σε όλη την παράσταση. Αυτό και μόνο δημιουργεί δυσκολία στους μουσικούς καθότι πρέπει να έχουν μια επιπλέον ευθύνη πέραν αυτής του να παίξουν καλά. Τέλος ο επαγγελματισμός των μουσικών και η βοήθεια η δική μου είναι τα μυστικά της επιτυχίας που κάνουν "εύκολη" την σύμπραξη των δυο ορχηστρών.

Ποιες από τις συνθέσεις  των  Deep  Purple ξεχωρίζετε περισσότερο;

Πάνος Πολίτης (Παραγωγός-Ενορχηστρωτής): Σίγουρα πάρα πολύ δύσκολη ερώτηση, ειδικά σε μένα! Πιστεύω ότι οι Deep Purple, παρ' όλο που όλα αυτά τα χρόνια έχουν αλλάξει ορισμένα από τα μέλη του σχήματος αρκετές φορές, με εξαίρεση τους Jon Lord (μέχρι το 2002) και Ian Paice (τύμπανα) που ήταν οι μόνοι σταθεροί, έχουν παρουσιάσει  σε κάθε μορφή τους (MKI, MKII κλπ) εξαίσια δείγματα ροκ συνθέσεων, σταθμών που διαμόρφωσαν τη μουσική σκηνή της εποχής και όχι μόνο. Μπορώ ακόμα να πω ότι οι Deep Purple ήταν πάντα μπροστά από την εποχή τους. Εάν πρέπει να ξεχωρίσω όμως κάποιο δίσκο ή κομμάτι τους, αυτά θα ήταν σίγουρα το "MACHINE HEAD" album και το "SMOKE ON THE WATER" κομμάτι που εν πολλοίς τους καθιέρωσε φυσικά!!!

Συνθέσεις τους δεν παραλείπονται από νεανικά συγκροτήματα. Συμφωνείτε πως  αυτές μπορούν να γίνουν η βάση σπουδών για εκμάθηση μοντέρνων μουσικών οργάνων;

Πάνος Πολίτης (Παραγωγός-Ενορχηστρωτής): Είναι πολύ καλό και ελπιδοφόρο για τα νέα παιδιά που ασχολούνται με οποιοδήποτε μουσικό όργανο, να "ακουμπάνε" τέτοια συγκροτήματα και να προσπαθούν να παίξουν τη μουσική τους, αποκομίζοντας ταυτόχρονα συνθετικά αλλά και δεξιοτεχνικά οφέλη. Συμφωνώ απόλυτα ότι οι μουσικές αυτές συνθέσεις μπορούν και πρέπει να αποτελέσουν βασικό συστατικό στοιχείο για την εκμάθηση μοντέρνων μουσικών οργάνων, πλην όμως να μην ξεχνάμε κάτι πολύ βασικό, δεν νοείται σε καμία περίπτωση σοβαρός και υπεύθυνος μουσικός που να μην έχει μελετήσει συνθέτες της προ κλασικής, κλασικής αλλά και μοντέρνας εποχής. Πιστεύω ακράδαντα ότι η σπουδή πάνω στις συνθέσεις των κλασικών συνθετών αλλά και  σπουδών πάνω σε ασκήσεις δεξιοτεχνίας και απόκτησης πλήρους ευκινησίας και ανεξαρτησίας χεριών και δακτύλων αποτελούν προϋπόθεση πριν κάποιος επιχειρήσει να μελετήσει συνθέσεις είτε από τους Deep Purple, είτε και από άλλα συναφή συγκροτήματα.

Πέτρος Καρπαθάκης (Μαέστρος): Δεν θα μπορούσα να μην συμφωνήσω λιγότερο με τον Πάνο. Η κλασική μουσική παιδεία είναι απαραίτητη στην πορεία κάποιου που θέλει να κάνει σοβαρές και υπεύθυνες σπουδές. Πρώτα απ'όλα εκεί βρίσκεται όλη η τεχνική κατάρτιση και η δεξιοτεχνία για την πλήρη ανεξαρτητοποίηση των δάχτυλων του υποψηφίου μουσικού, εκεί θα πειθαρχηθεί, θα φτιάξει σωστές μουσικές αρχές, εκεί θα γνωρίσει την βάση όλης της μουσικής από τότε που ξεκίνησε, εκεί θα μάθει πως επηρεαστήκαν οι συνθέτες του 20ου αιώνα, συνθέτες της Jazz και φυσικά της Ροκ. Δεν είναι ωραίο να γνωρίζεις πως ξεκίνησαν όλα αυτά τα θαυμαστά έργα της μουσικής του 20ου αιώνα που με τόσο ζήλο ακούς σήμερας; Η μελέτη της μουσικής συγκροτημάτων όπως οι Deep Purple αποτελεί γνωστικό εφόδιο απαραίτητο στην πορεία του νέου μουσικού κάτι που δεν θα του δώσει η μουσική της κλασικής η ρομαντικής εποχής και πρέπει να αποτελεί στοιχειό στην εκμάθηση μοντέρνων μουσικών οργάνων εφόσον έχει βαθιά γνώση της κλασικής που είναι η αρχή των πάντων. Τότε μόνο θα αποτελέσει προσόν και όφελος.

Θα επαναληφθεί στο μέλλον το αφιέρωμα στον Jon Lord;

Πάνος Πολίτης (Παραγωγός-Ενορχηστρωτής): Κατ’ αρχήν ξεκινάμε με το βλέμμα στραμμένο και προσηλωμένο στην παρθενική μας εμφάνιση σαν συγκρότημα, εάν επιτρέπετε, με  τον όρο «αφιερωματικό» σε ένα συγκεκριμένο καλλιτέχνη, και προσπαθούμε και ευελπιστούμε για το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα. Όμως κανένας καλλιτέχνης, σε καμία μορφή τέχνης δεν μπορεί να αισθάνεται ολοκληρωμένος χωρίς την αποδοχή αυτού που προσφέρει από το κοινό που τον παρακολουθεί. Όπως ανέφερα και στο δελτίο τύπου, πρωταρχικός μας στόχος είναι το εγχείρημα της πρώτης μας εμφάνισης να πετύχει. Σκοπός μας είναι φυσικά και εφόσον υπάρξει και η ανάλογη αποδοχή από τον κόσμο, να παρουσιάσουμε το αφιέρωμα αυτό και σε άλλους χώρους εντός του λεκανοπεδίου και γιατί όχι, ακόμα και σε άλλες πόλεις.

Πρόκειται για κάτι πρωτοπόρο για την Ελλάδα. Προβλέπετε έπειτα από την πρώτη αυτή παράσταση να υπάρξει μεγαλύτερη απήχηση;

Πάνος Πολίτης(Παραγωγός-Ενορχηστρωτής): Η πρωτοπορία του δικού μας εγχειρήματος συνίσταται στο «πάντρεμα» αν θέλετε αρμονιών, ρυθμών και ήχων που απέχουν πολύ μεταξύ τους, ακόμα και νοοτροπίας αλλά και ιδιοσυγκρασίας των εμπλεκόμενων μουσικών. Πιστεύω ότι μπορεί να υπάρξει μεγαλύτερη απήχηση, αναλόγως βέβαια και των δύσκολων καιρών που βιώνουμε ως κοινωνία και ως κράτος. Επαναλαμβάνω ότι υπάρχει μεγάλη μερίδα κόσμου που θα ήθελε και θα  μπορούσε να στηρίξει αυτό το «πρωτοπόρο» για τα ελληνικά μουσικά δεδομένα πείραμα. Να είστε σίγουροι ότι χρειάζεται πρωτίστως μεγάλη υπευθυνότητα και σεβασμός στον τρόπο με τον οποίο οργανώνεται κάτι τόσο σπουδαίο, από την στιγμή της γέννησης της ιδέας μέχρι και το τελευταίο χειροκρότημα…

Ευχαριστώ, καλή επιτυχία.

Για πρώτη φορά στην Ελλάδα, η "Jon Lord Tribute Band" και το σύνολο εγχόρδων "Hellenic Musica Viva" παρουσιάζουν ένα μουσικό αφιέρωμα, στο συνθέτη και οργανίστα, ιδρυτικό μέλος του βρετανικού ροκ συγκροτήματος Deep Purple, Jon Lord (9/6/1941-16/7/2012), με συνθέσεις από την προσωπική του δισκογραφία.

Θα ακουστούν αποσπάσματα από τα κυριότερα albums του συνθέτη, "Sarabande", "Before I Forget", "Pictured Within", "Beyond The Notes" και "To Notice Such Things". Για πρώτη φορά στην Ελλάδα, κλασική ορχήστρα και ροκ μπάντα ενώνουν τις δυνάμεις τους με ένα κοινό σκοπό!

Παρακάτω, διαβάστε πως περιγράφει ο εμπνευστής του αφιερώματος, Πάνος Πολίτης, τη διαδρομή από την αρχική ιδέα μέχρι την υλοποίηση του Jon Lord Tribute Band:
«Στα "περίεργα" και δύσκολα για πολλούς από εμάς εφηβικά χρόνια, τότε που "ψαχνόμαστε" και ερχόμαστε αντιμέτωποι με την ωμή πραγματικότητα μέρα με τη μέρα και αναζητούμε τον εαυτό μας και τους γύρω μας, στα χρόνια εκείνα λοιπόν, γινόμουν καθημερινά δέκτης μουσικών και ήχων που εξιτάριζαν την φαντασία και την περιέργειά μου για τον τρόπο με τον οποίο παράγονται.


Ευτυχώς, η μουσική παιδεία μου ήταν πολύπλευρη και πλούσια, εντούτοις από το μυαλό μου δεν ξεκόλαγε το σκληρό μα και συνάμα άκρως δελεαστικό και εκφραστικό άκουσμα της παραμορφωμένης ηλεκτρικής κιθάρας σε συνδυασμό με έναν άλλο ήχο, εξίσου σκληρό μα και ακατανόητο για τα ηλικιακά και μουσικά μου γνωστικά δεδομένα της εποχής.

Ανακάλυψα πως ήταν ο μοναδικός ήχος του Hammond organ που μόνο ο Jon Lord μέσα από τους πειραματισμούς του, παικτικούς και ηχητικούς, καθιέρωσε, όντας ένας από τους πρωτοπόρους στο είδος του. Ήθελα με κάθε τρόπο να του μοιάσω, να φτιάξω κι εγώ κάποτε μία μπάντα που να παίζει παρόμοια και γι'αυτό το λόγο δόθηκα στη μουσική εκπαίδευση, ψυχή και σώμα. Ολοκλήρωσα επιτυχώς τις μουσικές σπουδές. Αργότερα, ήρθε στη ζωή μου αυτό το λατρεμένο όργανο, ένα αυθεντικό Hammond C-3 organ μαζί με δύο καμπίνες leslie 122. Ήταν το μέσο για να γνωρίσω τον "μέντορά" μου και τιμώμενο καλλιτέχνη, το 2000, σε δύο συναυλίες σε Θεσσαλονίκη και Αθήνα, μέσο όπου απελπισμένα ο έλληνας διοργανωτής έψαχνε να βρει. Η ευκαιρία; Μοναδική! Ας είναι καλά ο Στάθης Παναγιωτόπουλος που μέσα από την τηλεοπτική εκπομπή του στην τότε ΕΤ-3 "Jammin'", ανακοίνωνε την επιτακτική ανάγκη εύρεσης ενός τέτοιου οργάνου. Η συνεννόηση με τον διοργανωτή ολοκληρώθηκε άμεσα. Οι πολυπόθητες συναντήσεις με τον Lord έγιναν και θα μείνουν βαθιά χαραγμένες στο μυαλό και την ψυχή μου. Ακόμα περισσότερο, έγινα κι εγώ μέρος της προετοιμασίας των δύο live, σαν αντάλλαγμα για την δωρεάν παραχώρηση του οργάνου. Οι στιγμές που έζησα, δύσκολο να ειπωθούν με λόγια! Και ήταν τότε που έβαλα ένα στόχο, ένα όνειρο ζωής, να τιμήσω κάποτε τον Jon Lord, έτσι, όπως του πρέπει. Μα συνάμα έπρεπε και οι συνθήκες της ζωής να ωριμάσουν και να έρθουν έτσι τα πράγματα που κάποια μέρα τελικά να ευοδωθούν...

Τα κομμάτια που θα παρουσιαστούν στο αφιέρωμα αυτό, είναι προσεκτικά επιλεγμένα ως από τα πιο αντιπροσωπευτικά του έργου του Jon Lord. Στο σημείο αυτό πρέπει να ευχαριστήσω πρωτίστως τον manager κ. Tarquin Gotch καθώς και τον στενό φίλο και συνεργάτη του Lord για τα τελευταία μα αρκετά χρόνια, κ. Paul Mann, του οποίου η εμπλοκή με το project αυτό είναι καθοριστικής σημασίας. Ο Mann έχει αναλάβει το δύσκολο και επίπονο έργο της μεταγραφής του συνόλου του έργου του Lord ώστε σε λίγο καιρό να είναι διαθέσιμο προς ενοικίαση για εκτέλεση από ενδιαφερόμενους μουσικούς. Και οι δύο πλευρές λοιπόν, είχαν την ευγενική καλοσύνη να μου επιτρέψουν να αναπαράξω μέρος του έργου αυτού χωρίς οικονομικές επιβαρύνσεις μα με μοναδικό ίσως όρο, την μουσική συγγραφή και ενορχήστρωση του συνόλου των κομματιών από μένα. Ο κόπος τεράστιος. Ατελείωτες ώρες με τον υπολογιστή και τα σχετικά προγράμματα συγγραφής/αναπαραγωγής μουσικών κειμένων. Το αποτέλεσμα; Θα φανεί στο χειροκρότημα...Και εάν το εγχείρημα πετύχει, θα ακολουθήσει σειρά εμφανίσεων και αλλού. Ο στόχος φιλόδοξος μα και δύσκολος αναλόγως των καιρών. Και μετά, ένα βήμα παραπέρα: Η ζωντανή παρουσίαση του "Concerto for group & Orchestra". Αυτά για τώρα. Η συνέχεια επί σκηνής, σε λίγο καιρό...»

Γεωργία Νταγάκη: «Η κρητική παράδοση αποτέλεσε την αφετηρία στην καριέρα μου»

Συνέντευξη στην Άννα Τσιάλτα


Με καταγωγή από την Κρήτη η Γεωργία Νταγάκη έρχεται για να μας δείξει πως μια Γυναίκα όλα τα μπορεί, όταν διαθέτει φωνή ψυχή και δύναμη για να κάνει καριέρα.
 
Με πολλές συνεργασίες στις βαλίτσες της και στο βιογραφικό της, μας συστήνετε μέσα από μια ενδιαφέρουσα συνέντευξη στην Άννα Τσιάλτα και στο www.e-orfeas.gr!

Μάθετε κάποια πράγματα για εκείνη για να δείτε πως ακόμα στην Ελλάδα έχουμε φωνές που αξίζουν να πάνε ψηλά, γιατί μόνο τους όπλο είναι η δύναμη της ψυχής τους. Η Γεωργία ετοιμάζει μια εκπληκτική εμφάνιση στο «Κύτταρο» και μέσα από αυτήν, ανοίγει τα φτερά της και πετάει στην Ευρώπη. Μια γυναίκα που μας δείχνει με όλη της την δύναμη πως η μουσική είναι ταξίδι που δεν έχει τέλος αλλά μόνο αρχή και μόνο κορυφή!
 
 
Με καταγωγή από την Κρήτη έχεις κάνει πολλούς σημαντικούς σταθμούς στην καριέρα σου. Μίλησε μου λίγο για αυτούς.

Η κρητική παράδοση και παράλληλα το κρητικό ρεπερτόριο αποτέλεσαν την αφετηρία στην καριέρα μου και παράλληλα έναν από τους πιο σημαντικούς σταθμούς της. Η μουσική της πατρίδας έπαιξε σημαντικό ρόλο στην τρόπο σκέψης μου αλλά και στην ωρίμανσή μου μέσα στον καλλιτεχνικό χώρο. Η ύπαρξη πολλών σημαντικών συνεργασιών με διάφορους καλλιτέχνες, αποτελεί επίσης σημαντικό γεγονός στην πορεία μου, καθώς  τα τελευταία χρόνια κινούμαι σ’ έναν ευρύτερο μουσικά αλλά και όσον αφορά στο ρεπερτόριό μου, χώρο.

Συνεργάζεσαι με μια κορυφαία rock & roll μπάντα και τραγουδάς μαζί τους. Πως ξεκίνησε αυτή η συνεργασία και τι έχεις εισπράξει σε συναισθήματα εσύ από αυτήν;

Η γνωριμία μου με τους Highway band είναι πολύ πρόσφατη και η συνεργασία μας ξεκινά ουσιαστικά στο «Κύτταρο» στις 15 Νοέμβρη. Αυτό θα  είναι και το «παρθενικό» κοινό μας Live. Είμαι πολύ ενθουσιασμένη με τα παιδιά αυτά, καθώς διαθέτουν απίστευτη ενέργεια και ζωντάνια. Όσον αφορά στο μουσικό καθαρά κομμάτι, νομίζω ότι το «πάντρεμα» αυτό Αμερικής - Κρήτης, παρουσιάζει πολύ ενδιαφέρον και είναι σε θέση να φέρει πολύ ωραία αποτελέσματα.


Έχεις ταξιδέψει σε όλες τις πόλεις της Ευρώπης κάνοντας πολλές συναυλίες. Τι σου έχει αποφέρει πιστεύεις αυτή η εμπειρία σου σε εσένα αλλά και στην δουλειά σου;
 
Εύκολα μπορεί κανείς να φανταστεί ότι είναι πολύ όμορφο να μπορεί κάποιος να ταξιδεύει, πόσο μάλλον να το κάνει παράλληλα με την μουσική του σε χώρες έξω από τη δικιά του. Να είναι σε θέση να μοιράζεται τους καρπούς της δουλειάς του με ανθρώπους διαφορετικής μουσικής κουλτούρας. Σίγουρα, η παρουσία ενός Έλληνα καλλιτέχνη σε μουσικές σκηνές του εξωτερικού του δημιουργεί κυρίως συγκίνηση αφού, πέρα του ότι τραγουδά μπροστά σε Έλληνες που στερούνται την καθημερινή επαφή με τους καλλιτέχνες της πατρίδας τους, του δίνει τη δυνατότητα, εγώ τουλάχιστον έτσι νιώθω, να «μιλήσει» με τη μουσική του στους ξένους και να τους παρουσιάσει και κάτι παραπάνω από το ήδη γνωστό συρτάκι, διαφορετικούς ήχους αλλά εξίσου ελληνικούς.

Στην Ελλάδα γιατί πιστεύεις πως το τραγούδι κυρίως το έντεχνο έχει πολεμηθεί και δεν αφήνει και τόσο μεγάλη δημοσιότητα στους τραγουδιστές;

Δύσκολη ερώτηση, καθώς αισθάνομαι ότι κάπου σ’ αυτό το χώρο έχουν εντάξει και μένα. Δεν μ’ αρέσουν οι ταμπέλες στη μουσική ή τους καλλιτέχνες. Αυτό που πίστευα πάντα και πιστεύω, είναι πως το «καλό» τραγούδι ανήκει και αφορά όλον το κόσμο που έχει την ανάγκη να το ψάξει να το ακούσει και να το αφουγκραστεί, άλλα και να ταυτιστεί μαζί του. Το ίδιο πιστεύω και να την ανάδειξη των καλλιτεχνών.

Θα έκανες τα πάντα για την καριέρα σου; Ακόμα και αν αυτό πήγαινε ενάντια σε κάποιες αρχές σου;

Θα έκανα από τη μια τα πάντα, αλλά και τίποτα από την άλλη. Είναι υποκειμενικό λοιπόν τι είναι σωστό και τι λάθος για τον καθένα. Η δουλειά μου είναι όλη μου η καθημερινότητα. Η προσωπικότητα του καθένα αντανακλάται στον τρόπο που δουλεύει νομίζω, αλλά και στο έργο που παράγει γενικότερα. Πώς μπορείς λοιπόν να τα διαχωρίσεις αυτά τα δύο; Να κάνεις κάτι που σε προσβάλλει στην δουλειά σου όταν αυτό καθρεπτίζεται ταυτόχρονα και στην προσωπικότητα σου; Σε αυτό που είσαι εν τέλει;

 
Τι θέλεις για το μέλλον και για σένα; Τι πιστεύεις ότι μπορείς να πετύχεις;

Εύχομαι να παραμείνω όσο το δυνατόν πιο δημιουργική γίνεται και να μη με απασχολήσει ποτέ ότι πρέπει να πετύχω κάτι μέσα απ’ αυτό.
 
Ετοιμάζεις κάτι αυτό τον καιρό δισκογραφικά;

Κυκλοφορεί σε λίγες ημέρες το πρώτο τραγούδι της επερχόμενης δουλειάς μου, ο «Φόβος» σε στίχους Πόλυ Κυριάκου και σε μουσική Σταύρου Σιόλα. Ο δίσκος αναμένεται να είναι έτοιμος μέσα στο 2014.

Που σε συναντάμε αυτό τον καιρό; Που θα μπορεί ο κόσμος να σε απολαύσει;

Στην Αθήνα, στο Κύτταρο club στις 15 Νοεμβρίου και έπειτα ακολουθούν μια σειρά  εμφανίσεων μου στο εξωτερικό, στις Βρυξέλλες στις 23, στο Άμστερνταμ 25 και στο Παρίσι 26 Νοεμβρίου αντίστοιχα, στην παράσταση ''Τhe other side of Greece'' με τον Φίλλιπο Πλιάτσικα.

Γκόραν Μπρέγκοβιτς και Εric Burdon. Δυο μεγάλα ονόματα που συνεργάστηκες μαζί τους. Πες μου δυο λόγια για τους ανθρώπους αυτούς και τι αποκόμισες από αυτή την συνεργασία;

Δύο μεγάλοι και σπουδαίοι καλλιτέχνες. Νομίζω πως θα τους αδικήσω μόνο με δύο λόγια...

Μια ευχή για να κλείσουμε θετικά την συνέντευξη μας και να δώσεις το δικό σου μήνυμα σε όλο τον κόσμο.

Να έχουμε υγεία, να αντλούμε ενέργεια από τα όμορφα που μας συμβαίνουν και ν' αγαπάμε την κάθε μέρα σαν να είναι η τελευταία, μπορεί να ακούγεται κλισέ αλλά ίσως είναι μία από τις πιο δυνατές μας αλήθειες. Σας ευχαριστώ πολύ. 

H Γεωργία Νταγάκη σ’ ένα αλλιώτικο μουσικό ταξίδι

Κατερίνα Τσιρίδου: «Το ρεμπέτικο είναι η καθαρότητα της μουσικής»

Συνέντευξη στην Κέλλυ Γκούνη

Το ρεμπέτικο τραγούδι, στις αρχές του 20ου αιώνα, θεωρούνταν το ισχυρό όπλο μουσικής έκφρασης, της ανδροκρατούμενης, τότε, κοινωνίας. Οι γυναίκες μέχρι το 1930, απλά υμνούνταν, μέσω του ρεμπέτικου στίχου, ως το αντικείμενο του ανδρικού πόθου. Πρώιμες όμως γυναίκες φεμινίστριες διείσδυσαν στον χώρο αυτό, κατακτώντας την ισονομία και ισοτιμία στον ελεύθερο τρόπο έκφρασης. Χαρακτηριστικά αναφέρουμε την Ρόζα Εσκενάζυ και την Ρίτα Αμπατζή, οι οποίες άφησαν το μουσικό τους στίγμα στο ρεμπέτικο τραγούδι της δεκαετίας του ’30.

Φτάνοντας στο σήμερα, η καθαρότητα αυτής της μουσικής, έχει, με μεγάλη επιτυχία, συνεχιστές. Συνεχιστής αυτής της μουσικής παράδοσης του λαϊκού αστικού τραγουδιού είναι και η Κατερίνα Τσιρίδου.

Γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Αθήνα, από γονείς Καβαλιώτες, σε μικρή ηλικία ασχολήθηκε με την εκμάθηση μουσικών οργάνων όπως πιάνο, κιθάρα και μπαγλαμά. Μία άρτια καλλιτέχνιδα, όχι λόγω της μουσικής της παιδείας, μιας και στον καλλιτεχνικό χώρο είναι ιδιαίτερα αγαπητή για την ακεραιότητα της ψυχής της. Είναι απόλυτα δοσμένη στο ρεμπέτικο, αγαπά την ελευθερία του πνεύματος, είναι ερωτευμένη με τους συνεργάτες της και ξέρει να αγγίζει το ακροατήριο με την μοναδική μελωδική φωνή της. Μία φωνή που δεν αφήνει αδιάφορο και τον πιο άπιστο, συναισθηματικά ανέγγιχτο άνθρωπο. Ο «Ορφέας», φιλοξενεί την  ερμηνεύτρια και μας μιλά για εκείνη και τις συνεργασίες της.  

Ρεμπέτες της εποχής του ’30 περιγράφουν το ρεμπέτικο με τρεις λέξεις : μπουζούκι, μαγκιά και αγαπητηλίκι. Ως ρεμπέτισσα, 80 χρόνια μετά, πως θα το περιέγραφες σήμερα;

To ρεμπέτικο, δεν ήταν πότε μόνο αυτά. Είναι η ειλικρίνεια της γνώμης, η ελευθερία του πνεύματος και η καθαρότητα της μουσικής! Όλα τα παραπάνω είναι για αυτούς που απλά δεν το γνωρίζουν.

Πολλοί σε παρομοιάζουν με την Ρόζα Εσκενάζυ, μία καλλιτέχνιδα που ταυτίστηκε με το λαϊκό αστικό τραγούδι. Πως νοιώθεις;

Το να με συγκρίνουν με μια τέτοια σπουδαία γυναίκα και φωνή μόνο με τιμά. Η Ρόζα στην εποχή της ήταν επαναστάτρια, μία ελεύθερη γυναίκα.


Παρακολουθώντας σε, στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, παρατηρώ ότι είσαι ένας άνθρωπος που μπορεί και εκφράζει τις απόψεις του ελεύθερα, για θέματα εφ’ όλης της ύλης, δίχως αναστολές  αλλά με το γάντι που λέμε. Πιστεύεις ότι οι όποιοι προβληματισμοί ή τυχόν διαφορές μεταξύ των ανθρώπων πρέπει να λύνονται «πολιτισμένα»;

Ο καθένας έχει τον τρόπο του… Δεν γουστάρω να καβγαδίζω και να ξεμαλλιάζομαι, πάντα πάω πρώτα με το καλό, αλλά μην με πειράξεις...!

Ως καλλιτέχνιδα, φαντάζομαι βιώνεις την ένδεια του ελληνικού πολιτισμού. Τι πρέπει να αλλάξει για να κάνουμε «πλουσιότερο» τον πολιτισμό μας;

Εκτός από καλλιτέχνιδα, είμαι και μητέρα τριών παιδιών, οπότε καταλαβαίνεις πόσο μου κοστίζει... Να ξεκινήσουμε από τα σχολεία, να καθαρίσει το τοπίο στην τηλεόραση, που μας ταΐζει σαβούρα, να αφιερώσουμε περισσότερο χρόνο για την τροφή του μυαλού και της ψυχής και λιγότερο τα υπόλοιπα. Το ξέρω κλισέ... αλλά θέλουμε ξεσκαρτάρισμα!


Η πρώτη σου καλλιτεχνική εμφάνιση έγινε στην ηλικία των 19, δίπλα στον Στέλιο Βαμβακάρη και τον Σπύρο Λιόση.  Μπορείς να θυμηθείς κάποια συμβουλή που αυτοί οι άνθρωποι σου έδωσαν, στα πρώτα σου καλλιτεχνικά βήματα;

Αν και είχα πολύ σπουδαίες συνεργασίες, λίγοι ήταν αυτοί οι οποίοι προσπάθησαν να βοηθήσουν ή να συμβουλέψουν... Ο Λιόσης  μου έμαθε πως όταν ανεβαίνεις στο πάλκο δεν είσαι σαν τους άλλους είναι ιερό και πρέπει να το έχεις κερδίσει… Πραγματικές όμως συμβουλές για τον τρόπο που θα τραγουδάω και θα λειτουργώ μου έδωσε ακομπλεξάριστα μόνο ο Αγάθωνας με τον οποίο είμαστε συνεργάτες και φίλοι πολλά χρόνια και εμφανιζόμαστε παρέα και φέτος στη «ΝΤΑΜΙΡΑ» στο Γκάζι.

Στον πρώτο σου προσωπικό δίσκο με τίτλο «Κισμέτ», συνεργάστηκες με τον Αγάθωνα. Πρόκειται να συνεργαστείτε πάλι. Μίλησε μου για την τότε και τη σημερινή σας συνεργασία.

Η συνεργασία μας πάει χρόνια πίσω, είναι μέντορας μου, σκληρός και ειλικρινής, έξτρα ταλαντούχος και καταρτισμένος άρτια. Φέτος είμαστε μαζί με μία σπουδαία ομάδα στο Γκάζι, Νίκος Πρωτόπαπας στην κιθάρα, Γεράσιμος Σταμούλης στο μπουζούκι, Σωτήρης Μαργώνης στο βιολί, Μάνος Γρισμπολάκης στο ακορντεόν και μια νέα φωνή η Λαμπρινή Τσούμαλη. Ομαδάρα!

Μαζί με την Κομπανία, συμπράττετε άψογα μουσικά. Αυτό φαίνεται και από την αποδοχή του κοινού που έχετε, σε κάθε εμφάνιση σας. Τι είναι εκείνο που «ενώνει» μία ομάδα μουσικών;

Η kompania δεν είναι απλά μια ομάδα μουσικών, είμαστε οικογένεια, ζευγάρι, κουμπάροι κτλ. Βασικά έχουμε εξαιρετική χημεία, ανασαίνουμε μουσικά με τον ίδιο τρόπο, γι’ αυτό και το πρώτο μας cd πήγε το Φεβρουάριο του ‘13 στο νούμερο 5 στα Ευρωπαϊκά τσαρτς!
        Μόλις κυκλοφόρησε και το δεύτερο μας cd με τίτλο «Μετ’ επιστροφής», άντε καλοτάξιδο!


Τι ήταν αυτό που σε έκανε να ακολουθήσεις το συγκεκριμένο είδος μουσικής;

Από την οικογένεια μου δεν είχα τέτοια ακούσματα… μεγάλωσα μέσα στις μπουάτ… Το ρεμπέτικο με βάρεσε κατακούτελα 13 ετών όταν άκουσα τη Μαρίκα Νίνου, η οποία έγινε στην πορεία μούσα και εφιάλτης μου...!


«Όπου κι αν είσαι γύρισε…», η δεύτερη δισκογραφική σου δουλειά που κυκλοφόρησε τον Μάιο του 2012. Λέει ένας στίχος του τραγουδιού του ομώνυμου άλμπουμ, « Τον καημό μου, δε μπορώ να γιάνω, απόψε θαρρώ πως θα πεθάνω». Άμεσο, λαϊκό, ερωτικό τραγούδι. Εσύ πως βιώνεις τον έρωτα και όλα τα παρελκόμενα του;

Ο έρωτας είναι σημαντικό κομμάτι της ζωής μου! Είμαι τρελά ερωτευμένη με το σύζυγο μου εδώ και 14 χρόνια. Είμαι ερωτευμένη με τη μουσική, που με ζαλίζει και με απογειώνει... Ο έρωτας με έκανε να τραγουδάω καλύτερα με έκανε να λυτρώνομαι!


Θα ήθελα να κλείσουμε, με έναν δικό σου αγαπημένο στίχο.

Θα σου γράψω από δύο διαφορετικά τραγούδια που με κυνηγούν πάντα…
«Και κάνοντας συμβιβασμούς με τη συνείδηση του, έζησε με το τίποτα και πέθανε μαζί του»(ΑΚΗΣ ΠΑΝΟΥ). «Βρε κορμιά βασανισμένα πιάστε απόψε τα στενά, Να μας δει κι εμάς ο χάρος που της γης δίνουμε βάρος κι όποιον πάρει η σφεντονιά»(ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΠΑΙΩΑΝΝΟΥ).


*Το δεύτερο album της «Κομπανίας» με τίτλο «Μετ’ επιστροφής», κυκλοφόρησε τον περασμένο μήνα. Στο album ακούγονται διασκευές από παλιά λαϊκά, ρεμπέτικα και παραδοσιακά τραγούδια συνθετών όπως τον Κώστα Σκαρβέλη, Απόστολο Χατζηχρήστου, Βασίλη Τσιτσάνη, Παναγιώτη Τούντα, Ρόζα Εσκενάζυ, Γιάννη Τατασόπουλου, Νίκο Γούναρη κ.α.

 Zωντανά μπορείτε να την απολαύσετε στο νέο αθηναϊκό,

κλασσικό ρεμπετάδικο «Νταμίρα» (πρώην Χελώνα),

στο Γκάζι, μαζί με την «Κομπανία» και τον Αγάθωνα Ιακωβίδη.

Kιθάρα : Νίκος Πρωτόπαπας
Mπουζούκι : Γεράσιμος Σταμούλης
Bιολί : Σωτήρης Μαργωνής
Aκορντεόν : Mάνος Γρισμπολάκης
Τραγούδι: Kατερίνα Τσιρίδου, Λαμπρινή Tσούμαλη, Αγάθων Ιακωβίδης

Έναρξη: Σάββατο 2 Νοεμβρίου
Παρασκευή -  Σάββατο στις 22.00
Κυριακή στις 18.00
Τηλέφωνα κρατήσεων

216 - 9000200
216 - 9000201

Φωτεινή Δάρρα:

«Αυτό που μας συναρπάζει σε έναν καλλιτέχνη είναι η "μαγεία" που εκπέμπει την ώρα που ασκεί την τέχνη του»

Συνέντευξη στην Κωνσταντίνα Μακρογιάννη

Με αφορμή δύο επερχόμενες εμφανίσεις της στο «Ρυθμός Stage», η καταξιωμένη καλλιτέχνιδα Φωτεινή Δάρρα μίλησε στον Ορφέα για το πρόγραμμα που θα παρουσιάσει με τον Δημήτρη Παπαδημητρίου, τις μουσικές της προτιμήσεις και μελλοντικά  της σχέδια. Ενδιαφέρουσα είναι η περιγραφή της για το πως συνδυάζει ένας καλλιτέχνης μία πολύ καλή σκηνική παρουσία με μία πολύ καλή ερμηνεία.

Δύο παραστάσεις, στις 22 και στις 29 Νοεμβρίου θα πραγματοποιηθούν στον «Ρυθμό Stage». Μπορείτε να μας πείτε δυο λόγια για το πρόγραμμα των παραστάσεων αυτών;

Είναι ένα πρόγραμμα φτιαγμένο με κέφι και τραγούδια που έγραψαν μέσα στο χρόνο. Το καλό ελληνικο τραγούδι από το '50 μέχρι σήμερα έχει την τιμητική του. Τα τραγούδια που φτιάξαμε μαζί με τον Δημήτρη Παπαδημητρίου ανάμεσα στα τραγούδια που μας μεγάλωσαν και που φτάνουν μέχρι σήμερα μαζί με σύγχρονα, σημερινά, τραγούδια που μιλάνε στο μυαλό και την ψυχή μας. Προσκαλούμε τον κόσμο να τραγουδήσουμε παρέα τραγούδια που μας συγκινούν αλλά και άλλα που μας ψυχαγωγούν.

 Έχετε εμφανιστεί σε μεγάλους χώρους όπως είναι το Ηρώδειο, η Επίδαυρος και το Μέγαρο Μουσικής Αθηνών. Ποιό είναι το συναίσθημα όταν εμφανίζεστε σε τέτοιους μεγάλους χώρους και ποια είναι η διαφορά στη προσέγγιση με το κοινό όταν εμφανίζεστε σε μικρότερο χώρο όπως είναι ο «Ρυθμός Stage»;

Έχω εμφανιστεί και άλλες φορές σε τέτοιους χώρους και ομολογώ ότι για μένα είναι το ίδιο αγαπητοί, αν όχι και περισσότερο. Η επικοινωνία με τον κόσμο  που σου επιτρέπουν αυτοί οι χώροι, χάρη στην εγγύτητα με το κοινό, είναι το ζητούμενο για μένα και στους μεγάλους χώρους στους οποίους κατά καιρούς εμφανίζομαι. Η αμεσότητα, η επαφή.

Έχετε επίσης συνεργαστεί με πολλούς σημαντικούς Έλληνες και Διεθνείς καλλιτέχνες. Τι είναι αυτό που έχετε αποκομίσει με αυτές τις συνεργασίες;

Έχω καταλάβει ότι οι σπουδαίοι καλλιτέχνες, σε όποιο είδος κι αν ανήκουν κι από όποια χώρα κι αν προέρχονται, είναι όλοι άνθρωποι με ήθος και ευγένεια. Είναι όλοι τους ακομπλεξάριστοι, αγαπούν τη δουλειά  τους, το κοινό τους και τους νέους ανθρώπους.

Μια και έχετε σπουδάσει ηθοποιία, θα σας ενδιέφερε να ασχοληθείτε με αυτό τον τομέα περισσότερο; Ή θα σας ενδιέφερε να γίνει σύμπραξη ηθοποιίας με τραγούδι. Για παράδειγμα να εμφανιστείτε σε μιούζικαλ;

Γιατί όχι; Άλλωστε το έχω κάνει και στο ξεκίνημά μου. Το ΜΙΟΥΖΙΚΑΛ  είναι ένα είδος που αγαπώ πολύ. Πριν δυο χρόνια είχα την τύχη να παρακολουθήσω μαθήματα με την σπουδαία Mary Hammond στο Royal Academy του Λονδίνου. Αυτή η μαθητεία μου έδωσε πολλά εφόδια τεχνικά και καλλιτεχνικά που με βοήθησαν σε όλα τα επίπεδα.

Πόσο εύκολο ή δύσκολο είναι να γίνεται συνδυασμός μιας πολύ καλής ερμηνείας και μίας εξίσου καλής σκηνικής παρουσίας;

Και τα δυο είναι θέμα ψυχής. Αυτό που μας συναρπάζει σε έναν καλλιτέχνη είναι η "μαγεία" που εκπέμπει την ώρα που ασκεί την τέχνη του. Η Piaf ήταν όμορφη; Η απάντηση είναι Ναι! Την ώρα που τραγουδούσε ήταν όμορφη!  

 Ποιο είναι το είδος της μουσικής που θέλετε να ερμηνεύετε; Υπάρχει για εσάς κάποιο συγκεκριμένο ρεπερτόριο ή θέλετε να το διευρύνετε;

Θέλω αυτά που τραγουδάω να μιλούν για την αληθινή ζωή σε όλες τις εκφάνσεις της και όχι για την πλασματική εικονική πραγματικότητα. Αγαπώ το έντεχνο και λαϊκό τραγούδι αλλά και την ροκ ελληνική και αγγλοσαξονική σκηνή.

Ποια είναι τα δικά σας μουσικά ακούσματα;

Όταν ήμουν παιδί άκουγα κυρίως ξένη ροκ σκηνή, όπως οι περισσότεροι έφηβοι. Σήμερα εξακολουθούν να μου αρέσουν αυτά τα τραγούδια, αλλά και τα έντεχνα ελληνικά και το καλό - διαχρονικό λαϊκό τραγούδι. Το πρόγραμμά μας στο "ΡΥΘΜΟΣ stage" περιλαμβάνει τραγούδια από όλους αυτούς τους χώρους που έγιναν διαχρονικά.

Τέλος θα ήθελα να πείτε για τα επόμενα σχέδια δισκογραφικά αλλά και για κάποιες επερχόμενες εμφανίσεις.

Με παρέα τον Δημήτρη Μπάση και τον Μιχάλη Τζουγανάκη θα τραγουδήσουμε σε ένα αφιέρωμα στον μεγάλο έλληνα συνθέτη Νίκο Μαμαγκάκη, του οποίου είχα την τύχη να τραγουδήσω τρεις δίσκους και να μάθω πολλά από τη διδασκαλία του για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα κατά τη διάρκεια της πορείας μου μέσα στη μουσική.
     Στις 2 και 3 Δεκεμβρίου πρόκειται να τραγουδήσω, μαζί με εξαιρετικούς  συναδέλφους, στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών σε ένα αφιέρωμα στον σπουδαίο συνθέτη Μιχάλη Σουγιούλ.
   Δισκογραφικά βρίσκομαι σε πρόβες για έναν δίσκο που αισθάνομαι ότι θα καθορίσει την πορεία μου.

Ευχαριστώ πολύ!

Σας ευχαριστώ θερμά!

Αλέξανδρος Εμμανουηλίδης: «Μόλις έμαθα τα πρώτα ακόρντα, ξεκίνησε να μπαίνε στην ζωή μου η μουσική!»

Συνέντευξη στην Άννα Τσιάλτα

 
Ένας διαφορετικός μουσικός που έρχεται για να καθιερωθεί με τον δικό του τρόπο. Μπορεί να μην έχει δείξει ακόμα πολλά από τα προσόντα του, αλλά μπαίνει δυναμικά στο χώρο και πιστέψτε με πως θα τον αγαπήσετε γιατί απλά είναι ταλαντούχος! Γνωρίστε τον μέσα από την συνέντευξη του στο e-orfeas.gr και να θυμάστε πως το όνομα του είναι Αλέξανδρος Εμμανουηλίδης… Σύντομα θα σας απασχολήσει πιο πολύ από όσο φαντάζεστε!

 
Πως ξεκίνησε στην ζωή σου η μουσική;  
 
Δεν το κατάλαβα για να πω την αλήθεια! Δεν προέρχομαι από μουσική οικογένεια (αν και η καλλιτεχνία υπήρχε πάντα, αφού ο πατέρας μου είναι ζωγράφος), ούτε έφαγα τα νιάτα μου στα ωδεία. Είχα μόνο τον θείο μου τον Γιώργο, που έπαιζε στα οικογενειακά τραπέζια, στις γιορτές και στις μαζώξεις, Σαββόπουλο , Θεοδωράκη, Λοΐζο και ρεμπέτικα. Θυμάμαι πως μου άρεσε πολύ όλο αυτό. Αργότερα ακούγοντας ροκ στο γυμνάσιο, μου γεννήθηκε η επιθυμία να μάθω κιθάρα. Μόλις έμαθα τα πρώτα ακόρντα, ξεκίνησε να μπαίνε στην ζωή μου η μουσική! Ήταν ξαφνικό αλλά πολύ ωραίο!

 
Τι είναι αυτό που κάνεις διαφορετικό εσύ και σε προτιμά ο κόσμος;
 
Κάνω κάτι διαφορετικό και με προτιμά ο κόσμος; Δεν το 'ξερα!!
Ο καθένας έχει τις ιδιαιτερότητες του στην σκηνή και στην δισκογραφία, που προκύπτουν από τις ιδιαιτερότητες του χαρακτήρα του. Δεν κάνω κάτι διαφορετικά, αλλά τα κάνω όλα με τον δικό μου τρόπο. Τώρα αν με προτιμά ο κόσμος δεν το ξέρω!
 
Πες μου τα σχέδια σου για το μέλλον και που θα σε δει ο κόσμος που θέλει να σε απολαύσει;
 
Τα σχέδια για το μέλλον είναι να βγει ένας προσωπικός δίσκος με την φωνή μου και με τραγούδια που γράφονται τα τελευταία τέσσερα χρόνια. Είναι ένα υλικό, λιγότερο λυρικό και μάλλον λίγο πιο επιθετικό, μέρος του οποίου θα ακουστεί στις παραστάσεις μου στις 21 και 28 του Νοέμβρη στον «Ρυθμό». Επίσης υπάρχει ακόμα ένα υλικό από τραγούδια που εύχομαι να καταφέρουμε να βγάλουμε. Είναι ένας δίσκος με δική μου μουσική, πάνω σε στίχους του Μάνου Ελευθερίου, του Σπύρου Αραβανή και του Χρήστου Μιχαήλ, που τραγουδάει εξ' ολοκλήρου η Ελισάβετ Καρατζόλη. Μία εξαιρετική τραγουδίστρια με μεγάλη εμπειρία και φυσικά δασκάλα μου στην φωνητική!!
 
Τι πιστεύεις για τον χώρο της μουσικής; Είναι αυτό που ήθελες πάντα να κάνεις;
 
Ναι... είμαι πολύ σίγουρος για αυτό. Μακάρι όλοι οι άνθρωποι να αγαπούσαν τόσο πολύ το αντικείμενο με το οποίο ασχολούνται σε όλη την διάρκεια της ζωής τους.
 Αν με ρωτάτε τι πιστεύω γενικά για τον χώρο της μουσικής, αυτό που μπορώ να πω, είναι πως νοιώθω μια σημαντική ανανέωση τον τελευταίο καιρό να συμβαίνει και ελπίζω πως σε λίγα χρόνια θα ξεδιαλύνει το τοπίο. Υπάρχουν καλά πράγματα, και άνθρωποι που μάθανε απ' την αρχή στα λίγα και στις δικές τους πλάτες. Υπάρχει επίσης πολύ αγάπη στην παράδοση και στο ρεμπέτικο.
 
 
Θα έκανες τα πάντα για να ανέβεις στην καριέρα σου;
 
Υπάρχει άνθρωπος που θα απαντούσε “ναι”;
Κάνω ότι αντέχω συνειδησιακά και ότι δεν με πιέζει, για να διαφημίσω την δουλειά μου και επίσης κάνω τα πάντα για να βελτιωθώ όσο μπορώ σ' αυτό που κάνω. Πιστεύω ότι αυτό είναι το καλύτερο μέσο προς αυτό που λέμε καριέρα. Την αληθινή δηλαδή αναγνώριση του έργου μας από το ευρύ κοινό (Αυτό είναι για μένα η “καλώς εννοούμενη” καριέρα, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι η αναγνώριση είναι το παν)!!
 

 
Τι είναι αυτό που θα ήθελες να ζήσεις μουσικά ως εμπειρία;
 
Θέλω να έχω την δυνατότητα να στήνω όμορφες και ιδιαίτερες συναυλίες και να μπορώ να ηχογραφώ τις δουλειές μου χωρίς να κάνω καμία έκπτωση στην φαντασία μου ή στην ποιότητα της παραγωγής. 
 
 
Με ποιους ανθρώπους έχεις συνεργαστεί και θα σου μείνει αυτή η συνεργασία;
 
Γενικά δεν είναι και πολλές οι συνεργασίες μου, αλλά, αν εξαιρέσουμε την Μαρία Παπαγεωργίου, που πια είναι δικός μου άνθρωπος και έχουμε αλληλεπιδράσει πολύ αυτά τα χρόνια, δεν μπορώ να μην αναφέρω τον Γιώργο Ανδρέου. Ένας σπουδαίος συνθέτης, απίστευτος μουσικός, εξαιρετικός ενορχηστρωτής και ολοκληρωμένος στιχουργός που μέσα σ' έναν χρόνο συνεργασίας (Παράσταση “4”, Ανδρέου, Εμμανουηλίδης, Μητρίτσα, Παπαγεωργίου) κατάφερε να μας μάθει πάρα πολλά πράγματα.
 
 
Ένα όνειρο σου που θα ήθελες να πραγματοποιήσεις;
 
Να κάνω μια συναυλία σ' έναν χώρο που έχω βάλει στο μάτι τελευταία (Δεν είναι μουσική σκηνή ή μαγαζί). Δεν μπορώ να πω παραπάνω!!
 
Πες μας δυο λόγια για αυτό που ετοιμάζεις τώρα να δείξεις στις εμφανίσεις σου.
 
Είναι κάτι λίγο διαφορετικό απ' αυτά που έχω συνηθίσει να κάνω ως τώρα για δύο λόγους. Πρώτα γιατί μετά από πολύ καιρό αποφασίσαμε να παίξουμε χωριστά με την Μαρία Παπαγεωργίου, την βασική μου συνεργάτη αυτά τα χρόνια και δεύτερον γιατί θα έχω στην παρέα μου τον ηθοποιό Ελισσαίο Βλάχο, που θα δώσει μια άλλη μορφή στην παράστασή μας, με πινελιές πρόζας, όμορφα κείμενα, χιούμορ αλλά και σχόλια για την καθημερινότητα που ζούμε. Η παράσταση λέγεται “Βαλίτσα”. Το μουσικό μέρος θα είναι επίσης ανανεωμένο, αφού θα έχω μαζί μου δύο νέους μουσικούς, πέρα από τους βασικούς μου συνεργάτες των τελευταίων 7 χρόνων και όπως είπαμε, θα ακουστούν και ολοκαίνουργια τραγούδια δικά μου, που δεν έχουν ακόμα εκδοθεί ή παιχτεί. Φυσικά θα παίξω πολλά τραγούδια από τους τρεις δίσκους που έχουν εκδοθεί ως τώρα (“Φυσάει αλλιώς εδώ ο αέρας”(2007), “Όμορφοι και ηττημένοι”(2010) και το τελευταίο “Άβουλο θεριό” (2013) και δεν θα λείψουν και τραγούδια άλλων, που θέλω να τραγουδάω και να τα ενορχηστρώνω με τον δικό μου τρόπο, με την βοήθεια πάντα των φίλων μου μουσικών. 
 
Μια ευχή για όλο τον κόσμο που σε ακούει αλλά και για τους αναγνώστες μας.
 
Δύναμη, αγωνιστικότητα και ενδιαφέρον για τον διπλανό!
 
Σας ευχαριστώ πολύ για την υπέροχη συνέντευξη!
 

Νέρη Καζαντζίδου: «Να χτίσουμε βάσεις για νέα πράγματα και νέες ιδέες»

Συνέντευξη στον Τάσο Π. Καραντή

Νέο πρόσωπο στο τραγούδι μας, με όνομα βαρύ ιστορικό(και συγγενικό), η Νέρη Καζαντζίδου, κάνει αισθητή την παρουσία της και παίρνει τη θέση της στα «νέα πρόσωπα» του «ΟΡΦΕΑ».
Το τελευταίο τραγούδι της(«ΣΤΗ ΜΕΣΗ ΤΗΣ ΒΡΟΧΗΣ»), έκανε αίσθηση και πολλά views κι ήταν η αφορμή, για μια κουβέντα γνωριμίας με τη Νέρη Καζαντζίδου.
Θα τα διαβάσετε όλα, βήμα – βήμα, αλλά, το σίγουρο είναι, πως η νέα αυτή φωνή, έχει όλα τα προσόντα για να μας απασχολήσει ευχάριστα στο μέλλον.   

Νέρη, γεννήθηκες και μεγάλωσες στην Καβάλα. Έπαιξαν τα μουσικά ακούσματα του τόπου σου ή της οικογένειάς σου τον ισχυρό ρόλο, ώστε από πολύ μικρή ηλικία να ασχοληθείς με τη μουσική, κάνοντας μαθήματα πιάνου και φωνητικής;

Συγκεκριμένα οι γονείς μου δεν είχαν καμία σχέση με τη μουσική, παρά μόνο η οικογένεια του μπαμπά μου, που ασχολούνται ακόμη και σήμερα με την παραδοσιακή μουσική (ποντιακά) και το χορό. Ίσως απο εκεί να πήρα το καλλιτεχνικό μικρόβιο!

Παράλληλα με τις σπουδές σου στις οικονομικές επιστήμες, μπήκε, σιγά – σιγά , επαγγελματικά, κι η μουσική στη ζωή σου, ξεκινώντας την πορεία σου από τη Θεσσαλονίκη. Πως προέκυψαν όλα;

Ήταν στόχος μου από τα παιδικά μου χρόνια μιας και είχα ήδη αποφασίσει με τί θα ασχοληθώ! Πρώτος και κυρίως στόχος μου ήταν να μπω στο Πανεπιστήμιο και απο εκεί και πέρα συγχρόνως να έκανα το όνειρό μου πραγματικότητα. Και έτσι έγινε!

 Συνεργάστηκες – αυτήν την περίοδο της Θεσσαλονίκης - με πολλούς γνωστούς και αξιόλογους καλλιτέχνες. Θα μας κάνεις μια αναδρομή;

Συνεργάστηκα με πολλούς αξιόλογους καλλιτέχνες, κυρίως σε τοπικά σχήματα. Θα αναφέρω όμως την τελευταία μου συνεργασία στη Θεσσαλονίκη, που ήταν με την Μαριάντα Πιερίδη, η οποία έπαιξε καθοριστικό ρόλο για την μετέπειτα πορεία μου.

Το 2009 σε βρίσκει να εμφανίζεσαι στην Αθήνα. Πως έγινε αυτό, το επόμενο βήμα;

Μετά την πολύ όμορφη και πετυχημένη συνεργασία με την Μαριάντα Πιερίδη, μου έκανε την πρόταση να κατέβω Αθήνα μαζί της στο επόμενο σχήμα που θα εμφανιζόταν. Κι έτσι άρπαξα την ευκαιρία και έκανα αυτό το βήμα!

Νέρη είχες τραγουδίστριες και τραγουδιστές πρότυπα κι, αν ναι, ποια; Το επίθετό σου (Καζαντζίδου) παίζει – συνειρμικά – ρόλο; Σε έχει βοηθήσει;

Από μικρή θυμάμαι τον εαυτό μου, που τις περισσότερες φορές άκουγα Καζαντζίδη, Διονυσίου, Βοσκόπουλο, Πουλόπουλο και Μαρινέλλα, παρά τους νέους καλλιτέχνες τις εποχής. Σίγουρα υπάρχουν πρότυπα που θαυμάζω πέρα από αυτούς που ανέφερα όπως η Χ. Αλεξίου, η Ε. Βιτάλη, ο Γ. Πάριος, ο Α. Βαρδής όπως και αρκετοί νεότεροι.
Όσο για το όνομα μου, αν μ’ έχει βοηθήσει, θα σας πω και ναι και όχι. Ο κόσμος αποδέχεται δύσκολα κάποιον με το ίδιο όνομα ενός ανθρώπου που άφησε ιστορία, πόσο μάλλον να είναι και συγγενής του. Ελπίζω στη δική μου περίπτωση, λόγω του ότι είμαι και γυναίκα, να μην ισχύσει!

Το 2012 – πανθομολογουμένως -  ήταν η χρονιά σου, αφού το πρώτο σου τραγούδι, με τίτλο «ΛΥΡΑ ΜΑΓΙΣΣΑ» πήρε τις καλύτερες κριτικές και εντυπώσεις. Πως προέκυψε αυτό το πρώτο τραγούδι σου;

Το τραγούδι αυτό γράφτηκε κατά κάποιον τρόπο «κατά παραγγελία». Είχαμε την ίδια σκέψη με τον δημιουργό Αντρέα Δαφαράνο, να γραφτεί ένα τραγούδι πάνω στα μέτρα μου, με χαρακτηριστικά της καταγωγής μου όπως είναι η ποντιακή λύρα και ευχαριστώ πάρα πολύ τον Λάζο Ιωαννίδη για την τιμή που μου έκανε να συμμετέχει σ' αυτό!

Το δεύτερο τραγούδι σου, με τίτλο «ΔΙΚΟΣ ΜΟΥ ΡΥΘΜΟΣ» κινείται σε μοντέρνους ρυθμούς. Σου αρέσουν οι αλλαγές ή βρίσκεσαι σε περίοδο αναζήτησης;

Σίγουρα υπάρχει ένα συγκεκριμένο είδος τραγουδιών που μου αρέσει περισσότερο, αλλά αυτό δε σημαίνει ότι δε μπορώ να πειραματιστώ και σε άλλα είδη. Το συγκεκριμένο τραγούδι γράφτηκε καλοκαιρινή περίοδο για μια πιο ανάλαφρη διάθεση!

Εσύ, που θα κατέτασσες τον εαυτό σου ως τραγουδίστρια ή, να στο ρωτήσω, διαφορετικά, έχεις αποφασίσει να τραγουδήσεις συγκεκριμένου ύφους τραγούδια ή είσαι ανοιχτή στα πάντα;

Κατά καιρούς έχω καλεστεί να τραγουδήσω αρκετά είδη τραγουδιών. Το ότι μπορεί να με κατατάσσω στο ελαφρολαϊκό ρεπερτόριο, αυτό δε σημαίνει ότι δε μπορώ να υποστηρίξω άλλα είδη, αρκεί βέβαια να με αντιπροσωπεύουν!


Αλλά ας έρθουμε στο νέο σου τραγούδι «ΣΤΗ ΜΕΣΗ ΤΗΣ ΒΡΟΧΗΣ»,  μια ιδιαίτερη μπαλάντα. Μίλα μου γι’ αυτό και την ανταπόκριση που έχει στο κόσμο, στις live εμφανίσεις σου.  

Αυτό το τραγούδι είναι πραγματική ιστορία! Γράφτηκε για συγκεκριμένο άνθρωπο που δεν είναι πλέον στη ζωή. Είναι ένα ιδιαίτερο τραγούδι που το αγαπώ πάρα πολύ και σημαίνει πολλά για μένα!
Είμαι πολύ χαρούμενη που ο κόσμος το αγάπησε τόσο πολύ και μέσα σε λίγες μέρες κατάφερε να ξεπεράσει τις 200.000 προβολές. Είναι πολύ μεγάλη ευτυχία όταν οι κόποι σου δικαιώνονται και ευχαριστώ πολύ όλο τον κόσμο γι’ αυτό!

Θα σε ενδιέφερε, στο μέλλον, κι η κυκλοφορία ενός ολόκληρου προσωπικού δίσκου –έστω και σε ψηφιακή έκδοση – ή πιστεύεις, πως, πλέον, έχουμε περάσει σε μια περίοδο, τραγούδι το τραγούδι, κάθε τόσο;

Η αλήθεια είναι ότι όντως πλέον ακόμα και οι μεγάλοι καλλιτέχνες βγάζουν ένα τραγούδι κάθε λίγους μήνες και όχι ολοκληρωμένο άλμπουμ. Είναι λογικό, γιατί, πέραν της  οικονομικής κρίσης, η μουσική πλέον δεν έχει την ίδια βαρύτητα που είχε κάποτε και τα σημερινά τραγούδια δεν αντέχουν στον χρόνο. Προς το παρόν ακολουθούμε όλοι αυτήν την οδό και ευελπιστώ να αλλάξουν σύντομα τα πράγματα.

Νέρη μου ας ολοκληρώσουμε την κουβέντα μας με τη Νέρη τραγουδίστρια, αλλά και γυναίκα. Δηλαδή, δώσε μας λίγα στοιχεία της Νέρης, της καθημερινότητάς της, των χόμπυ της, αλλά και των ονείρων της – ως νέος άνθρωπος – σε έναν χώρο (του τραγουδιού) και σε μια Ελλάδα, που βρίσκεται σε μια από τις χειρότερες φάσεις της ιστορίας της. Βλέπεις φως στο τούνελ;

Είμαι ένας απλός καθημερινός άνθρωπος με τις ιδιαιτερότητες που έχουμε όλοι! Φροντίζω όσο μπορώ στον ελεύθερό μου χρόνο να περνάω όμορφες στιγμές, με φίλες και φίλους, με πολύ απλά πράγματα. Σίγουρα, όπως κι όλη η γενιά μου, προβληματίζομαι κι εγώ για το προσωπικό μου μέλλον, αλλά και γενικά της χώρας μας. Αυτό που μπορούμε να κάνουμε είναι να αρχίζουμε να χτίζουμε βάσεις για νέα πράγματα, νέες ιδέες που θα μας πάνε ένα βήμα μπροστά. Να φύγουμε από τη γκρίνια και τη μιζέρια κι όλοι μαζί με αισιοδοξία και πράξεις θα καταφέρουμε πάλι να σηκώσουμε ψηλά το κεφάλι!
 

 Ακούστε:

{denvideo http://www.youtube.com/watch?v=qG_-pxiC44A}

{denvideo http://www.youtube.com/watch?v=dYBTQ5tIt3o}   

{denvideo http://www.youtube.com/watch?v=O-JONUQTnAY}

Επισκεφτείτε:

facebook official page

Άννα Μπουρμά :
«ΘΕΛΩ ΝΑ ΣΚΟΡΠΙΖΩ ΜΕ ΕΝΑ ΜΑΓΙΚΟ ΤΡΟΠΟ ΜΙΑ ΠΑΛΕΤΑ ΑΠΟ ΧΡΩΜΑΤΑ»

Συνέντευξη στην Κωνσταντίνα Μακρογιάννη

Η Άννα Μπουρμά είναι μία πολυτάλαντη νέα καλλιτέχνιδα. Για εκείνη είναι πολύ σημαντικό το σύνολο που διαθέτει ένας καλλιτέχνης ως στάση ζωής και ως προς την τέχνη του. Αισθάνεται πάντα του στίχο που ερμηνεύει. Μιλάει για τα νέα της σχέδια, ενώ για πρώτη φορά αποκαλύπτει στον Ορφέα τον τίτλο που θα φέρει ο νέος της δίσκος.
Ήδη κυκλοφορεί ένας δίσκος με τίτλο "Τα ρόδα της αυλής", ο οποίος σημειώνει μεγάλη επιτυχία και τα τραγούδια του αποκτούν θετική ανταπόκριση.

Πώς αισθάνεται μία καλλιτέχνιδα όταν βλέπει πως ο πρώτος της προσωπικός δίσκος έχει τέτοια απήχηση;

Αισθάνομαι μεγάλη χαρά γιατί είναι ένα σύνολο συναισθημάτων. Δεν είναι μόνο ως καλλιτέχνης, είναι ως άνθρωπος, ως σκέψη, ως στάση ζωής, έχει να κάνει δηλαδή με πολλά πράγματα. Δεν έχει να κάνει μόνο με τη μουσική αυτό, γιατί όπως γνωρίζουν οι περισσότεροι ήταν μια δουλειά που βγήκε αυτόνομη, με τον πατέρα μου συνθέτη, με αγαπημένους στιχουργούς όπως τον Θοδωρή Γκόνη και τον Σωτήρη Βώπη, αλλά ήταν κύκλος επιτυχιών. Άρα νιώθω μεγάλη ευτυχία.

Μια σύντομη περιγραφή γι’ αυτό το δίσκο;

Είναι ένας δίσκος με δέκα τραγούδια, τα εννέα είναι σε μουσική Τάκη Μπουρμά του πατέρα μου, το ένα είναι σε δική μου σύνθεση και στίχο. Οι περισσότεροι στίχοι  είναι του Τάκη Μπουρμά και υπάρχει ένα του Θοδωρή του Γκόνη το "2000 ρήματα", δύο του Σωτήρη Βώπη "Οι πηγές" και "Τα μακρινά αστέρια" και το τελευταίο που κλείνει ο δίσκος είναι ένα ποίημα της Σιμπύλ από την αρμένικη ανθολογία.

Υπάρχουν στίχοι που ξεχωρίζεις από τα τραγούδια;

Εμένα το πρώτο που μου έρχεται από αυτό το δίσκο είναι το "Αυτός που δεν φοβήθηκε ακόμα δεν γεννήθηκε" από το "Τηλεσκόπιο".

Αυτό για ποιο λόγο;

Γιατί είναι μια πολύ μεγάλη αλήθεια, ότι όσο και να το παίζουμε ατρόμητοι και να λέμε ότι δεν φοβόμαστε υπάρχουν πολλές φορές που υπάρχει αυτό.

Να επισημάνω κι εγώ ένα στίχο… της πτώσης την ορμή με χρώματα να κόψω... Θέλω να μου δώσετε τη δική σας ερμηνεία...

Αυτό τώρα που μου είπες πράγματι είναι ένα άλλο σημείο, το οποίο αισθάνομαι έτσι γιατί βλέπω όλους τους ανθρώπους γύρω μου σκυθρωπούς. Βλέπω μια καθημερινή θλίψη σαν συννεφιά, σαν το γκρίζο ουρανού. Άρα λοιπόν όταν βγαίνω στη σκηνή, θέλω να σκορπίζω με ένα μαγικό τρόπο μια παλέτα από χρώματα. Έτσι λοιπόν την ονομάζω ουράνιο τόξο.

Είναι ένα τραγούδι το οποίο το αισθάνεσαι;

Ναι το λατρεύω.

Είστε κόρη ενός σημαντικού συνθέτη του Τάκη Μπουρμά. Σας βαραίνει να φέρετε το επώνυμό του;

Όχι δεν το βλέπω έτσι γιατί δεν ήμασταν έτσι και σαν οικογένεια. Αλλά ότι έχω ευθύνη έχω. Όταν είσαι από μικρή μέσα σε ένα σπίτι με ένα συνθέτη και βλέπεις όλους τους καλλιτέχνες να μπαινοβγαίνουν μέσα στο σπίτι, σου φαίνεται κάτι πολύ πιο λογικό. Έχει πιο λογική συνέχεια. Άρα λοιπόν δεν είναι κάτι που αισθάνομαι σαν βάρος το αισθάνομαι σαν ευθύνη, σαν τύχη.

Δεν τον βλέπεις δηλαδή σαν έναν συνθέτη όπως θα τον έβλεπε ένα κοινό.

Όχι δεν μπορώ να τον δω έτσι. Πρώτα είναι πατέρας μου και μετά συνθέτης.

Από τον ίδιο δέχεστε κριτική σε αυτό που κάνετε;

Οουυ (γέλια).

Είναι αυστηρός στην κριτική του;

Ναι είναι πάρα πολύ αυστηρός. Γενικά το έχουμε εμείς οι δύο. Και εγώ είμαι πάρα πολύ αυστηρή. Το έχω κληρονομήσει από εκείνον.

Έχετε συνεργαστεί με σπουδαίους καλλιτέχνες όπως είναι ο Γιώργος Νταλάρας, ο Λαυρέντης Μαχαιρίτσας. Τι αποκομίσατε με τέτοιου είδες συνεργασίες;

Αυτό που λέω πάντα είναι ότι μου έχουν δώσει κάποια όπλα. Ο Λαυρέντης μου έχει δώσει το όπλο της αμεσότητας και ο Νταλάρας μου έχει δώσει το όπλο της επιμονής. Είναι ένας καλλιτέχνης που επιμένει στην άποψή του, είναι σταθερός στην καριέρα του και δεν έχει λοξοδρομήσει και αυτό είναι μεγάλο όπλο για έναν καλλιτέχνη. Η αμεσότητα του Λαυρέντη Μαχαιρίτσα είναι επίσης σημαντικό όπλο, διότι μπορείς πιο εύκολα να έρθεις σε επικοινωνία με τον κόσμο που έρχεται και να σε γνωρίσει και να σε ακούσει. Γιατί είναι δύο πράγματα. Να σε γνωρίσει και να σε ακούσει.

Έχετε λάβει κάποιες συμβουλές από αυτούς...

Κοίταξε δεν ήταν κανένας δάσκαλος από τους δύο με την έννοια ότι πρέπει να είναι συνέχεια από πάνω σου και να σου πουν να κάνεις αυτό. Και να μου το έλεγαν δεν θα το έκανα. Βλέπω τις πράξεις τους. Εγώ διδάσκομαι από τον τρόπο που ζει ένας άνθρωπος και ένας καλλιτέχνης. Διαφωνώ κάθετα με την άποψη δεν με ενδιαφέρει πως ζει ένας άνθρωπος, μου αρέσει η τέχνη του. Με αυτό διαφωνώ κάθετα. Με ενδιαφέρει το σύνολο ενός ανθρώπου.

Έχετε κάνει κάποιες κλασσικές σπουδές πιάνου και θεωρητικών. Ονειρευτήκατε ποτέ να γίνεται μία πιανίστα ή και να ασχοληθείτε με την μουσική εκπαίδευση;

Ασχολήθηκα κάποια στιγμή με την εκπαίδευση, δίδασκα πιάνο και σε ωδείο και ιδιαίτερα μαθήματα απλά δεν κάλυπτε αυτό που είχα μέσα μου. Δηλαδή έκανα κάτι σαν δουλειά και όταν κάνεις κάτι σαν δουλειά αυτό που κάνεις δεν μπορεί να εκφράσει την Ψυχή σου. Οπότε προτιμούσα να κάνω αυτό σε συνδυασμό πάντα με την μουσική, σε δίσκους παίζω τα πλήκτρα, γράφω τη μουσική μου σε ελεύθερες στιγμές. Έχω σχέση δηλαδή με την μουσική σαν μουσική αλλά δεν μπορούσα να τη χρησιμοποιήσω σαν διδασκαλία ή μόνο το πιάνο. Δεν με εξέφραζε μόνο το πιάνο.

Εμφανιστήκατε σε δύο πολύ ωραίους χώρους όπως είναι η "Οδός ονείρων" στη Χαλκίδα και στο «Μikes Irish bar» στην Αθήνα. Τι εισπράξατε αυτές τις δύο βραδιές;

Οδός Ονείρων! Να ξεκινήσω: Ένιωσα σαν να είμαι δεκαοκτώ χρονών ερωτευμένο κορίτσι, έτσι ακριβώς όπως το λέω. Που έχει αυτήν την ανεμελιά, που έχει αυτό το χτυποκάρδι, αυτόν τον ενθουσιασμό, όλο αυτό το ένιωσα εκείνο το βράδυ. Και από ότι κατάλαβα το ένιωσε και ο κόσμος. Περάσαμε μοναδικά. Την επόμενη νύχτα δεν το αισθάνθηκα αυτό. Αισθάνθηκα όμως όλη την ενέργεια - γιατί ήταν άτομα που μας είχαν παρακολουθήσει - πήρα τόση θετική ενέργεια και τόση αγάπη. Άλλο συναίσθημα τελείως.

Πρόκειται δηλαδή για ένα κοινό που σας ήξερε ήδη και δημιούργησε μια οικογενειακή ατμόσφαιρα.

Έτσι. Ήταν πολλοί που μας είχαν έρθει πάλι και σε άλλες παραστάσεις που μας παρακολουθούν από τη αρχή. Υπήρχαν και άγνωστοι αλλά γίναμε όλοι μια παρέα.

Μπορείτε να μου πείτε για κάποια επερχόμενη εμφάνιση σε μουσική σκηνή;

Αφού παίξαμε μόνοι μας τώρα ήρθε η ώρα να παίξουμε και με  τους φίλους μας. Στις 29 Νοεμβρίου λοιπόν θα είμαστε στο Half Note με τη Μάρθα Μεναχέμ την οποία λατρεύω. Είναι πρώτα από όλα ένας υπέροχος άνθρωπος και μετά όλα τα άλλα. Και συνθέτρια και στάση ζωής και αισθητική. Τα έχει όλα.

Το πρόγραμμα που θα παρακολουθήσουμε;

Εκεί είναι κυρίως μελοποιημένη ποίηση. Εγώ θα ερμηνεύσω τρία τραγούδια της Μάρθας. Το ένα θα το ερμηνεύσω στο δίσκο της, τον δεύτερο που ετοιμάζει. Θα το πούμε λοιπόν εκεί μαζί, τα άλλα δύο μόνη μου και θα πω και κάποια τραγούδια από τα "Ρόδα της Αυλής". Μαζί με τον πατέρα μου βέβαια ο οποίος θα με συνοδεύει στην κιθάρα.

Ετοιμάζετε ένα νέο δίσκο. Μπορείτε να πείτε λίγα λόγια γι' αυτό;

Ο νέος δίσκος είναι ακριβώς επάνω στην δική μου ψυχοσύνθεση. Θα μου πεις ο πρώτος δεν ήταν; Ο πρώτος ήταν μια βεντάλια, μια παλέτα χρωμάτων όπως είπα. Αυτός λοιπόν ο δίσκος έχει τα δύο μου άκρα. Έχει το απόλυτό μου, το φωτεινό μου, το σκοτεινό μου και της έντασης και της ησυχίας μου. Είναι οκτώ τραγούδια. Στα τέσσερα τραγούδια έχουμε μία έντονη ρυθμική αγωγή και έχουμε άλλες τέσσερις μπαλάντες. Υπάρχουν μέσα κοινωνικά που έχουν να κάνουν με συζήτηση με τον εαυτό σου και πως θα τα έλεγες και σε μία παρέα. Έχει μεγάλη διαφορά πως μονολογείς σε ένα καθρέφτη και πως μιλάς σε μία παρέα. Έχει ερωτικά, σχέσεις που τελειώνουν, σχέσεις που αρχίζουν, σχέσεις ζωής, σχέσεις ανεκπλήρωτες.

Έχετε δηλαδή ένα ευρύτερο ρεπερτόριο.

Είναι ευρύτερο και συγκεκριμένο. Έχουμε ακολουθήσει μία γραμμή ακουστική, είναι όλα φυσικά όργανα, ελληνικά όργανα και έχουμε μέσα αυτή τη φορά έξι(!) στιχουργούς. Λίνα Δημοπούλου, Φωτεινή Λαμπρίδη, Βέτα Μπετίνη, Θοδωρής Γκόνης, Σωτήρης Βώπης και Τάκης Μπουρμάς. Σε σύνθεση όλα του Τάκη Μπουρμά.

Πως τιτλοφορείται;

Το λέω λοιπόν για πρώτη φορά δημόσια. Θα λέγεται "Ένα τραγούδι αν σωθεί".

Σας ευχαριστώ πολύ.

Ευχαριστώ κι εγώ.

Γιώργος Σαλαμπάσης: «Τα τραγούδια με καρδιά κρατάνε στον κόσμο»

Συνέντευξη στην Άννα Τσιάλτα
 
 Ένας από τους παλιούς αγαπημένους τραγουδιστές, που φώναξε δυνατά «Σ’ αγαπάω με ακούς»; Και τον αγάπησε όλος ο κόσμος. Ο Γιώργος Σαλαμπάσης μιλάει για όλα και για όλους, σε μια συνέντευξη – εξομολόγηση, δίνοντας μας να καταλάβουμε γιατί αγαπήθηκε τόσο πολύ. Με αισιοδοξία και νέα δουλειά, την οποία αποκαλύπτει πρώτα σε εμάς, επιστρέφει για να ξαναφωνάξουμε όλοι «Σε αγαπώ» μέσα στην απέραντη μοναξιά που ζούμε! Απολαύστε τον και ζήστε, διαβάζοντας την ζωή του, όλη την πορεία του, από το τότε μέχρι το σήμερα!

 
 
Αυτό τον καιρό που σας συναντάμε; Τι ετοιμάζετε;
 
Αυτό τον καιρό ετοιμάζω κάποιες εμφανίσεις μου σε μαγαζί. Παρασκευή και Σάββατο μόνο, αλλά κάτι είναι και αυτό. Είναι μόδα βλέπεις. Που είναι τα εφταήμερα που δουλεύαμε εκείνες τις εποχές τις ωραίες; Παρακαλάγαμε για να πάρουμε ένα ρεπό. Βέβαια εδώ που φτάσαμε, λογικό είναι να έχουμε μόνο δύο μέρες πρόγραμμα. Την χαλάσαμε την μουσική Άννα μου.
Αρχίζει το πρόγραμμα από την μία. Άκου ώρα, πολύ βαριά για να βγει ένα κορίτσι στις μία; Αλλά αλλάζουν οι εποχές όπως καταλαβαίνεις. Θεωρώ ότι είναι αφύσικο όλο αυτό. Να σκεφτείς ότι στις αρχές τις καριέρας μου βγήκα από το μαγαζί το πρωί και σκέφτηκα… Τέτοια ώρα θα βγαίνω με τον ήλιο; Θα βγαίνω τέτοια ώρα από το μαγαζί που δουλεύω; Εγώ είμαι από τους ανθρώπους που δεν αγάπησαν την νύχτα, αλλά αγάπησαν πολύ την μουσική  και τώρα τελευταία έχω αρχίσει και αγαπώ περισσότερο τους ανθρώπους!  
 
 
Τα σημαίνει για εσάς η αγάπη;
 
Πιστεύω πως ο άνθρωπος όταν αγαπάει χαίρεται την ζωή του. Απολαμβάνει την ζωή και μαθαίνει να αγαπάει όλο και πιο πολύ τον εαυτό του…  Όταν δίνεις αγάπη απλόχερα. χωρίς να την ζητάς, την εισπράττεις κιόλας. Όταν ο άνθρωπος αγαπάει γίνετε καλύτερος και συνυπάρχει καλύτερα με όλους!!
 
 
Από αγάπη λοιπόν ξεκινήσατε την μουσική και το τραγούδι; Αυτό ήταν η αιτία;
 
Είναι αγάπη αυτό, δεν εξηγείτε αλλιώς. Άκουγα Καζαντζίδη, Γαβαλά τότε και μου έγινε όλο αυτό βίωμα. Ζούσα για να ακούω αυτή την μουσική. Ξυπνούσα και τραγουδούσα και σκεφτόμουν… Άραγε θα ακούσω κάποια στιγμή τον εαυτό μου στο ραδιόφωνο; Δικό μου τραγούδι θα πω; Και ναι έγινε. Παρόλο που και οι τρεις αδελφές μου τραγούδαγαν καλύτερα από εμένα, εγώ απέκτησα την θέση μου στην μουσική.
 
 
Και το ξεκίνημα; Το πρώτο σας μαγαζί το θυμάστε;
 
Στις Σέρρες έγινε τα ξεκίνημα μου. Από κει κατάγομαι άλλωστε. Φυσικά είναι δυνατόν να μην το θυμάμαι; Ήταν πανηγύρι Άννα μου, όχι μαγαζί. Σε μια πλατφόρμα τρακτέρ τραγούδαγα. Αλλά η καρδιά μου κόντευε να σπάσει έτσι όπως χτύπαγε. Ήμουν μόνο 15 χρονών. Σκέψου πως ακόμα και τώρα που στο λέω συγκινούμαι. Δεν θα το ξεχάσω ποτέ όλο αυτό που έζησα.
 
 
Και μετά ήρθαν οι προτάσεις; Κάπως έτσι ξεκίνησε να γίνετε δουλειά για εσάς;
 
Μετά ναι… συνέχισα σε διάφορα πανηγυράκια, ήρθαν κάποιες ταβέρνες όπου και τραγουδούσα κάποια βράδια εκεί. Αργότερα πήρα μεγάλη θέση σε ένα κοσμικό κέντρο της εποχής, όπου και έμεινα ένα χρόνο. Όπως καταλαβαίνεις όλοι τότε θέλαμε να κυνηγήσουμε το μεγάλο όνειρο να τραγουδήσουμε στην Αθήνα. Και κάπως έτσι ξεκινά το ταξίδι μου στην Αθήνα.
 
 

Πως πήρατε αυτή την απόφαση;
 
Όνειρο ήταν αυτό Άννα μου; Γίνεται να μην το κυνηγήσεις;
Ξεκίνησα στην Πλάκα, γιατί τότε έλεγαν όλοι, ότι αν δεν περάσεις από την Πλάκα να τραγουδήσεις φίρμα δεν γίνεσαι! Μετά ήρθε η Αεροπορία στην ζωή μου, όπου υπηρέτησα και πέρασα πολύ καλά, γιατί ήμουν πάντα μέσα σε όλα τα γλέντια. Να σου πω ότι από την ώρα που μπήκα μέχρι την ώρα που βγήκα τραγουδούσα. Θέλω να σου πω με μεγάλη ειλικρίνεια πως η  Αεροπορία μου έδωσε πολύ θάρρος και δύναμη γιατί με υπολόγισαν πολύ, και αυτό εμένα με δυνάμωσε και μου έδωσε φτερά.  
 
 
Τι πιστεύατε για τον εαυτό σας τότε; Πως τον βλέπατε εσείς;
 
Ήμουν ένα άγνωστο παιδί γέμιζε μαγαζιά τότε. Λουλούδια πολλά γαρδένιες να δεις, τότε είχαμε τις γαρδένιες. Πίστευα πολύ σε εμένα, με όλο αυτό που έβλεπα από τον κόσμο. Έλεγα μέσα μου θα έρθει και η επιτυχία, δεν μπορεί, για να με θέλει ο κόσμος τόσο πολύ και να μου δίνει τόση αγάπη, δεν μπορεί θα γίνει κάτι και θα μάθει όλος ο κόσμος.
 
             
Πως ήρθε στην ζωή σας αυτό το τραγούδι που σας έκανε τόσο γνωστό;
 
Είμαι σε ένα μαγαζί και στο τελευταίο μου πρόγραμμα λέω ένα μεγάλο τραγούδι του Πάριου και σηκώνεται ένα ζευγάρι να χορέψει. Νευριάζω εγώ πάρα πολύ που τους βλέπω και ενώ δεν τσαντίζομαι εύκολα, λέω στην ορχήστρα να σταματήσει και κατεβαίνω και φεύγω. Με ακολουθεί ένας τύπος και μου λέει, γιατί ρε φίλε γιατί μας την έκανες και μας έκοψες; Και εσείς με στεναχωρήσατε, του λέω, γιατί αυτό το τραγούδι δεν χορεύεται και εσείς θέλατε να το χορέψετε. Μα είμαι ευαίσθητος ρε φίλε μου λέει, και γράφω και τραγούδια. Και εγώ του απαντάω … Αυτό τον καιρό γράφω δίσκο, αντί να τσακωνόμαστε δεν κάνουμε καμιά συνεργασία; Και έτσι έγινε. Την επόμενη μέρα συναντηθήκαμε για να δω τα τραγούδια του. Πέφτει το μάτι μου στο ‘’Σ’ αγαπάω με ακούς’’. Του λέω να το πάει στο συνθέτη και έτσι μπήκε στον δίσκο μου. Να τονίσω πως ήταν το τελευταίο τραγούδι που μπήκε!!
 
 
Μια επιτυχία τεράστια. Μιλήστε μου για αυτό.
 
Τεράστια επιτυχία. Έγινε μεγάλη επιτυχία πραγματικά. Δεν ξέρω τι έγινε αλλά μπορώ να σου πω πως το χάρηκα πάρα πολύ. Μου άρεσε αυτή η τρέλα του κόσμου. Το αγάπησα αυτό το τραγούδι. Ήμουν νέος και ο χαρακτήρας μου έπαιξε ρόλο, η μουσική, οι στίχοι, όλα μαζί ήταν. Αλλά πιστεύω κατά βάθος ότι το μήνυμα που πέρασε το τραγούδι ήταν αυτό που όλοι μας ζούμε  και τώρα… Το φαινόμενο της μοναξιάς. Αυτό έδωσε το τραγούδι… μοίρασε αγάπη, αισιοδοξία, αυτό που έλειπε, αυτό που χρειαζόταν ο κόσμος. Το φωνάζω με ακούς… Σε αγαπάω… Ο πόνος αυτός που δεν ακούγεται ήταν αυτό το νοιάξιμο, που θέλει ο κόσμος να νιώσει. Αυτό πέρασε και αγαπήθηκε το τραγούδι. Η καρδιά μου σε θέλει και ο εγωισμός μου δεν με αφήνει. Αυτό είναι το μήνυμα. Και να σου πω και κάτι βρε Άννα μου, που θέλω πολύ να το τονίσεις, μας έβλεπαν όλοι αυτοί οι κουλτουριάρηδες τραγουδιστές, κάπως αφ υψηλού, έλεγαν καλύτερα τραγούδια, ήταν οι έντεχνοι, οι ποιοτικοί, και  εμάς τους λαϊκούς μας έβλεπαν κάπως; Αυτό λοιπόν νομίζω πως ο κόσμος εισέπραξε από αυτό το τραγούδι και κατάφερε να γίνει τόσο μεγάλη επιτυχία… Αγάπη και άγγιγμα καρδιάς. Τα τραγούδια με καρδιά κρατάνε στον κόσμο, ενώ αυτά τα δήθεν ψευτοκουλτουριάρικα δεν μένουν, πάνε στο καλάθι!!
 
 
Έρχεται λοιπόν η δόξα. Πως το αντιμετωπίσατε όλο αυτό; Πήρατε λίγο αέρα παραπάνω; Το εκμεταλλευτήκατε;
 
Θα σου πω αυτό και θα καταλάβεις. Πέρναγα από την παραλία και έβλεπα την «Φαντασία», το μαγαζί τότε με τις μεγάλες φίρμες. Έλεγα ας γραφτεί το όνομα μου εκεί έστω και με κιμωλία. Και μετά από ένα χρόνο ήμουν εγώ το πρώτο όνομα εκεί. Πιστεύω πως το διαχειρίστηκα πολύ καλά, δεν καβάλησα κανένα καλάμι και ήμουν πάντα υπομονετικός και δούλευα για να αποκτήσω ότι ήθελα. Κατάφερα να κάνω όλα μου τα όνειρα…
 
 
Τι πιστεύετε ότι σας βοήθησε σε αυτό και το κάνατε σωστά;
 
Ο Θεός… μου έδωσε ένα μάθημα με όλο αυτό και δεν με άφησε να κάνω τίποτα που να είναι εις βάρος μου. Μου έδειξε πως όλο αυτό είναι ένα παραμύθι που τελειώνει. Την κατάλαβα την επιτυχία και με άφησε να κάνω μια νορμάλ καριέρα. Βγάζαμε πολλά λεφτά τότε και είναι λογικό πως πολλοί φεύγαμε από το επίπεδο εκείνο, και χάναμε τον έλεγχο. Εμένα δεν με άφησε να είμαι εκεί πάνω και να χαθώ… Είμαι ένα παιδί του χωριού και μου αρέσει όλο αυτό. Δεν θέλω να πάω κάπου αλλού χωρίς επιστροφή. Είναι πάντα μαζί μου με δύναμη ο Θεός και δεν με αφήνει να κάνω λάθη!!
 
Το τραγούδι σας έπαιξε πάρα πολύ στα ραδιόφωνα. Πως το εισπράξατε όλο αυτό;
 
Κανένα τραγούδι δεν έχει παίξει τόσο πολύ. Αλλά μπορώ να σου πω πως ακούγεται ακόμα το τραγούδι… σε σταθμούς που αγαπούν το λαϊκό τραγούδι παίζετε ακόμα. Το ακούνε φίλοι μου και μου το λένε. Είναι πολύ ευχάριστο γιατί καταλαβαίνεις πως έμεινε διαχρονικό. Έμαθα κάτι που είχε πει ο Λοΐζος κάποτε για αυτό το τραγούδι… ότι είναι από τα ωραιότερα τραγούδια που έχω ακούσει. Το ίδιο και ο Ζαμπέτας. Όταν αυτοί οι άνθρωποι, μιλούν έτσι για μένα, δεν έχω να ακούσω κάτι άλλο, ή να με πειράξει κάτι για αυτούς που είπαν τα χειρότερα για αυτό το τραγούδι.
 
 
Χάσατε κάποια φορά τον έλεγχο; Είπατε που πάω και τι κάνω εγώ εδώ; Χάνω τον εαυτό μου;
 
 
Με κράτησε μόνο ο Θεός και ένας πνευματικός που έχω και δεν ανέβηκα σε καλάμια. Πάντα είχα κοντά μου τον πνευματικό μου σε όλα μου τα βήματα. Δεν έχασα κανένα βήμα μου, οι συμβουλές των γονιών μου και των ανθρώπων με βοήθησαν να μην ξεφύγω. Πήγα λίγο να ξεφύγω, κάποια στιγμή  αλλά κρατήθηκα καλά και τα κατάφερα να μην το κάνω το λάθος βήμα!
 
 
Κάψατε καρδιές έλεγε ο κόσμος τότε. Πως το αντιμετωπίσατε όλο αυτό; Πολλές κατακτήσεις;
 
Ευτυχώς μαζί με την επιτυχία μου γνώρισα την γυναίκα μου την Δέσποινα, και με αυτή την εκπληκτική γυναίκα πορεύτηκα στην ζωή μου μέχρι και σήμερα. Την αγαπώ και είναι η μοναδική μου δίπλα μου σε όλα, στηρίζοντας με και δίνοντας μου αγάπη. Πολλές θαυμάστριες είχα όπως έλεγαν οι φήμες τότε, αλλά εγώ είμαι πιστός άνθρωπος Άννα μου και μου αρέσει η οικογένεια. Αν δεν είσαι πιστός όλα γίνονται ρημαδιό στην ζωή σου. Δεν μπορείς να προδώσεις κάποια πράγματα. Είναι εγκληματικό.
 
 
Πως αντιμετώπισε η γυναίκα σας όλη αυτή την επιτυχία;  
 
 
Της είχα περάσει ότι την αγαπώ και μου έδειξε απεριόριστη εμπιστοσύνη και το εισέπραττε αυτό. Ήμουν αληθινός, γεμάτος από όλα.
 
Παιδιά έχετε;
 
Τα παιδιά είναι θείο δώρο. Την κόρη μου την λατρεύω. Της αρέσουν τα καλλιτεχνικά και όλα αυτά για ζωγραφική, αλλά από ότι λέει, ακόμα βέβαια είναι μικρή, θέλει να γίνει γιατρός.
 
Ποιους θεωρείτε μεγάλους τραγουδιστές; Υπάρχουν σήμερα;
 
Θεωρώ μεγάλους τραγουδιστές τον Βοσκόπουλο, τον Καζαντζίδη, τον Πάριο, τον Νταλάρα. Αυτούς θεωρώ καλούς τραγουδιστές με ιστορία. Μετά από όλους αυτούς, δεν μπορώ να σου πως υπάρχουν τόσο μεγάλα ονόματα σημερινά.  Υπάρχουν καλοί τραγουδιστές, αλλά όχι είδωλα σαν αυτούς που προανέφερα.
 
 
Συμβουλές θα δίνατε στους νέους καλλιτέχνες;
 
Να αγαπούν την μουσική και να την σπουδάζουν. Το βασικότερο να είναι ταπεινοί. Να μην καβαλάνε καλάμια. Να αγαπούν την Βυζαντινή μουσική η οποία μας δίνει πολλά πράγματα και το βασικότερο να αγαπούν πολύ αυτό που κάνουν.
 
Τι θα λέγατε στον κόσμο να μην χάσει;
 
Να δίνει μόνο αγάπη χωρίς να ζητάει τίποτα… Την παίρνει πίσω γεμάτος ευγνωμοσύνη!!
 
 
Οικονομική κρίση; Πως την αντιμετωπίζετε;
 
Όπως όλοι οι άνθρωποι. Με διάφορες περικοπές, όπως όλοι οι Έλληνες. Αλλά ο κόσμος φταίει Άννα μου. Δάνεια, εορτοδάνεια για διακοπές και τόσα άλλα πράγματα. Είχαμε ξεσαλώσει εντελώς. Είναι τραγικό να φεύγουν τα παιδιά μας στο εξωτερικό. Τόσοι λαμπροί επιστήμονες να μην είναι στην πατρίδα μας. Περνάμε μια κατοχή ξανά και εύχομαι ο Θεός και η Παναγία να μας δώσει δύναμη και να τα καταφέρουμε. Μήπως όμως τελικά θέλουν οι Έλληνες καμουτσίκι; Μήπως πρέπει να δώσουμε πολλές κλωτσιές στην Κυρία Ρεπούση; Πάει να μας καταργήσει σαν Έλληνες; Αλλά είναι ανεπίτρεπτο όλο αυτό που αφήνουμε να μας καταδικάζει. Και να ζούμε έτσι.
 
Το χρήμα το αγαπήσατε;
 
Όχι καθόλου. Σε κάνει εγωιστή και σε αλλάζει. Εγώ δεν είχα στόχους μεγάλους, ήθελα να είμαι ταπεινός πάντα. Το χρήμα σε αλλάζει. Εγώ θέλω να είμαι αυτός που είμαι. Τα χρήματα είναι για να περνάμε καλά και να προσφέρουμε στην οικογένεια μας και στα παιδιά μας τα καλύτερα.
 
 
Περιμένουμε κάτι από εσάς; Ετοιμάζετε κάτι;
 
Άννα μου είχα μια πρόταση από μια μεγάλη εταιρεία, αρκετά μεγάλη και ναι θα μπούμε στο στούντιο να ετοιμάσουμε τραγούδια. Μια μεγάλη έκπληξη για μένα, πραγματικά και είμαι πολύ χαρούμενος γι’ αυτό. Δίνει σε εμένα ένα μεγάλο έναυσμα, να συνεχίσω, γιατί έχω πολλά να δώσω ακόμα στο τραγούδι και χαίρομαι πολύ που θα το κάνω. Θα τα ακούσετε σύντομα λοιπόν και θα εκπλαγείτε!!
 
 
Μια ευχή θα κάνατε για να κλείσουμε την συνέντευξη μας;
 
Αν προσευχηθούμε όλοι οι άνθρωποι μαζί, με μια προσευχή, ο Θεός θα μας ακούσει και θα ορθοποδήσουμε! Είμαι σίγουρος για αυτό!

Τριαντάφυλλος: «Μεγάλωσα, ωρίμασα, άλλαξα και σκέφτομαι τελείως διαφορετικά»

Συνέντευξη στην Άννα Τσιάλτα
 
 
Ο Τριαντάφυλλος ανοίγει την καρδιά του στην Άννα Τσιάλτα και στο e-orfeas.gr και μιλάει για όλα. Για την επιτυχία που γνωρίζει, για την αγάπη του κόσμου, αλλά και για το ότι θέλει οικογένεια και παιδιά!! Είναι δυνατός και ανανεωμένος, με νέα τραγούδια, εξομολογείται όλα αυτά που θέλει να κάνει. αλλά και όλα αυτά που τον πίκραναν τα τελευταία χρόνια!! Απολαύστε μια απίθανη συνέντευξη. από τον άνθρωπο που δείχνει ότι αγαπάει την δουλειά του και δεν το βάζει κάτω!!
 
 
 
Σε βλέπουμε πιο ανανεωμένο από ποτέ. Σε πολύ δυνατό μαγαζί, με πολύ ωραίο πρόγραμμα. Για πες μου δυο λόγια για όλο αυτό;
 
Όλο αυτό οφείλεται, βασικά, στα νέα μου τραγούδια και στην αγάπη του κόσμου που εισπράττω, αλλά και στην αλλαγή που έχω κάνει στην ζωή μου!
Μεγάλωσα, ωρίμασα, άλλαξα και σκέφτομαι τελείως διαφορετικά τα πράγματα από ότι πιο παλιά. Έτσι παίρνω πιο δραστικές αποφάσεις. Τα βήματά μου λοιπόν είναι πιο σταθερά και πιο ολοκληρωμένα πλέον. Όσο για το μαγαζί τι να πω, αυτό που γίνεται, είναι πολύ δυνατό και ευχάριστο αυτή την εποχή, γιατί ο κόσμος, παρά τις δυσκολίες που περνάει, διασκεδάζει μαζί μας και περνάει καλά. Εμείς την κρίση μέσα στο μαγαζί δεν την έχουμε καταλάβει, έξω την καταλαβαίνουμε μια χαρά.         
 
Γιατί είχες χαθεί από την δισκογραφία και από τις πίστες; Ήταν συνειδητή επιλογή;
 
Άννα μου Ελλάδα δεν είναι μόνο η Αθήνα. Αυτό εγώ το λέω πολύ συχνά στην ζωή μου. Δεν χάθηκα ποτέ από τις πίστες, δούλευα με μεγάλη επιτυχία στη Ρόδο, για αρκετά χρόνια. Τα τελευταία χρόνια είμαι στο «Πρεμιέρα» με τον Τάσο Στρίγγα, που με εμπιστεύτηκε και είμαστε μαζί στην επιτυχία. Είμαι πολύ χαρούμενος που είμαι στην Αθήνα και όλοι μου οι φίλοι θαυμαστές είναι τρελοί και με στηρίζουν. Το γουστάρω αυτό, που ο κόσμος είναι δίπλα μου. Έχουμε μια απίστευτη επικοινωνία μέσω όλων των social, και είμαστε μια καταπληκτική ομάδα.

Ο χώρος πιστεύεις ότι σε ξανά δέχτηκε πίσω με χαρά; Βλέπεις αντιδράσεις γενικά από συναδέλφους σου;
 
- Άννα μου δεν βλέπω καμία αντίδραση από συναδέλφους μου. Μέχρι στιγμής όλοι με έχουν δεχτεί με χαρά, και μάλιστα το δείχνουν ερχόμενοι στο μαγαζί που τραγουδάω. Αυτό που έχει συγκλονίσει πάρα πολύ είναι η απίστευτη αγάπη του κόσμου, που μου δίνει κάθε βράδυ στο μαγαζί αλλά και στο ιντερνέτ. Αυτοί που λίγο πολύ έκαναν ότι έκαναν με εμένα και έγραψαν όλα αυτά κάποτε, ήταν κάτι ψευτοδημοσιογραφάκια, που τελικά όλα αυτά που έλεγαν τους γύρισαν μπούμερανκ. Ο κόσμος καταλαβαίνει και δεν μασάει κουτόχορτο. Εγώ δεν το παίζω σταρ, ούτε αντιστάρ. Τα σταριλίκια έχουν τελειώσει αυτή την εποχή. Ξέρει πότε λέμε αλήθειες και πότε όχι. Ξέρει καλά να μας κρατάει ψηλά ή να μας κατεβάζει, ο κόσμος το κάνει αυτό και όχι όλοι αυτοί που γράφουν κακίες. Για μένα αυτή είναι η καλύτερη εποχή μου.
 

  
Δηλαδή πιστεύεις και εσύ πως έκανες λάθη; Είχες ξεφύγει κάποιες φορές; Αντέδρασες σε αυτή την απότομη δημοσιότητα;
 
 
Σίγουρα. Τότε δεν ήμουν αυτός που είμαι σήμερα. Ξέφυγα γιατί δεν ήξερα. Λογικό ήταν. Ήμουν ένα παιδάκι που ξεσπούσε κάνοντας διάφορες βλακείες και παρορμητικά πράγματα. Ήμουν αρκετά απότομος, μπορεί να μιλούσα λίγο άσχημα ή με έπαρση. Δηλαδή, αν τελείωνε μια συναυλία και ήμουν πολύ κουρασμένος και με πλησίαζε κάποιος συνεργάτης μου για να μου πει κάτι, μιλούσα απότομα και με θυμό. Δεν το ήθελα, απλά έτσι μου έβγαινε. Δεν είχα την ωριμότητα για να βάλω όρια στον εαυτό μου. Δεν ήξερα, πολλά πράγματα τότε και έκανα λάθη. Ο καιρός με ωρίμασε και έγινα καλύτερος άνθρωπος και πιο κοινωνικός!
 
 
Είσαι σε ένα μαγαζί το οποίο παρόλο την κρίση πάει πολύ καλά και είστε γεμάτοι; Πως σου φαίνεται εσένα όλο αυτό;
 
Είναι πολύ καλό, αυτή την εποχή, ένα μαγαζί να πηγαίνει τόσο καλά. Χαίρομαι πάρα πολύ, δεν στο κρύβω, αλλά ταυτόχρονα ευχαριστώ και τον ιδιοκτήτη του μαγαζιού κ. Τάσο Στρίγγα που μας εμπιστεύτηκε και με τον Γιάννη Τάσσιο, που είναι ένα εξαιρετικό παιδί και καλλιτέχνης, κάνουμε αυτό το πρόγραμμα να ξεχωρίζει στην Αθήνα και να περνάει καλά ο κόσμος μαζί μας. Έχουμε καλές τιμές και το πιο βασικό ένα πολύ καλό πρόγραμμα διασκέδασης για να περνάει καλά ο κόσμος.
 
 
Αισθάνεσαι αδικημένος από τον χώρο;
 
- Όχι δεν θα το έλεγα. Πέρασα μεγάλες στιγμές. Έζησα πάρα πολύ καλά την επιτυχία και γεύτηκα πολλά πράγματα, κι όπως ξέρεις το πιο σημαντικό σε αυτές τις περιπτώσεις είναι η αγάπη του κόσμου και το χειροκρότημα. Σιγά - σιγά όμως, είμαι πολύ αισιόδοξος σαν άνθρωπος και πιστεύω ότι θα έρθουν κι άλλες καλές στιγμές που θα ζήσουμε. Θέλω πάρα πολύ να είναι πολύ καλύτερο το μέλλον για όλο τον κόσμο.
 
 
Πως αισθάνεσαι για αυτό τον κόσμο; Τα συναισθήματα του ποια είναι;
 
Ευγνωμοσύνη για το κόσμο  που ξανά με στηρίζει. Και το τονίζω αυτό, γιατί αυτές τις εποχές έτσι πρέπει να είμαστε ταπεινοί και να μην ξεχνάμε από πού ξεκινήσαμε και τι κάναμε στην πορεία μας. Είναι η δικαίωση αυτή για την δουλειά μου, και ήρθε τελικά η ώρα να δικαιωθώ και εγώ!
 
 
Ποια είναι η γνώμη σου για τους τραγουδιστές από τα ριάλιτι σόου; Πιστεύεις πως κάνανε ζημιά στην νυχτερινή πιάτσα;
 
Κοίτα ποτέ δεν είχα καλή ιδέα για όλα αυτά τα τάλεντ σόου. Ναι, πήραν κάποιες θέσεις από καλούς τραγουδιστές, που τους πέταξαν έξω από τις πίστες για κάποιο χρονικό διάστημα μεγάλο, αλλά όπως και να ‘χει, στο τέλος κερδίζουν οι καλύτεροι. Αρκετά με τα «μπαγλαμαδάκια» του χώρου, ήρθε ο καιρός για καλούς τραγουδιστές. Ο κόσμος ξεχωρίζει πλέον, αν και πιστεύω πως πάντα ξεχώριζε. Θέλει να ακούσει μουσική, να ξεχάσει, να νιώσει και να ευχαριστηθεί όλο αυτό που ακούει. Κάνει μια στροφή στο λαϊκό τραγούδι. Όχι πως και τα άλλα είδη μουσικής δεν είναι καλά, αλλά όπως και να ‘χει, ο Έλληνας θέλει το λαϊκό του για να νιώσει!! Υπάρχουν βέβαια και παιδιά από τάλεντ, που στην πορεία είναι πολύ άξια και καλές φωνές. Αυτοί αξίζουν να προχωρήσουν και έτσι και έγινε.
 
 
 
Τι είναι αυτό που έχεις μετανιώσει στην ζωή σου που έχεις κάνει ή που δεν έχεις κάνει.
 
- Δεν έχω μετανιώσει για ότι δεν έχω κάνει. Μετάνιωσα  μόνο που ξεκίνησα μικρός στο χώρο του τραγουδιού, και δεν είχα την ωριμότητα που έχω τώρα. Αλλά για μένα όλα τα πράγματα διορθώνονται και όλα γίνονται για κάποιο λόγο. Άρα όλα καλά!
 
Οικογένεια παιδιά; Θα κάνεις;
 
Όλα θα τα έχουμε και γάμους και βαφτίσια.


Τι εννοείς; Έχουμε κάποια είδηση; (γέλια)

Όχι βρε Άννα μου, εννοώ, πως ναι, θα παντρευτώ, θα κάνω παιδιά και όλα καλά. Φυσικά και θέλω να κάνω οικογένεια και πολλά παιδιά, και εννοείτε πως αυτός είναι ο προορισμός του ανθρώπου.
 
Τι θα ευχόσουν στον κόσμο εσύ μέσα από την δική σου καρδιά, για όλα αυτά που περνάμε;
 
Να ξεπεράσουμε πολύ γρήγορα, όλοι μαζί την κρίση, και να μην σταματήσουμε ποτέ να χαμογελάμε και να βλέπουμε όσο μπορούμε με αισιοδοξία το μέλλον μας.
 

Ένα δικό σου όνειρο που θα ήθελες να πραγματοποιήσεις, για να κλείσουμε με ευχή αυτή την συνέντευξη.
 
Δεν είναι καλά να ονειρεύεσαι, γιατί όπως λένε τα όνειρα δε βγαίνουν πάντα αληθινά. Όμως θα πρέπει να σκεφτόμαστε θετικά και να περνάμε καλά. Η ζωή είναι πολύ ωραία και πρέπει να ζούμε τις στιγμές!!!
 

Πάνος Λαμπρίδης: «Μπορούμε να γκρεμίσουμε και να ξανακτίσουμε το ναό σε τρεις μέρες»

Συνέντευξη στην Κέλλυ Γκούνη

Ο Πάνος Λαμπρίδης θα μπορούσε να είναι μόνιμος συνταξιδιώτης των ονείρων σου, που γαληνεύει με την μελωδική φωνή του τις δικές σου διαδρομές. Άλλωστε μούσα της ζωής του είναι η ίδια η διαδρομή, όπως μας λέει. Ένας καλλιτέχνης που δεν οριοθετεί την υφολογία των τραγουδιών του σε στερεοτυπικές ταμπέλες λαϊκού ή έντεχνου, αλλά θέτει τον εαυτό του ως μέρος μίας μουσικής πραγματικότητας, αέναης. Γνωρίζει πώς να παλεύει για το κοινό καλό και το συνάνθρωπο αναγνωρίζοντας ότι η μόνη πραγματικά αλήθεια είναι η αγάπη και προσπαθεί να συμπορεύεται με την αρετή αυτή.
Ακολουθώντας την ροή της ζωής, βρέθηκε σήμερα να έχει  πάρει μέρος σε εμφανίσεις και συναυλίες σχεδόν σε όλες τις πόλεις της Ελλάδος, καθώς επίσης και σε χώρες του εξωτερικού όπως Ουγγαρία, Γερμανία, Αυστρία, Ιταλία, Σερβία, Βουλγαρία, Τουρκία, Κύπρο.
Έχει σπουδάσει μελόδραμα και μονωδία στην τάξη του πρωταγωνιστή της Λυρικής κ. Αχ. Τσάνταλο και είναι Διπλωματούχος Μονωδίας. Ξεκίνησε το 1995 από το τμήμα μουσικής του Πνευματικού κέντρου του Δήμου Μενεμένης και παράλληλα δραστηριοποιήθηκε στο Εργαστήριο Ελληνικής Μουσικής και την Χορωδία του Συλλόγου Αδαμάντιος Κοραής της Νομαρχίας Θες/νίκης. Ήταν μέλος του συγκροτήματος ‘’Μελωδιστές’’ με ρεπερτόριο από όλους τους μεγάλους συνθέτες του Ελληνικού πενταγράμμου. Η τελευταία δισκογραφική δουλειά φέρει τον τίτλο «Ομόκεντροι κύκλοι», στην οποία ακολουθούνται μελωδικές γραμμές που συνδυάζονται απόλυτα με την δυναμική της φωνής του Πάνου Λαμπρίδη.
Το κλειδί της ζωής του εκτός από εκείνο του Σολ, που πιστά υπηρετεί τόσο χρόνια, είναι εκείνο που καταφέρνει να τον κάνει να βλέπει αθόλωτα μες τα σκοτάδια, όπως χαρακτηριστικά μας αναφέρει. Ένας ελεύθερος νους με μεγάλη μουσική παιδεία, επισκέπτεται την οικογένεια του μουσικού περιοδικού «Ορφέας» και μας ανοίγει τους ορίζοντες της δικής του αλήθειας και ψυχής.


Θα ήθελα να το πάμε λίγο αντίστροφα, καθώς εκείνο που μου έχει προκαλέσει ιδιαίτερο ενδιαφέρον σε σένα είναι ο τρόπος που γράφεις και σχολιάζεις τα κοινωνικό-οικονομικά γεγονότα μέσω των μέσων κοινωνικής δικτύωσης. Είναι έντονος, έκρυθμος αλλά παράλληλα «ευαισθητοποιημένος». Τι είναι αυτό που πραγματικά σε ενοχλεί;

Δε θα έλεγα με ενοχλεί, δεν είναι ακριβώς ενόχληση, είναι ένα τεράστιο γιατί και ένα γαμώτο, που ενώ τα γνωρίζουμε όλα - είμαι σίγουρος γι’ αυτό - είμαστε φοβισμένοι, βολεμένοι στη γωνιά μας και καταδικασμένοι στην απάθεια. Εδώ και η οξύμωρη γελοιότητα μας, είμαστε πατριώτες και περηφανευόμαστε γι’ αυτό το Ηρωικό ένδοξο γένος μας, ενώ ταυτόχρονα θα γλύφουμε οποιαδήποτε ακαθαρσία γιατί έχουμε οικογένεια, πρέπει να μεγαλώσουμε τα παιδιά μας, σε συνδυασμό με γυαλιστικό αυτοκινήτου μόστρα και μπριγιαντίνη. ‘Έτσι κρύβουμε τους φόβους και την ανικανότητα. Δεν είναι ενόχληση, είναι μια βαθειά και πολύ μεγάλη θλίψη για το μπόι που χάσαμε σαν άνθρωποι. Γίναμε ιδιοτελείς, ζούσαμε - και πολλοί ακόμα και τώρα ζουν για το παρόν και μόνο,  χωρίς να σκεφτούν καμία συνέπεια. Κανείς δεν κατανόησε - ή τουλάχιστον λίγοι-, αυτό που μάθαμε απ’ το δημοτικό, «Δράση – Αντίδραση». Είναι θλίψη βαθειά που ο Grego έγινε Graekulus, μίζερος και μπαγαπόντης, είναι θλίψη γιατί δεν γίναμε ακόμα άνθρωποι, γιατί άνθρωπος γίνεσαι όταν νοιάζεσαι για τον διπλανό σου, όταν παλεύεις «για όλες τις λάμπες του κόσμου» κατά τη φράση του Λειβαδίτη.

Αγωνιστής και δημοκράτης, ενάντια στο φασισμό και στην χειραγώγηση από φιλό-εξουσιαστές. Με ποιον τρόπο ένας αγώνας μπορεί να κερδηθεί;


Χρόνια, πολλά χρόνια πριν, κάποια δαιμόνια μυαλά ξέρανε πώς να κερδηθεί ένας αγώνας. Δυστυχώς αυτοί ήταν οι εξουσιαστές και όχι εμείς. Εμείς γίναμε άλλο ένα τούβλο στον τοίχο τους, καθώς θυμάμαι τώρα που σου τα λέω, το Another Brick in the Wall των Pink Floyd, θέλοντας να καταλήξω ότι δεν χρειαζόμαστε την εκπαίδευση τους που κατασκευάζει δούλους… χρειαζόμαστε την αληθινή παιδεία για το όλον και όχι του επιμέρους, ώστε να μην γουστάρουμε Σωτήρες και μεσημεριανά, για να σκοτώνουμε κι αυτό το λίγο που μας απέμεινε. Ας κατανοήσουμε επιτέλους ότι μπορούμε να γκρεμίσουμε και να ξανακτίσουμε το ναό σε τρεις μέρες. Όσον αφορά τον τρόπο, ως πρώτο βήμα, ας μάθουμε ότι οι υπόλοιποι ένοικοι στην πολυκατοικία μας είναι αδελφοί μας και όχι εχθροί μας. Πρέπει να πάρουμε το παραμύθι απ’ την αρχή, κάτι που νομίζω αρχίζει να διαφαίνεται έστω και μεμονωμένα, αφού πριν θα έχουμε πεθάνει απ το κρύο - δυστυχώς γιατί ακόμα μάλλον πεθαίνει ο διπλανός μας όχι εμείς - η δική μας εκπαίδευση, αφού ήμασταν για χρόνια υβριστές, θα είναι Ποσειδώνια!

Τι είναι χειρότερο για την ψυχή ενός ανθρώπου; Το ρίσκο ή η συμβατικότητα;

Το ρίσκο είναι ροή, πιστεύω ακράδαντα στη ροή!

Αγαπάς την ποίηση. Ο Οδυσσέας Ελύτης έχει πει: «Την αλήθεια την «φτιάχνει» κανείς ακριβώς όπως φτιάχνει και το ψέμα». Ποια είναι η δική σου αλήθεια και ποιο το ψέμα σου;


Μα ποια είναι επιτέλους αυτή η αλήθεια του καθένα; Ναι, θα παραδεχτώ αυτό που είπε ο μεγάλος ποιητής, όμως υπάρχουν οι αντικειμενικές αλήθειες, και είναι αυτές και μόνον αυτές που οδηγούν στο αγαθό, δεν υπάρχει αλήθεια αν δεν εξυπηρετεί την αρετή. Τι σου λέω τώρα ε; Καλός και τυχερός ο ευτυχής, ο ευδαίμων όμως ύψιστος. Αλήθεια πια είναι η αλήθεια; Μια θα πω και δεν μπορεί να την αμφισβήτηση κανείς, η ΑΓΑΠΗ, ας την πάρουμε κι ας την βάλουμε σε μια μεγαλύτερη σκηνή, αυτή όλου του κόσμου. Όσο αφορά το ψέμα, το ψέμα είναι προφανές, η αλήθεια είναι το θέμα.

Κλαις ή γελάς πιο εύκολα;


Και τα δυο, τελευταία κλαίω πολύ, αλλιώς τι άνδρας θα ήμουνα χαχαχα… Κλαίω γιατί αγαπώ πάνω από μένα αυτόν τον τόπο κι αυτό το κατανοούν όσοι νιώθουν την ίδια αγάπη, είναι πληγή μεγάλη.

Πες μου με μία λέξη τι σημαίνει για σένα μουσική και τραγούδι.

Θεός!

Αν έπρεπε να εντάξεις τον εαυτό σου σε ένα είδος μουσικής, ποιο θα ήταν αυτό; Ποια είναι η υφολογία των τραγουδιών σου;


Α! Εδώ προκύπτει μια μεγάλη παρεξήγηση. Οι «λαϊκοί» με θεωρούν πολύ κουλτούρα και η «κουλτούρα», λαϊκό τύπο ή τουλάχιστον αυτό συνέβαινε. Θα πω μόνο μια λέξη, που κάποιους τους φοβίζει και να την ψελλίζουν…    ανέντακτος, γιατί η μουσική είναι αέναη. Μα και η τέχνη σε καλούπια; Κάνε ότι θες μόνο μην το εξευτελίζεις!

«Νότες στο σανίδι». Μίλησε μου για την μουσικό - θεατρική αυτή παράσταση, στην οποία φέρεις και την υπογραφή σου.


Από ότι κατάλαβες μπορώ να σχολιάσω τα πάντα, όταν όμως με ρωτάνε για τις παραστάσεις, είναι λες και πίνω τα’ αμίλητο νερό! Λοιπόν, θα πω μόνο ότι είναι η δική μου αλήθεια είναι αυτή που έφτιαξα εγώ. Κάθε φορά είναι μια καινούργια αλήθεια που μπορεί να εκφραστεί μόνο μέσα από τα τραγούδια… Είμαστε τρεις φίλοι, συνταξιδιώτες, ο Γιώργος Ντινάκος, ένας εξαίρετος κιθαρίστας, η Αγγελική Ζούπα στο φλάουτο και εγώ, σε - διαλεγμένα από καρδιάς - τραγούδια των δυσκολιών μας και του έρωτα. Όσοι θεατρόφιλοι τα Σάββατα προηγουμένως δουν την παράσταση "Γιαννούλης Χαλεπάς" έχουν την δυνατότητα να συνεχίσουν την ψυχαγωγία τους στη συναυλία με το εισιτήριο της θεατρικής παράστασης.

Ποια είναι η πραγματική μούσα της ζωής σου;

Η διαδρομή.

 Τελευταίο άφησα να μου πεις ποιο είναι το κλειδί της ζωής σου.

Δεν ξέρω αν είναι κλειδί, όμως είναι στόχος που ξεκλειδώνει να βλέπω αθόλωτα μες τα σκοτάδια.

……………………

Το θέατρο 4 εποχές παρουσιάζει τον Πάνο Λαμπρίδη στη μουσική παράσταση «Νότες στο σανίδι» με τραγούδια του έρωτα, κοινωνικά και της παρέας, ελλήνων συνθετών αλλά και τραγούδια του Πάνου Λαμπρίδη μαζί με τους συνταξιδιώτες μουσικούς, τον εξαιρετικό κιθαρίστα Γιώργο Ντινάκο & την Αγγελική Ζούπα /φλάουτο.

Σάββατα 7/14/28 Δεκέμβρη

Μετά την παράσταση «Γιαννούλης Χαλεπάς», που ξεκινά στις 9:30 μ.μ., το θέατρο φοράει τραπεζάκια και 11:15 μ.μ., με το φως των κεριών, αρχίζει το μαγικό μουσικό του ταξίδι και σας καλεί να τραγουδήσουμε όλοι μαζί στη φιλόξενη σκηνή του.

Το θέατρο και το τραγούδι είναι κάτι παραπάνω από αδελφές τέχνες το ένα γεννιέται μέσα από το άλλο αυτή η άρρηκτη σχέση γεννιέται μέσα από την Ωδή του Τραγοπόδαρου Βακχευτή Πάνα, που με την σειρά του ονόμασε την τραγωδία, έσμιξε με τον χορό των μουσών έδωσε μελωδία στην τέχνη και την έκανε άμεση, με το τραγούδι που ξεκινά την πορεία του μέσα από τον μύθο.

Είσοδος 10 ευρώ με ποτό
ποτά 5 ευρώ

κρατήσεις / 210 88 122 89
Κυψέλης 15

Όσοι θεατρόφιλοι τα Σάββατα προηγουμένως δουν την παράσταση "Γιαννούλης Χαλεπάς" έχουν την δυνατότητα να συνεχίσουν την ψυχαγωγία τους στη συναυλία με το εισιτήριο της θεατρικής παράστασης.


 
{denvideo https://www.youtube.com/watch?v=63Ku8OOeu64}

Ανέστης Βλάχος: «Και οι ηλικιωμένοι έχουν ψυχή»

Συνέντευξη στην  Άννα Τσιάλτα
 
 
Είναι ο «κακός» του ελληνικού σινεμά και με την εικόνα του έχουν μεγαλώσει γενιές και γενιές. Όταν όμως κάποιος συναντάει τον Ανέστη Βλάχο από κοντά, δεν χρειάζεται πολλή ώρα για να διαπιστώσει, ότι χρειάστηκε μεγάλη προσπάθεια από μέρους του προκειμένου να ερμηνεύσει αυτό τον κόντρα ρόλο. Ο μεγάλος πρωταγωνιστής του σινεμά έχει καρδιά μικρού παιδιού, είναι έντονα πολιτικοποιημένος και τα μάτια του υγραίνουν όταν μιλάει για την κατάσταση και την φτώχεια της Ελλάδας. Μας άνοιξε την καρδιά του σε μια συνέντευξη που θα συζητηθεί!  Ύστερα από τόσα χρόνια, επιστρέφει στο θέατρο «Ορφέας» με το έργο «Οίκος ευγηρίας», με συμπρωταγωνιστές τους μεγάλα ονόματα όπως ο Νίκος Βανδώρος, Μαρία Ιωαννίδου, Τρύφωνα Καρατζά, Καίτη Φίνου, Τιτίκα Σαριγκούλη, Σπύρο Μπιμπίλα και πολλούς άλλους.
 
 
 
Πείτε μου δυο λόγια για αυτή τη παράσταση που πρωταγωνιστείτε. Πως επιστρέψατε στο θέατρο μετά από χρόνια;
 
Τόσα χρόνια δεν έκανα θέατρο, γιατί δούλευα στον κινηματογράφο, τον οποίο αγαπούσα πολύ. Έκανα πάνω από 180 ταινίες, με απορρόφησε το σινεμά. Έχω τιμητική σύνταξη χάρη στα βραβεία που έχω κερδίσει. Τώρα λοιπόν, στα γεράματα, μου έκαναν πρόταση να παίξω σε αυτό το έργο, το οποίο έχει να κάνει με μια κοινωνία απόστρατων ηθοποιών… Η ιστορία μας διαδραματίζεται μέσα σε ένα νοσοκομείο, όπου άνθρωποι που βρίσκονται στη “δύση” τους ανοίγουν την καρδιά τους, λένε τα προβλήματά τους. Ευχαριστήθηκα πολύ με αυτή τη συνεργασία, γιατί τους ήξερα ως ηθοποιούς, όμως δεν είχα συνεργαστεί μαζί τους. Θα δείτε μια παράσταση ανθρώπινη και θα καταλάβετε ότι και οι ηλικιωμένοι έχουν ψυχή».
 
Ο ρόλος του κακού σας σημάδεψε; Ο κόσμος σας αγάπησε και σας έμαθε από αυτούς του ρόλους. Πως αισθάνεστε;
 
Δεν ήμουν ποτέ ο κακός. Ήμουν ρολίστας. Οι δημοσιογράφοι μου πέρασαν αυτό τον τίτλο. Ο κακός κάνει ένα ρόλο, και μόνο ένα ρόλο. Εγώ έχω παίξει πάρα πολλούς ρόλους, γιατί ακριβώς αυτό είμαι, ρολίστας. Καλύτερα θα έβαζα τον τίτλο του σκληρού, και όχι του κακού. Ποιο καλά ταιριάζει αυτό. Εγώ δεν έκανα ένα στυλ, έκανα πάρα πολλά, ακόμα και τον ζεν πρεμιέ.
Ο κινηματογράφος περισσότερο στηρίζεται στο physique και μετά στην ψυχολογία και στο ταμπεραμέντο του ηθοποιού. Έτυχε λοιπόν στην πρώτη μου ταινία, την “Αγιούπα” του Γκρεγκ Τάλας, να κάνω έναν βιαστή. Στον κινηματογράφο, όταν ένας ηθοποιός έπαιζε έναν ρόλο και είχε επιτυχία, τότε όλοι οι σεναριογράφοι έγραφαν τον ίδιο χαρακτήρα. Μην ξεχνάμε ότι γίνονταν 200 ταινίες τον χρόνο και δεν προλάβαιναν οι συγγραφείς να γράφουν, έλεγαν «υπάρχει ένας σκληρός, ποιος θα τον κάνει»; Και σε έπαιρναν και γινόταν μοτίβο. Άλλωστε, μην ξεχνάμε πως έχω κάνει και πολλές κωμωδίες.
 
 
Αν σας κάνανε μια πρόταση για τηλεόραση θα κάνατε;
 
Φυσικά και θα έκανα… Ηθοποιός είμαι. Μέχρι να κλείσω τα μάτια μου θα παίζω. Βέβαια δεν περιμένω κάτι από την τηλεόραση, έτσι όπως έχει γίνει, αλλά ποτέ δεν ξέρεις.
 
 
Μια φιλία αδελφική θα πει κανείς, πως είχατε με τον Χορν και την Λαμπέτη. Θα μου μιλήστε λίγο για αυτό;
 
Ο Ανέστης Βλάχος μιλάει και για άλλη μια μεγάλη φιλία, σχεδόν αδερφική. Το θρυλικό ζευγάρι του ελληνικού σινεμά, η Ελλη Λαμπέτη και ο Δημήτρης Χορν, ήταν εκείνοι που του στάθηκαν μετά το ατύχημα που είχε, με αποτέλεσμα να χάσει το μάτι του. Αν και δύσκολα μιλάει για όλο αυτό μου είπε:

Μετά το “Κορίτσι με τα μαύρα”, όταν χτύπησα κι είχα προβλήματα, η Λαμπέτη και ο Χορν μου στάθηκαν σαν αδέρφια. Δεν θα το ξεχάσω μέχρι να πεθάνω, γιατί λίγοι άνθρωποι έχουν τέτοια ψυχή. Όταν βλέπω ταινίες τους συγκινούμαι πολύ και κλαίω. Μου έχουν αφήσει απίστευτες στιγμές!
 
 
 
Είχατε πει με πολύ θυμό ότι δεν μπορείτε να βλέπετε ανθρώπους να τρώνε από τα σκουπίδια.
 
Με πολύ θυμό και αγανάκτηση. Είναι ντροπή Άννα μου να τρώνε άνθρωποι από τα σκουπίδια. Δεν μπορεί στην Ελλάδα μας να υπάρχουν αυτά. Στην ωραία χώρα μας, που μας διαλύσανε όλοι αυτοί για τα συμφέροντα τους. Δεν ξέρω πως λέγονται όλοι αυτοί, αλλά δεν μπορεί να έχουμε 5000 αυτοκτονίες. Είναι τραγικό. Ούτε στην κατοχή δεν είχαμε τόσα θύματα. Θέλει πολύ μεγάλη δύναμη για να αυτοκτονήσει κάποιος, ειδικά όταν αφήνεις παιδιά πίσω σου.
Είναι αμαρτία να σκέφτεσαι πως υπάρχουν άνθρωποι που πεθαίνουν. Πρέπει να πάρουν χαμπάρι αυτοί οι Κύριοι ότι η Ελλάδα είναι χώρα Πολιτισμού. Να πουν την αλήθεια στον κόσμο. Που πάμε και ποιος ευθύνεται για όλο αυτό το χάλι που περνάμε. Να δώσουν απαντήσεις στον ελληνικό λαό. Είναι ντροπή τους να γίνονται όλα αυτά στην χώρα που έδωσε τον πολιτισμό της.
 

 
Έχετε δηλώσει πως φοβάστε να κυκλοφορείτε στο κέντρο λόγω όλων αυτών που γίνονται; Φοβάστε;
 
Είναι δυνατόν να μην μπορώ να κυκλοφορήσω στην πόλη μου; Γεμίσαμε μετανάστες. Και δεν έχω τίποτα με αυτούς, αλλά όλοι οι άχρηστοι ήρθαν στην Ελλάδα. Θέλει πολύ δουλειά να κάνει ο Κύριος Δένδιας, να τους διώξει όλους.
Φοβάμαι όχι μήπως με σκοτώσουν, αυτό είναι το λιγότερο, αλλά τον βασανισμό και τον εκβιασμό που κάνουν στον δρόμο ακόμα και για πέντε ευρώ. Είναι δυνατόν; Να μην μπορώ να πιώ ένα καφέ με τους φίλους μου; Να τρέχω πριν νυχτώσει να κρυφτώ στο σπίτι μου για να μην με σκοτώσουν; 
Πουλάνε τα ναρκωτικά στους δρόμους στα παιδιά μας; Να τους μαζέψουνε όλους να τους ρίξουν στην θάλασσα. Να τους βάλουν φυλακή, δεν ξέρω τι να κάνουν, αλλά να καθαρίσουν την χώρα μας!
 
 
Πως περνάτε οικονομικά; Έχετε μια τιμητική σύνταξη, και ζείτε από αυτήν; Πως είναι για εσάς η κατάσταση που διανύουμε;
 
Να σου πω δεν φανταζόμουν τόσο δύστυχα γεράματα, με τόσο άγχος και αγωνία. Η αλήθεια είναι αυτή. Δεν περίμενα να περάσω τέτοια γεράματα, γιατί δουλεύω από 11 χρονών παιδί. Κάθε φορά που πάω να πληρωθώ, κάθε μήνα, τρέμει η ψυχή μου και λέω ‘’θα προλάβω να πληρώσω το φως και τα χαράτσια;’’. Ζω με αυτό το άγχος. Σκέφτομαι αν θα έχω να φάω αύριο. Σκέφτομαι τι άλλο θα πάθουμε και πως θα επιβιώσουμε. Είναι τραγικό, μετά από όλα αυτά που έχω ζήσει, να ζω έτσι. Έχω μια σύνταξη τιμητική από τα βραβεία που έχω πάρει, και την οφείλω στην μεγάλη Ελληνίδα μας Μελίνα Μερκούρη. Χάρη σε αυτήν μπορώ και ζω κάπως καλύτερα με τα λεφτά που παίρνω.
 
 
Μια ευχή που θα δίνατε για να κλείσουμε αισιόδοξα;
 
Αυτό που θα ευχηθώ είναι να έχουνε όλοι οι άνθρωποι δουλειά για να μπορούν να ζουν τις οικογένειες τους!! Αυτό πιστεύω είναι και το πιο σημαντικό!!   

«33 Στροφές»: «Αν σας ταξιδεύει το κομμάτι μας νιώθουμε πιο ολοκληρωμένοι...»

Συνέντευξη στον Τάσο Π. Καραντή

Χαίρομαι να γνωρίζω παιδιά με αξιόλογη πορεία μέχρι σήμερα, με αρκετή ενέργεια, με πάθος σ’ αυτό που κάνουνε φυσικά και με όμορφα τραγούδια. Σήμερα έχω την χαρά να φιλοξενώ κοντά μου τις «33 Στροφές». Μας εντυπωσίασαν μ’ ένα τραγούδι, το «Θέλω να φύγω», που κυκλοφόρησαν φέτος τον Σεπτέμβριο και ακούσαμε και πολύ θετικά σχόλια για τις εμφανίσεις τους.

- Πολύ πρωτότυπο όνομα. Γιατί όμως «33 Στροφές»;

- Καλώς σας βρήκαμε. «33 Στροφές», ένα όνομα απλό, λιτό, ταξιδιάρικο. Το όνομα «33 Στροφές» είναι εμπνευσμένο από την ανάμνηση μιας άλλης εποχής, που συνοδευόταν από την μαγεία του εξωφύλλου, μέχρι τη στιγμή που η βελόνα ακουμπούσε το δίσκο βινυλίου. Κάτι διαχρονικό… μια τελετουργία που μας ταξιδεύει. Αναπτύσσεις έτσι μια σχέση άρρηκτη με το κοινό σου αλλά ταυτοχρόνως τόσο διαπερατή γιατί σου μεταφέρει το συναίσθημα του.

- Μιλήστε μας λίγο για εσάς και για τις «33 Στροφές» φυσικά.

- Οι «33 Στροφές» ήταν ένα όραμα το οποίο καταφέραμε να γίνει πραγματικότητα. Κρατήσαμε το όνειρό μας ζωντανό, μέχρι να ανοίξουν νέοι δρόμοι στη ζωή μας. Ήταν όνειρο ζωής να δημιουργηθεί ένα σχήμα, το οποίο θα έχει κοινό σκοπό, κοινή πορεία, κοινή σκέψη. Αγαπήσαμε τις «33 Στροφές» από τη γέννηση τους μέχρι και τώρα. Η σχέση μας με τη μουσική ξεκίνησε από την παιδική ηλικία. Με το πέρασμα των χρόνων, μπορούμε να πούμε με σιγουριά, ότι η μουσική εδραιώθηκε μέσα μας σε τέτοιο σημείο που έγινε αναπόσπαστο κομμάτι της ζωής μας.

- Ποιες ήταν οι επιρροές σας στο να επιλέξετε τον αυτό το μουσικό δρόμο;

- Οι επιρροές μας είναι πολυσυλλεκτικές, από world ethnic μουσικές… μέχρι παραδοσιακά δημοτικά τραγούδια, όπως τα γνωρίσαμε από τις γενέτειρές μας. Στην πορεία όμως όλοι βρίσκουμε το δρόμο μας μέσα στη μουσική. Τα ακούσματα σου σε οδηγούν από μόνα τους. Στη μουσική «παλέτα» υπάρχουν τόσα χρώματα να διαλέξεις, αρκεί να εμπιστευτείς το ένστικτο σου.

- Πόσο δύσκολο ήταν να συνδιάσετε το έντεχνο με το ελληνόφωνο ροκ;

- Δεν μπορώ να πω ότι δυσκολευτήκαμε ιδιαίτερα. Όλοι πειραματιζόμαστε με τη μουσική αρκεί να βγει ένα καλό αποτέλεσμα. Το ελληνόφωνο ροκ μπορεί να αλληλεπιδράσει με έντεχνα ακούσματα. Αυτό μας έδωσε την δυνατότητα να πειραματιστούμε αρκετά με την ενορχήστρωση των κομματιών μας και να πετύχουμε κάτι το ιδιαίτερο.

- Πείτε μας δύο λόγια για την νέα σας δουλειά με τίτλο «Θέλω να φύγω».

- Το «Θέλω να φύγω» είναι μία προσωπική κατάθεση ψυχής, μία ιστορία καθημερινή… Νιώσαμε θυμό, πόνο, αδικία. Θέλαμε να δραπετεύσουμε έστω για μια στιγμή από την πραγματικότητα. Χρονικά μας πήρε 5 μήνες για την ολοκλήρωση του. Πέντε μήνες αρκετά κουραστικοί, με συνεχόμενες ηχογραφήσεις, αλλαγές αρκετές στην ενορχήστρωση, ιδέες της τελευταίας στιγμής. Το αποτέλεσμα όμως ήταν η λύτρωση μας. Απελευθερωθήκαμε εσωτερικά και συνεχίζουμε με ακόμα μεγαλύτερη πυγμή.

- Πόσο σας εκφράζει το τραγούδι αυτό;

- Πάρα πολύ. Αν το σκεφτείτε η φυγή είναι ένα πολύ περίεργο συναίσθημα. Είναι μία προσπάθεια διαφύλαξης της ηρεμίας σου. Φεύγω για να προφυλάξω τον εαυτό μου…

- Πόσο δύσκολο ή εύκολο είναι να κερδίσεις περισσότερο κοινό σήμερα;

- Το κοινό πλέον έχει περισσότερες απαιτήσεις από εσένα. Θεωρούμε ότι είναι αρκετά δύσκολο. Δίνοντας την δυνατότητα στον κόσμο να έχει επιλογές στα live που θα παρακολουθήσει πρέπει σαν σχήμα να κεντρίσεις τον ενδιαφέρον του κόσμου. Αυτό γίνεται μόνο μέσα από σκληρή δουλεία και στόχους.

- Υπάρχουν συνεργασίες που δεν πετυχαίνουν, εσάς πιο είναι το μυστικό επιτυχίας στο να είστε δεμένοι μεταξύ σας;

- Ο καθένας γνωρίζει το ρόλο του μέσα στο σχήμα. Δεν υπάρχει αμφιταλάντευση στην λήψη αποφάσεων και πάνω απ’ όλα υπάρχει εμπιστοσύνη.

- Θα αντέξετε τις δυσκολίες του χώρου, που σαφώς είναι περισσότερες στις μέρες μας;

- Ο χώρος μας, ούτως ή άλλως, ήταν ένας χώρος με δύσβατα μονοπάτια και αρκετές «κακοτοπιές». Η φιλοσοφία μας είναι ότι κάνουμε να το κάνουμε σωστά και ο χρόνος κάποια στιγμή θα μας ανταμείψει. Είναι πολύ σημαντικό στην ζωή μας να ορίζουμε την ευθύνη του εαυτού μας απέναντι στη ζωή. Άγριες θάλασσες και φουρτούνες θα υπάρχουν πάντα στην ζωή μας, το θέμα είναι πως θα τις διαχειριστείς.

- Ποιο πιστεύετε είναι το δυνατό όπλο για ένα σχήμα να καταφέρει να ξεχωρίσει;

- Σκληρή δουλεία, συνέπεια και επαγγελματικότητα.

- Πως νοιώθετε που όλο και περισσότερος κόσμος σας γνωρίζει καθημερινά;

- Η απάντηση θα έρθει μ’ ένα τραγούδι σε στίχους της Κας Λίνας Νικολακοπούλου και μουσική της Κας Δήμητρας Γαλάνη σε 1η εκτέλεση από την Κα Άλκηστις Πρωτοψάλτη: Με κοιτάς σε κοιτώ και μετά σιωπή κάτι θα κοπεί στην καρδιά στο μυαλό. Κι είμαστε ακόμα ζωντανοί στη σκηνή σαν ροκ συγκρότημα κι αν μας αντέξει το σχοινί θα φανεί στο χειροκρότημα…

- Τι μήνυμα θέλετε να περάσετε στο κοινό σας;

- Το μόνο που θέλουμε να περάσουμε είναι μια ζεστασιά μέσα από τα κομμάτια μας. Αν σας ταξιδεύει το κομμάτι μας νομίζω πως πλέον θα νιώθουμε πιο ολοκληρωμένοι...

https://www.facebook.com/33Strofes

{denvideo http://www.youtube.com/watch?v=BabddXAJBIA}